Een beetje doorgewinterde americanist kent Evan Phillips wel: als voorman van de Whipsaws of als een van de drie singer-songwriters in Easton Stagger Phillips. Dat hij ook zelf, onder eigen naam, albums uitbrengt is niet iedereeen bekend. Maar dat zou toch na kennisname van Silhouettes (eigen beheer) dienen te veranderen. De man uit Alaska bereikt hier een dermate hoog niveau dat een doorbraak naar een groter publiek gerechtvaardigd zou zijn. Een bloedmooi album, vol zwierige klassiek melodieuze, americana. Onder andere over een Lonely Mountain, meer…

Net als John Moreland en Austin Lucas is Samuel Barker een voormalige punker die tegenwoordig in rootsliedjes doet. Op het akoestische These Lonesome Nights (Sam’s Handmade Records) valt dat vooral op te maken uit de rauwe intensiteit die de Texaan laat horen. Barker schrijft over rebellie en het overwinnen van de obstakels van alledag en als hij daarmee 25 mensen bij een concert kan vermaken, is hij een tevreden man. It’s Okay To Be Okay weet hij. Maar op No Saints Here laat hij weten dat hij niet iemand kan zijn die hij niet is. Barker meer…

De koning is dood. Leve de koningin! In mei van dit jaar overleed B.B. King, sindsdien heerst de koningin in haar eentje over Beale Street in Memphis. Wie dat is? Barbara Blue! Sinds 1997 treedt ze vijf avonden per week op in de hoofdstraat van de blues. Memphis Blue – Sweet, Strong & Tight (eigen beheer) is haar nieuwste album. En dat is een verdraaid lekker plaatje. Blue beschikt over een rokerige stem, resultaat van al die nachten in zaaltjes waar het blauw stond van de rook. Ze heeft de Super Blues en dat is geen leugen, zoals ze op het nummer laat meer…

In een vorig leven, van 1985 tot 2007, zat Michael Rank in de rockband Snatches of Pink. Een band die zelfs, onder de naam Clarissa, een deal had met een major platenmaatschappij, maar die net niet doorbrak naar een groot publiek. Nadat de groep ter ziele was gegaan stopte de uit North Carolina afkomstige Rank met muziekmaken. Eerst toen zijn vriendin hem vijf jaar geleden verliet, begon hij weer nummers te schrijven. Ditmaal geen rocksongs, maar folk- en countryliedjes. Bovendien begon hij in hoog tempo albums uit te brengen. Horsehair meer…

Nadat gitarist Kreg Self om gezondheidsredenen moest stoppen, moedigde hij de overige bandleden van Hogjaw aan om door te gaan. Spoedig stond vervanger Jimmy Rose op de stoep. Rise To The Mountains (eigen beheer) is het vijfde album van de band uit Arizona. Het begint met het titelnummer en dat is ruim zeven minuten southern rock op zijn best. Vooral door de dubbele gitaaraanpak. De tempowisselingen maken het meeslepend. Fraai, heel fraai. Ook op Leavin Out The Backside twee gitaren die samen meer…

Blackheart Honeymoon is een interessante band uit Seattle, Washington. Op Mountains Speak (eigen beheer) brengen ze rootsy indiepop die redelijk licht te verteren is. Met de grunge die 25 jaar geleden de wereld vanuit deze contreien overspoelde, heeft dit niet veel van doen. Er valt eerder te denken aan collegerock uit de jaren tachtig. De poppy melodieën hadden zomaar rond die tijd uit Georgia kunnen komen. Een gitaar flonkert door het midtempo titelnummer, een puik stukje melodieuze altcountry. Bodies gaat met samenzang en handgeklap. Het meer…

Dat alternatieve van altcountry, hoe staat het daar nu eigenlijk mee? Vroeger stond dat misschien wel voor een echte aparte muzieksoort, maar kun je tegenwoordig niet alles wat geen brocountry is altcountry noemen? Wel, zover wil ik niet gaan. Maar die prachtige countryplaat So This Is Life (eigen beheer) van Courtney Patton wil ik hier toch wel graag onder de aandacht brengen. Patton is een Texaanse zangeres, die met haar tweede album echte country wilde brengen. En volgens producer Drew Kennedy kon ze nooit genoeg country waltzes op een album zetten. Opvallend meer…