De jaren tachtig waren vol holle bombast, maar zoals dat gaat was er ook een tegengeluid. Dat van de produkties waarin alles juist heel kaal werd gehouden. I’m Not The Road (eigen beheer) van de uit New York afkomstige band Whisperado is gemaakt volgens dat laatste principe. Waarbij tevens hoort dat je rock-’n-roll niet al te serieus moet benaderen. Dus begin je een plaat met Teenage Popstar Girl, waarin de sound nog dunner is dan wat daarna volgt op deze cd. Rank and File, Beat Happening, Big Dipper, zo maar wat meer…

Country en soul behandelen niet alleen dezelfde thematiek, er zijn meer overeenkomsten. De akkoordenreeksen zijn vrijwel identiek, om maar eens wat te noemen. Het maakt countrysoul tot een volstrekt natuurlijke stijl. Er is dan ook niets gekunstelds aan Nothing’s Gonna Change The Way You Feel About Me (Bloodshot/Bertus) waarop ook Justin Townes Earle zich overgeeft aan het genre. Wanneer is die heropleving van countrysoul eigenlijk begonnen? Met de verzamelplaten Country Got Soul? Nou ja, doet meer…

This Desert City (17 Degrees Recording) is een omschrijving voor Los Angeles, de stad waar Tom Kell al ruim dertig jaar actief is als singer-songwriter. Dertig jaar, eens even rekenen, Kell moet dus ergens begin jaren tachtig zijn neergestreken aan de westkust van Amerika. Net te laat om een graantje mee te pikken van de enorme populariteit van de Californische countryrock. Die muziekstroming was op dat moment door de punk immers afgedaan als totaal irrelevant. Niet voor Kell, zo blijkt. This Desert City wekt de indruk dat meer…

Michael Weston King en Lou Dalgleish vormen samen My Darling Clementine. Op How Do You Plead? (Drumfire Records) geven de twee zich over aan de klassieke kunst van het countryduet. Daarin draait het traditioneel vooral om de smartelijke kant van de liefde. Geen idee of de twee, die ook in het dagelijkse leven een stel vormen, hun eigen sores gebruiken voor de liedjes die ze schrijven. Wat wel erg duidelijk naar voren komt, is dat ze erg goed geluisterd hebben naar de grote voorbeelden. Johnny en June. George en Tammy. Gram en meer…

Dankzij Sound Of The South van Leo Blokhuis is er tegenwoordig wat meer aandacht voor countrysoul. De talloze kopers van deze cd-box en andere liefhebbers van het genre kunnen, nee moeten, ook The Pines (Naim Edge Records) van Phantom Limb aanschaffen. Deze weliswaar niet Amerikaanse, maar Engelse groep zet met hun nieuwe plaat immers de standaard neer voor de hedendaagse countrysoul. Een door Marc Ford (ex Black Crowes) geproduceerde en in Californië opgenomen Magistrale Plaat waarop de indrukwekkende stem meer…

Nellie Clay liet kort na de voltooiing van haar debuut Born Too Late (eigen beheer) een tatoeage zetten met de titel. Leuk voor haar (persoonlijk vind ik tatoeages trouwens af-schu-we-lijk, maar goed, dit geheel terzijde…), maar de vraag is natuurlijk of ze met dit album ook een onuitwisbare indruk maakt op de luisteraar. Als alle liedjes zo fraai waren als het titelnummer, dan was dat mogelijk geweest. Een smartelijk liedje met viool en drumwerk met spannende backbeat is het. Sweet Dreams Of You is lekker traag met pedal steel en het meer…

Om nu onverklaarbare redenen luisterde ik niet eerder naar de muziek van Otis Gibbs. “Je kunt niet alles luisteren”, hield ik mijzelf voor. Harder Than Hammered Hell (Wanamaker/Lucky Dice) bracht gelukkig verandering in die halsstarrige houding. Wat een prachtige plaat. Gibbs heeft een grofkorrelige stem die heerlijk contrasteert met de uiterst melodieuze liedjes die hij ten gehore brengt. Gibbs maakte deze plaat in een kleine bezetting, slechts wat gitaren (oa van producer Thomm Jutz), bas, drums en hier en meer…

Another album by Tom Gillam staat er onder de titel Rustic Beauty (Blue Rose/Sonic Rendezvous). Dat klinkt niet erg geïnspireerd. Laat het echter niet afschrikken, want Gillam heeft er wel degelijk zin in. Another album slaat wellicht meer op zijn hoge productiviteit, want tegelijkertijd met dit album is er ook nog een cd van het samenwerkingsverband US Rails waarvan Gillam deel uit maakt. De serieuze hartproblemen hebben de aan de oostkust opgegroeide en tegenwoordig vanuit Texas actieve artiest niet tot meer…

Vijf zangers. Vijf liedjesschrijvers. De Amerikanen Ben Arnold, Tom Gillam, Joseph Parsons, Scott Bricklin en Matt Muir hebben de krachten gebundeld in US Rails. Hun eigen loopbanen krijgen even wat minder aandacht. Waarom? Omdat ze geloven dat rock van de jaren zeventig tijdloos is. En samen willen ze dat bewijzen met nieuwe liedjes. Met dat gegeven zijn ze enthousiast aan de slag gegaan. Met zijn vijven zijn ze in staat om verschillende stromingen te belichten, zo blijkt op Southern Canon meer…

Toen Adam Shearer van groep Weinland in 2008 gevraagd werd een liedje te schrijven een cd ten behoeve van een begraafplaats , the Lone Fir Cemetary in Portland, vroeg hij Adam Selzer (Norfolk & Western, M. Ward) om hem daarbij te helpen. Het betreffende liedje, A House A Home, over twee zieke geliefden die elkaar na de dood tegenkomen betekende het begin van het samenwerkingsverband Alialujah Choir, waarbij ook Alia Farah (eveneens Weinland) betrokken raakte.  Op het naamloze debuut (eigen beheer) gaat meer…