Bluegrass is de laatste jaren in vele vormen tot ons gekomen. Technische notenkakkers die er jazz van maken. Jonkies die de sound ombuigen naar pop en rock. Overenthousiaste bendes die er een janboel van maken… A.G. Olmstead doet het anders. Nou ja, anders… Hij doet het zoals ze het al honderd jaar doen. De singer-songwriter uit de Canadese provincie New Brunswick maakt simpelweg fraaie liedjes die met veel akoestisch snarenspul worden aangekleed. Als invloeden voor II (eigen beheer) noemt Olmstead Hank Williams en meer…

Op New Kind Of Lonely (Western Seeds Records) houdt I See Hawks In L.A. het voor het eerst akoestisch. Met verrassend resultaat. De band uit het zuiden van Californië heeft naam gemaakt met ouderwetse countryrock die altijd een sterk Bakersfield-stempel droeg. Drie zangers, wat (psychedelische) rock en een flinke hoeveelheid honky tonk, het verhaal is in deze contreien al vaker geschreven. Op de zesde cd durven Rob Waller, Paul Lacques en Paul Marshall de koers een beetje om te gooien door de steelgitaar en de Telecaster meer…

Na twee in Nederland opgenomen cd’s koos de uit Wales afkomstige Davie Lawson voor Rags (Smoked Recordings/Munich) een studio in Glasgow. Op zijn sfeervolle debuut Konichiwa? wist hij in zijn fraaie liedjes een spanningsboog op te zetten met tamelijk simpel gitaarspel. Op Rags is de tegenwoordig in Dublin wonende Lawson muzikaal duidelijk gegroeid. Het samenspel met zijn band is zwierig en daarmee roept hij herinneringen op aan de jazzy folkrock van Tim Buckley. En dat niet alleen, op Poacher en Weight Of Measure hoor je meer…

Miljoenen platen zullen ze niet verkopen en dat weten ze zelf ook wel. De naam Million Sellers is niet meer dan een grap, want wie zit er nog op dit soort ouderwetse rockabilly te wachten? In Nashville in ieder geval niemand, zoveel is zeker. Het trio kreeg er geen poot aan de grond, daarover gaat het titelnummer van Music City USA And Other Ghost Stories (Wanda Records). Wisten ze van tevoren natuurlijk ook wel. Het maakt ze niet uit, daarvoor houden ze teveel van rockabilly. Of zoals ze het zelf noemen: Hillbilly Bop Rhythm & Blues. En ze meer…

Ongetwijfeld een artiest die zijn publiek iets te bieden heeft, deze Ben Caplan. Het Nederlandse label Cool Buzz zag hem in maart optreden op het vermaarde festival South by Southwest in Austin, Texas, en bood hem onmiddellijk een contract aan. Deze maand al staat hij op de podia in Nederland en ligt zijn debuut In The Time Of Great Remembering (Cool Buzz) in de winkels. Ben Caplan & the Casual Smokers brengen een mix van uitzinnige klezmer en dwarse folk. Heel bijzonder allemaal, toch verdient de 25-jarige Canadees er niet meer…

Een relatiebreuk is er de oorzaak van dat Jeff Litman zijn heil zocht in rock-’n-roll. Hij studeerde jazz en klassieke gitaar, maar om zijn liefdesverdriet te verwerken had hij een andere uitlaatklep nodig. Wat een geluk! De New Yorker heeft met Outside (eigen beheer) namelijk een geweldige plaat gemaakt. Zijn scherpe stem is gemaakt voor rock. Zijn krachtige uithalen doen regelmatig denken aan Elvis Costello. Het titelnummer zou bovendien door het rijke arrangement zo passen op Mighty Like A Rose. Litman doet echt alles goed. Hij schrijft meer…

Een dagboek uit de jaren 1880-1894 vormt de basis voor Sangamon Songs (Clyded Records) van Tom Irwin. De singer-songwriter vond het in een koekjestrommel die al die jaren ongeopend ergens in een kast had gestaan op de familieboerderij in Sangamon County in de Amerikaanse staat Illinois. Irwin beschikt over een warme stem die uitermate geschikt is voor de verhalende liedjes die hij brengt. Dit is al het negende album met eigen materiaal van Irwin en als deze plaat de maatstaf is voor zijn oeuvre dan meer…

Dwars door de drukke bedoening van een beatbox en nog veel meer heen blijven de eerste twee liedjes van Paul Brill op Breezy (Scarlet Shame Records) fier overeind. Een bijzondere singer-songwriter, deze New Yorker. Hij is in zijn liedjes altijd op zoek naar het experiment en moeilijk ergens in te delen. Zijn eerste releases lieten een gevoelige liedjessmid horen die nog duidelijk beïnvloed was door rootsmuziek. Gaandeweg heeft hij zich steeds verder verwijderd van altcountry, maar dat neemt niet weg dat het titelnummer een meer…

Er is niets gelogen aan de titel Deeper In The Well (Dixiefrog/Bertus) van de uit New York afkomstige Eric Bibb. Voor zijn nieuwste cd reisde hij af naar Louisiana, waar ooit Afrikaanse, Franse en Spaanse culturen aan land werden gebracht. In die smeltkroes zijn ook de invloeden uit de Caraïben en de Indiaanse cultuur nooit verdwenen. Bibb boort het allemaal aan met een groep musici met huidskleuren in alle tinten. De eigen composities, bewerkte traditionals en covers beginnen bij Bibb’s countryblues, waaraan zijn metgezellen meer…

Of No Expiration Date (Heyday Records) werkelijk geen houdbaarheidsdatum heeft, moet natuurlijk nog maar blijken. Maar als je bedenkt dat de garagerock van The Forty Nineteens dertig jaar geleden ook gemaakt had kunnen worden, dan hebben ze wellicht een punt. De groepsleden lopen al even mee. Zo is Mary’s Danish een voorloper van deze Amerikaanse band. Op deze door David Newton (Mighty Lemon Drops) geproduceerde plaat regeert de pop, die in diverse gedaanten tot ons komt. Zo is Not Forgotten catchy als Hoodoo Gurus en de meer…