In de zomer van de groten was het vanavond tijd voor de nestor, John Prine.
De rij voor Paradiso is lang, maar de stoeltjes staan klaar en Tanya McCole warmt de zaal lekker op met haar gruizige krachtige stem waarmee ze haar persoonlijke songs brengt. En ze excuseert zich voor de oprispingen die de pannenkoeken en bitterballen haar geven. De stemming zit er helemaal in als bij haar laatste nummer ‘Forever Young’ van Bob Dylan iedereen meezingt. Dan, na een korte pauze, schuifelt de 71 jarige John Prine het podium op. Voor op dat podium een grote autocue mocht hij zijn teksten even niet meer weten, hij zal er nauwelijks gebruik van maken.
”Het is lang geleden dat ik hier was en dat zal ik goed maken”, aldus Prine die er net als het publiek veel zin in heeft. En het is meer dan goedmaken wat hij vanavond meer…
De naam waarmee 
Begin dit jaar verscheen al verscheen What’s It’s Like To Fly Alone, het in eigen beheer uitgebrachte derde album van de Texaanse countryzangeres 
Tegenover lichtjes brobbelende synthesizerklanken zet 
Eenzaamheid hoort bij een honky tonk als paarden bij een drinkbak. Country voor in de kroeg gaat meestal over de traan die in het bier valt. Maar het kan ook met een opgewekte melodie, zo blijkt op Sun That I Could Count On. The Heart, Regardless (eigen beheer) van 
Na het titelnummer Lucky (Continental Record Services) is 
Tami Neilson
