Als iemand me ’s nacht zou wakker maken om naar Big Blue (Autumn Tone) van Gold Star te luisteren, zou ik hem niet voor gek verklaren, maar hem dankbaar zijn en gelijk de cd opzetten. Sterker nog, ik heb toen ik de afgelopen dagen eens om 3 uur wakker werd m’n oortjes ingedaan en 37 minuten liggen genieten van de 13 nummers die op dit album staan. Een onderbewuste wens klaarblijkelijk. Wat een pracht! Gold Star is de nom de plume van Marlon Rabenreither uit Los Angeles. Het al in maart verschenen Big Blue is het tweede album van de in Wenen geboren maar meer…

Mooi verhaal: Kashena Sampson groeit op in muzikaal gezin, maar gaat na afronden van de middelbare school naar Los Angeles om het te maken. Dat gebeurt niet. Drank en drugs maken meer kapot dan je lief is. Na een interventie van vrienden raakt ze clean en gaat weer zingen in een Ierse bar. Een casino-eigenaar biedt haar na het zien van een youtube-filmpje een contract aan om te zingen op een cruiseship. Dat doet ze drie jaar lang, avond na avond. Uiteindelijk keert ze terug naar thuisstad Las Vegas, werkt er in een bar en besluit na een eenmalige opname van meer…

Case Garrett heeft zichzelf voldoende problemen op de hals gehaald om het te proberen als outlaw. Met zijn muziek hoopt hij het tij mee te hebben. Immers, al die alternatieve country doet het steeds beter bij een groeiend publiek. Enne, een beetje succes zou best aardig zijn. Maar of hij dat met Aurora (Suitcase Records) voor elkaar krijgt, valt nog te bezien. Daarvoor is de Amerikaan waarschijnlijk toch iets te recht door zee. Bovendien zingt hij nogal rechtdoor. Denk aan iemand als James McMurtry. Er zijn ‘too many sad stories to tell’ verklaart hij meer…

Met Better Than Alone (Horton Records/CRS) sluit Chris Blevins aan bij een almaar groeiende schare eenlingen die het stof van Oklahoma opblazen. Een van die anderen is bijvoorbeeld John Fullbright, die hier meedoet als toetsenist. Zo vernuftig als diens liedjes levert de twintiger Blevins ze nog niet, maar het scheelt niet eens zoveel. Met Big Man valt hij binnen met kritische woorden over mannen die de macht willen om met de zuurverdiende centjes van de gewone man muren te bouwen om hun koninkrijkje. Of misschien wel een muur tussen meer…

De laatste tijd heb ik me wel eens verwonderd over het gebrek aan maatschappelijke betrokkenheid in de muziek, terwijl er juist zoveel is om je over op te winden en tegen te hoop te lopen. Het Noorse kwartet Dig Deeper kan je zo’n gebrek aan interesse niet verwijten. Op de nieuwe plaat, In Central European Time (Alien Agency), wordt de vluchtelingencrisis, als je daarvan al mag spreken, centraal gesteld. In liedjes als Hey! en Don’t Ask Too Much kruipen de poncho-rockers in de huid van de vluchteling. In Stars Tonight (Have You Seen), spreken meer…

‘When I grew up my father asked what I wanna be / I said I wanna be a Flatlander, Jimmie Dale, Butch or Ely / I wanna play guitar and sing, and make the people stomp the floor / I wanna write the best of the best / And be a high plains troubadour.’ Wie een liedje begint met een dergelijke ontboezeming, die heeft direct een streepje voor. Tegelijkertijd maakt hij het zichzelf erg moeilijk, want het is maar weinigen gegeven om het niveau van die drie voorbeelden (Gilmore, Hancock en Joe) te evenaren. Met Proving Grounds (eigen beheer) komt John Baumann een meer…

Als een singer-songwriter wel erg dicht de stijl benadert van een andere artiest, dan doet dat meestal afbreuk aan het gebodene. Dick LeMasters komt op Incompatible Things (eigen beheer) over als een kopie van Jerry Jeff Walker. Toch vormt dat geen moment een barricade om dit album te waarderen. De Texaan wekt namelijk geen moment de indruk dat hij probeert iemand anders te zijn. De manier van zingen  van LeMasters is zo relaxed en zijn stijl van liedjesschrijven komt zo natuurlijk over, dat die constatering er helemaal niet toe doet. Sterker nog, het is meer…

Ghost Gardens (Paper Bag Records) is het zesde album van Elliott Brood, het trio uit Toronto. Het mooie verhaal erachter is dat men een oude hard disc vond met demo’s van songs die men zo’n vijftien jaar geleden had opgenomen en die sindsdien in de vergetelheid geraakt waren. Die oude nummers zijn vervolgens met de kennis en kunde van nu opnieuw opgenomen. De titel Ghost Gardens, tuinen die nadat huizen verlaten zijn nog jarenlang prachtig groeien en bloeien, is dan ook wel mooi gevonden voor deze verzameling oude meer…

Poor David’s Almanack (Acony Records) is een nieuw album uit de Gillian Welch/Dave Rawlings koker. In dit geval wordt hij uitgebracht als solo-album van Dave Rawlings. Dat betekent dat hij de lead vocals voor zijn rekening neemt en dat Welch vooral een ondersteunende stem heeft. Wel schreef ze ook mee aan vijf van de tien nummers. Verder zijn het Willie Watson en leden van Dawes en The Old Crow Medicine Show die het duo in muzikaal opzicht steunen. Het heeft echter niet geleid tot een album dat, als geheel, volledig geslaagd is te noemen. Ja meer…