Vaak kun je de artiesten zelf maar het beste laten bepalen tot welke stroming ze menen te behoren. Zo kwalificeert Hannah Miller zich als ‘Left-of-center pop music. Raw americana. Eclectic, electrified indie folk.’ Aardig getroffen, zouden we denken. Elektrische alternatieve folkblues mag ook. Of een soort countrysoul. Waren haar vorige (voornamelijk akoestische) platen nog wat ingetogen kampvuur-achtig, op haar nieuwe cd, voor het eerst met een complete band, komt ze rauwer en zelfbewuster voor de dag. De titel is kortweg Hannah Miller (eigen beheer), als meer…

Wie Anna Coogan nog kent als folkzangeres met zo af en toe een flinke snik in haar stem zal verbaast zijn over haar nieuwe album: Birth Of Stars (eigen beheer). Een album dat overigens officieel wordt uitgebracht als het resultaat van haar samenwerking met JD Foster, die je wellicht kent van zijn (productionele) werk voor Calexico, Richmond Fontaine of Patty Griffin (en nog veel meer). Foster schreef samen met Coogan het merendeel van de nummers, speelt bas en zingt in de achtergrond. Op dit album varen Coogan en Foster een koers die hen regelmatig in Rockland laat aanmeren. Dat komt ook doordat zij op dit album worden bijgestaan door drummer meer…

Samen met zijn zoon Gaspard Murphy werkte Elliott Murphy aan een remake van zijn debuut uit 1973. Het resultaat is verbluffend. Aquashow Deconstructed (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is een intense rockplaat vol beleving. Passie en overgave aan het grotestadsgevoel. Murphy verenigt het beste van de groten der rock-’n-roll in zich. Dat deed hij ruim veertig jaar geleden al en dat doet hij nog steeds. Wie de hoogtepunten uit het oeuvre van Dylan, Reed of Springsteen in de kast heeft staan, dient daar ook Murphy tussen te meer…

Chris Stapleton, onthou die naam maar want die gaat heel groot worden. Traveller (Mercury) is dan wel z’n eerste soloplaat, maar Stapleton is geen beginner. Verre van dat. De uit Kentucky afkomstige zanger-gitarist verhuisde tig jaar geleden al naar Nashville en schreef talloze hits voor ‘foute’ countryartiesten zoals Luke Bryant, Brad Paisley en Tim McGraw. Daarnaast maakte hij een aantal jaren deel uit van The Steeldrivers, een veel gelauwerde bluegrassformatie. Wat kun je dan van dit solo-album verwachten? Veertien zeer toegankelijke nummers meer…

We hebben hier altijd wel een zwak gehad voor The Hiders. De groep uit Cincinnati rond zanger-gitarist Billy Alletzhauser maakt eigenzinnige alternatieve country met een rauw randje. Dat is op het vijfde album, Totem (eigen beheer), dat overigens al eind 2014 verscheen, weer niet anders. Alletzhauser blijft wonderlijke countryrocknummers uit zijn mouw schudden. Soms bijna traditioneel zoals Loaded As A Gun, met een lekkere honky tonk piano, maar meestal zit er een bijzonder dingetje aan de nummers. Het lang uitgesponnen Motherlode heeft een flinke meer…

Aayaayaay, wat is dat rollende trompetje op I’m Back lekker. Een heel goede zet van producer Pete Anderson om Lee Thornburg uit te nodigen voor wat Mexicaanse sfeer. Zijn bijdrage staat garant voor een perfect begin van California (eigen beheer) van George Miguel. Wat volgt is Californische country met het kwaliteitsstempel van Anderson, die zijn sporen ruimschoots verdiend heeft bij Dwight Yoakam en vele anderen. Maar het begint natuurlijk bij de liedjes van Miguel. Tien stuks zijn het er, met een gezamenlijke tijdsduur van net geen half uur. Miguel componeerde meer…