Wat een lelijke hoes! En dat is niet voor het eerst. Op het drie jaar geleden verschenen Austin To Houston stond Marina Rocks ook al weinig flatteus op de foto. Daarop toonde ze haar oksels boven een hemdje met daarop de naam van Joe Ely. Dat mag dan mijn favoriete artiest zijn, dat stemde niet milder. De typografie op dat en dit S.O.S. Texas (eigen beheer) is niet veel soeps. Goed, de muziek dan. It’s All Messed Up heet het eerste nummer en dat vat het aardig samen. Marina Rocks neigt nogal naar het ordinaire. De paniekstem van dat eerste nummer doet wat denken aan powervrouwen die in de meer…
Een conceptalbum, dat kom je toch niet vaak meer tegen. Te ambitieus en overstrekt voor deze tijd van soundbites en singles? De 
Met de lofzang Louisiana maakt 
Nieuwsbrief? Ja, nieuwsbrief! Naast de site hier, waarvan we natuurlijk hopen dat je ‘m dagelijks bezoekt, en via sociale media (Facebook en Bluesky), kan je nu ook via een nieuwsbrief op de hoogte blijven van onze recensies en andere berichten. Elke vrijdag, stipt om 16 uur, krijg je dan een bericht in je mail met links naar alle posts die we de voorgaande week geplaatst hebben op Altcountry.nl. Handig, al zeggen we het zelf. Het werkt vrij eenvoudig: schrijf je in via 
Sterling Drake
Het is een Joods gebruik om bij het overlijden van iemand de spiegels te bedekken. Cover The 
De waanzinnig fraaie hoes van het album van Tortilla is ontworpen door de Bergense kunstenaar Hans van Draanen. Een onzinhoes noemde Jan Donkers het in 1971 in zijn recensie in Aloha. Over de muziek was hij overigens best te spreken. Nog lovender was Muziekkrant OOR: ‘Tortilla’s eerste elpee: een sensatie’.
Never Been Home (eigen beheer) van 
Op het tien jaar geleden verschenen Mississippi Moderne verklaarde 
Ha
Wayne Scott was al 71 toen hij in 2005 debuteerde met This Weary Way. Honderden liedjes had hij klaar liggen, maar tot dan toe nooit op de plaat gezet. This Weary Way was een groot succes, eindelijk kwam zijn carrière op gang – tot Wayne zes jaar later omkwam bij een auto-ongeluk. Zo bleef het bij dat ene album. Tot nu, want er bleek nog heel wat over te zijn van de This Weary Way-sessies. Het is aan zoon Darrell te danken dat twaalf ervan nu alsnog zijn uitgebracht. Waarom dat zo lang moest duren, is niet duidelijk. Wayne’s Pain (Here Records) doet beslist niet onder voor het debuutalbum. 
Een van de bekendste Amerikaanse folksongs is Tom Dooley. Geschreven door ene Thomas Land, diep in de negentiende eeuw. Maar het was het 
Wordt heden 
Je moet mensen niet op hun uiterlijk beoordelen en albums niet op hun hoesfoto. Doe je dat wel, dan is de kans groot dat je 
Hoe kan het toch dat de 82-jarige 
Ze hakten de knoop door, pakten hun spullen bij elkaar en vertrokken voor dag en dauw. Een uitweg naar een zomer vol eeuwige luiheid. Maar hoe wisten ze waarheen, zonder de weg te weten? Ze dronken de wijn op en begonnen te praten. Nu hadden ze belangrijke zaken te bespreken. Toen de auto het begaf, gingen ze lopend verder. Hoe wisten ze waarheen, zonder de weg te weten? Iedereen kan zien dat hun weg met goud geplaveid is. Het is altijd zomer. Ze krijgen het niet koud, lijden geen honger, worden 
Equality, Illinois (1994)
Jim Stanard
Na een loopbaan als advocaat is 
Na het fenomenale All The Pain Money Can Buy (1998), met daarop een van de 
Vorig jaar gingen we uitgebreid in op de werken van de mu
Een nieuwe naam in americana-kringen is die van 
Albums die niet beklijven laten we vaak maar onbesproken, er is namelijk genoeg aanbod dat wel de moeite waard is. Maar alleen maar positieve stukjes is ook een beetje de dood in de pot. Dus toch ook even aandacht voor Cosmic Cannon Fodder (Burro Borracho Records) van 
