Het duurde even voordat ik Tidy Memorial (Muskeg Collective) echt begon te waarderen. Dat had vooral te maken met het vorig jaar verschenen No Such Thing As Forever. Dat debuut van de singer-songwriter Josh Fortenbery uit Alaska maakte met schitterende liedjes over een existentiële crisis een diepe indruk, zoals ik in de verantwoording schreef in mijn lijst met favorieten over 2024. Het was zo’n album dat moeilijk te overtreffen viel, waardoor een opvolger bij voorbaat dus een beetje tegen zou vallen. Zo ging het dus ook werkelijk. Maar nadat ik Tidy Memorial na enkele weken met rust te hebben gelaten toch weer beluisterde ontdekte ik alsnog de pracht. Heaven’s Above is een sterk begin waarin hij zijn existentiële crisis opnieuw aan de orde stelt: ‘You shoulda known you can’t trust me / ‘Cause I won’t fight for anything except empathy / I can’t commit to one idea / I drive in circles and I always check my mirrors’. Hij kan het mooi zeggen. En wat hij vooral zegt is dat alles een keerzijde heeft. En dan legt hij er de nadruk op dat die andere kant echt niet alleen maar negatief hoeft te zijn. Waardoor het moeilijk kiezen blijft. ‘Just convinced we’ve been ugly from day one / Nobody selfless ever reaches for a throne / And it’s hard to trace where we find out faith’. Steven wordt doodgeschoten door politiemensen omdat hij zijn mes niet wilde laten vallen. Het leven lachte deze Steven niet toe. Hij nam rare baantjes aan om in zijn bestaan te voorzien, maar het lukte hem niet om de rekeningen te betalen. Denk aan John Prine bij deze mix van folk, country en bluegrass, schreef ik vorig jaar over hem bij zijn plekje in de jaarlijst. Voor zijn tweede album kunnen die woorden worden herhaald.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie