Sommige platen blijven nogal onopgemerkt. Dat lot trof ook dit Bleed Like You Bleed (Rocking K Records) van Joe Koenig. Het album kwam al uit in augustus 2014. Ondanks positieve recensies op Americana UK en No Depression werd de rauwe rootsrock van de Texaan Koenig niet in grote kring opgepikt. Misschien heeft de tegenwoordig in Californië wonende artiest niet genoeg aan promotie gedaan, want aan de kwaliteit van deze plaat kan het niet liggen. Gelukkig stuurde hij ons enkele maanden geleden alsnog een exemplaar om te meer…

Wat is Dead Stars (Union Music Store) van The Self Help Group een bijzonder album geworden! En ook bijzonder mooi. De zespersoonsformatie uit Brighton verraste in 2013 al met het debuut Not Waving, But Drowning (recensie), maar deze tweede doet er gewoon nog een schepje bovenop. Songwriter Mark Bruce weet weer een hele collectie parels uit zijn mouw te schudden die betrekking hebben op een heel scala aan onderwerpen. Wist u b.v. dat er in de dertiger jaren in Boedapest een heuse Smile Club werd opgericht om een tegenwicht te bieden aan het grote meer…

Jimmy Lafave is goed bezig met Music Road Records. Op zijn muzikale weg treffen we thans Lance Canales & The Flood die met The Blessing And The Curse (Music Road Records/Munich) een voortreffelijk album voorleggen. Canales komt uit Californië en is van Mexicaanse afkomst. Dat laatste onderstreept hij met een geïnspireerde versie van Deportee van Woody Guthrie. Het nummer, dat ook bekend is als Plain Crash At Los Gatos, werd door hem opgenomen nadat hij ontdekte dat de Mexicaanse slachtoffers in een massagraf liggen meer…

Alberta Cross opereert al lange tijd vanuit New York maar het was in London dat de band werd opgericht door Terry Wolfers en Petter Ericson Stakee. Rondom dit duo hebben in de tien jaar sinds de oprichting allerlei andere bandleden gezwermd. Met het verschijnen als dit nieuwe, ongetitelde album, is echter ook Wolfers verdwenen zodat de in Zweden geboren Stakee het enige overgebleven originele lid is. Hij is ook de zanger en liedjeschrijver van Alberta Cross. Beter gezegd: Alberta Cross is Petter Ericson Stakee. Dit derde volledige album is meer…

Bruin is de kleur van rootsmuziek. Zand, aarde, wortels, hout. Skin & Bone (eigen beheer) van Mark Brown is net zo donkerbruin als de albums van Greg Brown. Zijn stem is weliswaar iets minder donker, verder graaft deze uit de Amerikaanse staat Maryland afkomstige singer-songwriter net zo diep. Hij was boer, visser, monteur en timmerman, toch is hij ook al 25 jaar actief in de muziek. Al die bruine tinten vormen toch een verrassend rijk geschakeerd palet. Dat is mede te danken aan producer Dean Jones, die Brown (zang, gitaar) begeleidt op toetsen, ukelele, meer…

Na mijn eerste beluistering dacht ik dat Beth Bombara met haar ongetitelde derde volledige album een fantastische akoestische plaat afgeleverd had. Bij verdere beluisteringen bleek daar niets van te kloppen. Wel fantastisch maar helemaal niet geheel akoestisch. Verre van dat zelfs. Ik werd waarschijnlijk in verwarring gebracht omdat het eerste en de laatste liedjes akoestisch zijn. Of misschien kwam het door het over de gehele linie rustieke karakter van de nummers. Dat rustieke schrijf ik dan vooral toe aan die prachtige, wat melancholieke stem van Bombara (die meer…

Andrew Marlin en Emily Frantz zaten in de studio tegenover elkaar om de liedjes op te nemen voor Such Jubilee (Yep Roc Records/V2). Zo naturel mogelijk, die werkwijze. Dat leverde een heerlijk album op vol warmte en menselijkheid. De opnamen van het duo Mandolin Orange kwamen tot stand in Asheville, North Carolina, en de countryfolk die ze brengen is mijlenver verwijderd van de gladde popcountry uit Nashville, Tennessee. Akoestische gitaren, mandoline, viool, meer was niet nodig om de liedjes in de verf te zetten. En meer…

Oceanside Cities (Dinky Pops Records) is een werkstuk van de Amerikaanse globetrotter Adir L.C. die de nummers voor deze plaat schreef in meerdere kuststeden. Uiteindelijk belandde deze C (Cohen) in een studio in Tel Aviv waar de opnamen plaatsvonden. De verf van de huizen in die kuststeden loopt een beetje uit op het hoesje. Dat geeft het indiekarakter van de plaat aardig weer. Dat wil niet zeggen dat Oceanside Cities een simpel werkstuk is. Integendeel, hier wordt gemusiceerd om de harmonieuze pop van The Beach meer…