Drive-By Truckers had te dealen met groeistuipen voorafgaande aan de verschijningsdatum van The Dirty South in 2004. De band was ambitieus, maar wilde ook onafhankelijk blijven. Veel gedoe met managers en labels kortom. Was het wel leuk om van een bestelbus over te stappen naar een touringcar bijvoorbeeld? Na Southern Rock Opera moest The Dirty South opnieuw een dubbelalbum worden. Dat vonden ze wat teveel van het goede bij New West Records. Het kwam tot een compromis: met enkele nummers minder paste meer…
In 2013 stond Kris Kristofferson op TakeRoot. Solo. Een man met zijn gitaar en geweldige liedjes. Blij dat ik hem gezien heb. Maar nog liever was ik bij het concert in Gilley’s in Pasadena, Texas, geweest op 15 september 1981. Niet alleen omdat ik graag eens had rondgekeken in die honky tonk waar de film Urban Cowboy werd opgenomen, maar vooral om de band die Kristofferson toen nog bij zich had aan het werk te zien. Over de liedjes hoeven we het eigenlijk helemaal niet te hebben, die zijn ijzersterk, maar wel over de band die hem begeleidde. Die bestond uit 
In de sectie roundup schreven we eerder al over het album met nummers van Tom Petty dat Lucinda Williams in deze coronatijd had opgenomen. Dat er daarna ook een cd met soul verscheen (van Memphis tot Muscle Shoals) stond vermeld in de reacties onder dat stuk. Inmiddels is Williams al bij deel 6 (Rolling Stones). Op deel 5 doet ze kerstnummers, maar hier willen we het nog graag hebben over deel 3 en 4. Die zijn nog niet in de kast verdwenen, maar liggen al een flinke tijd op het bureau. In eerste instantie kun je je niet aan de indruk onttrekken dat de begeleiders zich iets moeten inhouden. Want van solo’s is nauwelijks sprake. Maar na een paar keer luisteren valt juist op dat ze geweldig goed op de noten zitten. Ze 
Devil On My Shoulder (Howlin’ Chicken Records) is een ep van 
Probeer het en de kans is groot dat je het geweldig zult vinden. Zo gezegd, zo gedaan. De blues heeft wel betere tijden gekend, dus een kennismaking met een stel wildemannen die Link Wray het hok uit jagen is welkom. Gebeurt dat hier dan? Nou, eh, natuurlijk niet. Maar op het instrumentale Phillips Goes Bananas komt 
Een dromerige oogopslag, maar toch een heel indringend portret. De hoesfoto van Acquainted With Night (Sub Pop/Konkurrent) zegt veel over de muziek van de Amerikaanse 
Een slingerende weg door de heuvels. De omgeving is niet stoffig, het ongeplaveide oppervlak lijkt eerder een beetje vettig. De Amerikaan 
