‘I’m a peaceful man with a gentle soul, but when it comes to loving you I lose control.’ Nou, dat Simon Rosellys een aardige vent is, dat geloven we wel. En dat hij zichzelf verliest tijdens het minnespel, nou ja, dat zal best. Maar wat we met die mededeling moeten? Geen idee. Hij brengt het in ieder geval niet over op Rose Tinted Glasses. The Granary Sessions (Clubhouse Records/Munich) van The Rosellys is een vreselijk saai album. Meestal zingt Rebecca Rosellys. maar ook zij brengt haar gevoelens niet over. De liefdesliedjes meer…

Het is al weer een tijdje geleden dat we hier stevige muziek bespraken en het is ook al weer lang geleden dat we een Noors gezelschap in de schijnwerpers plaatsten. Gelukkig kunnen nu twee vliegen in een klap slaan met deze recensie van Souls Under Red Light van El Cuero. Dit is inmiddels de vijfde studioplaat van het kwartet uit het afgelegen Kristiansund, dat zich heeft gespecialiseerd in heartland rock en harde americana. Ook Souls Under Red Light staat weer bol van de melodieuze, tegen de classic rock aanschurkende nummers. Vaak opgetrokken  meer…

The Lazy Boys stonden al eens in de Continental Club in Austin, Texas. Niet slecht voor een band uit Dresden. Get A Life (Part Records) is het zesde album van de Duitsers die al 18 jaar actief zijn. Ze kunnen best een potje country en rockabilly spelen. Maar dat kunnen er wel meer. Het gaat er om iets origineels toe te voegen. Heilig vuur. Dwarse noten. Of voor mijn part breng je ‘rock ’n’ roll and country with a hint of dirty blues’, zoals The Lazy Boys hun muziek zelf omschrijven. Vuige bluesnoten? Die hebben ze dan wel heel goed verstopt. De rockabilly van meer…

Met American Dreamer van Frankie Lee is iets vreemds aan de hand. Lee, een Amerikaanse singer-songwriter die al vroeg het huis uit ging en in de muziek terecht kwam, maar ook nog 6 jaar als timmerman samenwerkte met de zoon van Townes van Zandt, brengt dit debuut uit op Loose Music. Dit prestigieuze Engelse label bracht ons dit jaar ook die schitterende albums van Andrew Combs en Barna Howard. En op American Dreamer is ook niet zoveel aan te merken. De tien rootsy popnummers zitten prima in elkaar er wordt uitstekend gemusiceeerd. Lee heeft bovendien meer…

Dat hadden we niet verwacht, dat we de mannen van de beste barroomband ter wereld zouden treffen in de South Broadway Athletic Club (Bloodshot Records/Bertus). Blijkbaar moeten er wat bierbuikjes worden weggewerkt. Vrees niet, The Bottle Rockets doen niet aan gewichtheffen of andere krachtpatserij. Ze spelen liever een loflied op lui op de bank liggen (Big Fat Nothin’). Dat is pas lekker je tijd doorbrengen. Lui? Nou, als je de hele week hard gewerkt hebt om wat centen binnen te brengen, dan ben je gewoon moe. The Bottle Rockets zijn meer…

Eerst dacht ik even dat Philosopher Dogs de bandnaam zou zijn. Niet dus. Philosopher Dogs (eigen beheer) is de albumtitel. Daarna dacht ik dat ik naar een man luisterde. Niet dus. Georgie Jessup is een vrouw. Ze is een transgender, dat is iemand die het gevoel heeft in het verkeerde lichaam te zijn geboren. Ze is actief om meer bekendheid te geven aan die hoedanigheid. Daarnaast komt ze op voor de rechten van Indianen, zelf stamt ze ook af van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Met Geronimo’s Bones en Red Cloud’s Room doet ze meer…

De onder een wollen pet gekropen Ryan Davidson is een punker op zoek naar zijn roots. Die vond de Amerikaan vooral tijdens een langdurig verblijf in Ierland. Op A Wick Burning High (eigen beheer) zet hij zijn stem flink op. Tijdens die uithalen is zijn zang flink scherp. Hij slaat zo zijn gehoor de folkliedjes om de oren. Die felheid heeft hij misschien overgehouden aan de strijd die hij als 13-jarig jongetje moest voeren nadat hij op zijn fiets werd geschept door een vrachtwagen. Vijftien operaties waren er nodig om hem weer op de meer…

De lange gitaarlijnen glinsteren als vallende sterren door Storm Warning, het eerste nummer van Stone Cold Beautiful (Mescal Canyon Records) van Wily Bo Walker en E D Brayshaw. Heel geslaagd, deze opener op dit album dat met slechts zes nummers toch bijna 40 minuten beslaat. Walker is de zanger en songschrijver, Brayshaw de verantwoordelijke voor de instrumentale koers en bovenal een hele fijne gitarist. De Schotten slagen er op dat eerste nummer in de sfeer van Naked Child van Lee Clayton te benaderen. Walker zingt met meer…

Niet te professioneel worden! Dat schreven we twee jaar geleden in de recensie van And You Are Me van Uncle Lucius. Dus hoe heeft de band zich sindsdien ontwikkeld? The Light (Thirty Tigers/Bertus) komt uit op een iets hipper label. Dat is best opmerkelijk, want over het debuut schreven we nou juist dat de Texanen niet de allerhipsten zijn. Dat zijn ze sindsdien ook niet geworden. De nummers steken weliswaar nog net iets beter in elkaar, verder zijn ze toch vooral degelijker geworden. Na vier midtempo liedjes doet de band rond zanger Kevin Galloway er meer…