Het werkstuk 4th Of July (Thirty Tigers/Bertus) van Carl Broemel is nauwelijks te rijmen met zijn rol als gitarist van My Morning Jacket. In de band van Jim James kan hij zich behoorlijk uitleven met zo af en toe epische gitaarsolo’s. Als hij in zijn vrije uren een studio opzoekt om zijn eigen nummers te creëren, gaat hij totaal anders te werk. Hij begeeft zich dan liever in een Sleepy Lagoon waar vogeltjes kwetteren. Zijn vloeiende gitaarlijnen rollen dan van organisch naar symfonisch. Weliswaar biedt het titelnummer in de tien minuten die hij daarvoor uittrekt heel veel stukjes gitaargenot, een knetterende solo zit er niet tussen. Nee, Broemel plakt botervette passages aan plukjes akoestisch snarengenot. De zang lijkt over de muziek te zweven. Het is heel beheerst allemaal, met drums die zonder aan te dringen de voortgang er in blijven houden. Rockingchair Dancer is lekker loom. In Snowflake wordt een stukje gefloten. Het is zo relaxed allemaal. Daarbij valt te denken aan Robert Ellis en Andrew Combs, maar misschien nog wel meer aan Christopher Cross. Landing Gear zet heel smoothly de daling in. Broemel zingt over floating en slipping en dat zijn termen die goed aansluiten bij de muziek. Het nummer Best Of kruipt met die sax iets teveel richting nette pakken.
21/01/2017 Permalink
Ik vind het een prachtig album zijn beste