Kris Kristofferson – Billy Joe Shaver – Tony Joe White

In 2013 stond Kris Kristofferson op TakeRoot. Solo. Een man met zijn gitaar en geweldige liedjes. Blij dat ik hem gezien heb. Maar nog liever was ik bij het concert in Gilley’s in Pasadena, Texas, geweest op 15 september 1981. Niet alleen omdat ik graag eens had rondgekeken in die honky tonk waar de film Urban Cowboy werd opgenomen, maar vooral om de band die Kristofferson toen nog bij zich had aan het werk te zien. Over de liedjes hoeven we het eigenlijk helemaal niet te hebben, die zijn ijzersterk, maar wel over de band die hem begeleidde. Die bestond uit meer…

In de sectie roundup schreven we eerder al over het album met nummers van Tom Petty dat Lucinda Williams in deze coronatijd had opgenomen. Dat er daarna ook een cd met soul verscheen (van Memphis tot Muscle Shoals) stond vermeld in de reacties onder dat stuk. Inmiddels is Williams al bij deel 6 (Rolling Stones). Op deel 5 doet ze kerstnummers, maar hier willen we het nog graag hebben over deel 3 en 4. Die zijn nog niet in de kast verdwenen, maar liggen al een flinke tijd op het bureau. In eerste instantie kun je je niet aan de indruk onttrekken dat de begeleiders zich iets moeten inhouden. Want van solo’s is nauwelijks sprake. Maar na een paar keer luisteren valt juist op dat ze geweldig goed op de noten zitten. Ze meer…

Nienke Dingemans – Paul Bond

Devil On My Shoulder (Howlin’ Chicken Records) is een ep van Nienke Dingemans, zangeres uit het Brabantse Ossendrecht. De zes nummers klinken zonder uitzondering erg goed. Dingemans wordt begeleid door de twee multi-instrumentalisten Jan van Bijnen en Joost Verbraak, die ook tekenden voor de productie. Wat vooral indruk maakt is de stem van deze zangeres. Ze benadert de nummers vanuit de blues. Niet zo gek want ze zingt ook nog in een bluesband, Mindblow. Maar er zijn uitstapjes richting soul en country. Allerfijnst is Love Labours Lost waarop meer…

GA-20 – Johnny Mastro & Mama’s Boys – Ticket West – Danny Bryant

Probeer het en de kans is groot dat je het geweldig zult vinden. Zo gezegd, zo gedaan. De blues heeft wel betere tijden gekend, dus een kennismaking met een stel wildemannen die Link Wray het hok uit jagen is welkom. Gebeurt dat hier dan? Nou, eh, natuurlijk niet. Maar op het instrumentale Phillips Goes Bananas komt GA-20 daar wel in de buurt. Maar verder heeft het met Link Wray weinig van doen. GA-20 Does Hound Dog Taylor – Try It … You Might Like It! (Karma Chief) draait natuurlijk om de meer…

Lael Neale – Eve Owen – Jennifer Castle

Een dromerige oogopslag, maar toch een heel indringend portret. De hoesfoto van Acquainted With Night (Sub Pop/Konkurrent) zegt veel over de muziek van de Amerikaanse Lael Neale, die de invloeden van het drukke leven in de metropool Los Angeles diep liet doordringen. Daarna keerde ze de blik meer naar binnen. De lockdown had voor haar een gunstig effect. Ze is een perfectionist die al een tijdje bezig was haar liedjes de juiste omlijsting te geven. Keer op keer was ze niet tevreden meer…

Robby Rothschild – Matthew McDaid – David Massey – David Latto – Chance McCoy

Een slingerende weg door de heuvels. De omgeving is niet stoffig, het ongeplaveide oppervlak lijkt eerder een beetje vettig. De Amerikaan Robby Rothschild brengt een bijzondere vorm van americana. De wortels van de zes liedjes op de ep Robby Rothschild (eigen beheer) liggen net zo goed in Spanje en Afrika. Opener Untie Me heeft een repetitief motiefje op gitaar, maar het is vooral de percussie die opvalt op het nummer. Open Wide speelt met flamenco, maar de staande bas neigt meer meer…

El Michels Affair – Bananagum – Deerhoof

El Michels Affair is een collectief rond de uit New York afkomstige Leon Michels. Hij speelde jaren in de band van Sharon Jones en verder werkte hij met uiteenlopende artiesten als Lana Del Rey, Dr. John, Dan Auerbach, Wu-Tang Clan en Charles Bradley. Op Yeti Season (Big Crown/Konkurrent) stuurt hij zijn soul- en funkband langs avontuurlijke vergezichten waarbij de contouren van Turkije en India te ontwaren zijn. Je zou El Michels Affair kunnen beschrijven als een instrumentale band, maar er wordt meer…

Barry Gibb & Friends – Coke Belda

Barry Gibb is de laatst overlevende van de gebroeders Gibb, ook bekend als de Bee Gees. 74 is hij inmiddels, een leeftijd de tweelingbroers Robin en Maurice niet hebben bereikt en ook Andy (geen lid van de Bee Gees, maar solo-artiest) niet. Gibb heeft nu, met hulp van allerlei country- en americana-artiesten een album uitgebracht met bewerkingen van Bee Gees-nummers, getiteld Greenfields: The Brothers Gibb Songbook, Vol. 1 (Universal). Dat is, eerlijk gezegd, géén goed album geworden. Natuurlijk, de songs die Gibb heeft uitgezocht zijn meer…

Dolour – Marshall Holland – The Vapour Trails – The Foreign Films – Lannie Flowers

In de begeleidende tekst bij mijn lijst met favoriete albums van vorig jaar gaf ik al aan dat ik een belangrijk deel van 2020 powerpop en classic rock gedraaid heb. Dat paste klaarblijkelijk meer dan americana bij mij gedurende de eerste lockdown. Omdat bekend is dat americanaliefhebbers vaak ook een stukkie powerpop kunnen waarderen, zal ik hieronder een korte toelichting geven op vijf albums die ik in dat genre veel gedraaid heb. Overigens is de term powerpop even vaag als americana, maar dat mocht mijn pret in elk geval niet drukken.

Dolour is een project van de Amerikaan Shane Tutmarc, die onder eigen naam trouwens meer altcountry-achtig materiaal schijnt uit te brengen en in het verleden ook betrokken is geweest bij Star Anna (wie kent haar nog?). Maar terug naar Dolour. Het album The Royal We heeft hier gedurende enkele weken in de zomer nonstop uit de boxen geschald. Het is de ene hook na de andere. En verder hebben de songs een hoog meer…

Neal Casal – New Moon Jelly Roll Freedom Rockers – Rich Krueger – A Tulsa Tribute To Okie Music

Zouden er werkelijk lezers zijn van deze site die Fade Away Diamond Time (Not Fade Away) van Neal Casal niet in de kast hebben staan? Daar wil je toch niet aan denken. Mocht het toch zo zijn, weet dan wel dat er al 25 jaar voorbij zijn die gevuld hadden kunnen worden met het luistergenot dat deze fabelachtige plaat biedt. Daarom nu echt toeslaan, want het debuut van de topmuzikant die vorig jaar op 50-jarige leeftijd een einde maakte aan zijn leven is opnieuw uitgebracht. We gaan hier niet meer…