In Alkmaar begon de victorie. De stad hield in 1573 als eerste stand tegen het beleg van de Spanjaarden tijdens de tachtigjarige oorlog. Alkmaar heeft hun poppodium dan ook toepasselijk Victorie genoemd. Deze zondagavond zijn daar The Brandos te gast.
Langzaam druppelt de zaal vol, handen worden geschud en er wordt gezellig bij gepraat. De zaal met een laag podium oogt een beetje als een huiselijke zitkuil en dat draagt bij aan meer…
‘I want to be like Woody Guthrie / Ride the rails sing a song / Take the highway across the USA / Make this world a better place.’ Woody’s Shoes zijn misschien een maatje te groot voor Rob McHale, daarvoor zit er te weinig venijn in de liedjes op Prophets On The Boulevard (Wooden Door Records). De goedmoedige liedjes van de singer-songwriter uit North-Carolina zullen daarentegen vele harten verwarmen. Verloren zielen die zich afvragen hoe ze nog iets van het leven kunnen maken. Ze hebben aan McHale een betere dan aan de profeten op de meer…
Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! Powerpop! meer…
Trek de agenda maar voor het unieke optreden dat The Mastersons en Garrett T. Capps gaan geven in Metropool (het Paradijs) in Hengelo op 1 november a.s. Een double bill dus, die de moeite meer dan waard is. De kristalheldere americana van het man-vrouwduo Mastersons en de alternatieve Texaanse honky tonk òf spacecountry van Capps maken een mooi avondje altcountry. Helemaal mooi dus meer…
Karma For Cheap (New West Records/PIAS) van Aaron Lee Tasjan is een heerlijke plaat waarop Amerikaanse en Britse popmuziek nauw verbonden zijn. De melodieën zijn zo zonnig dat je er maar beter een zonnebril bij op de neus zet. Door het van een hamerende piano voorziene If Not Now When waart de geest van David Bowie. Heart Slows Down is grotestadsrock in het spoor van Lou Reed. De jengelende gitaren van Set You Free herinneren aan Tom Petty (en dus ook aan The Byrds). Songbird is duidelijk geïnspireerd door George Harrison. Met Dream Dreamer begeeft meer…
Nergensland ligt niet in Amerika. Het ligt in Canada. Met 36 miljoen inwoners heeft het land 3 miljoen minder inwoners dan Californië. De oneindige hoogvlakten zijn er dunbevolkt. Colter Wall komt er vandaan. Op Songs Of The Plains (Young Mary’s Record Co./Thirty Tigers/Bertus) doolt hij over de prairie. Met een stem als Johnny Cash in zijn laatste levensfase neemt de twintiger ons mee terug in de tijd. En niet alleen op Saskatchewan In 1881. Vormen zijn liedjes een anachronisme of heeft de tijd er stilgestaan? Op de stoffige wegen door meer…
Na 48 jaar verkent Ray Benson (gitaar, zang) nog altijd New Routes (Bismeaux Records/Thirty Tigers/Bertus) met Asleep At The Wheel. Al te letterlijk moeten we die mededeling niet nemen. Het nieuwe album bevat western swing, rockabilly en country. Tot zover niets nieuws voor de band dus. Het nieuwe moet komen van Katie Shore (fiddle, zang), maar eerlijk gezegd doen haar bijdragen nogal belegen aan. De oude stijl jazz van haar hand swingt nou niet bepaald de pan uit. Jack I’m Mellow is ook niet bepaald een titel die hoge meer…
Het is donker als de hel in de liedjes van Malcolm Holcombe. Dankzij het almaar uitdijende oeuvre van de Amerikaan hebben we een aardig idee hoe het er zal zijn. Toch schrik je af en toe van de bliksemflitsen. Heeft de hel een hemel die verlicht wordt door de donder? Come Hell Or High Water (Gypsy Eyes Music) roept bekende vragen op. Hoe het hoofd boven water te houden met al die ellende? It Is What It Is en dat is niets bijzonders. De zon gaat onder In The Winter. Holcombe zingt nog altijd als een door het Leger des Heils van de straat geplukte meer…
Meestal gaat het in de muziekstroming American primitive om gitaarmuziek, maar Nathan Bowles verkiest de banjo als hoofdinstrument. Op Plainly Mistaken (Paradise of Bachelors/Konkurrent) bespeelt hij het instrument anders dan de meeste countrymusici. Bowles slaat regelmatig op de snaren alsof hij nog altijd de drummer is in de band van Steve Gunn. Krachtig en percussief is zijn spel. En verder pakt hij regelmatig een strijkstok om andere tonen uit de banjo te halen. Niet alleen razend knap, maar ook uitermate begeesterend. Net als meer…
We moeten het nodig eens over The Bony King Of Nowhere hebben. Bram Vanparys is een Gentenaar die onder die naam al jaren aan de weg timmert. Bij zijn vorige werk, het in Los Angeles opgenomen Wild Flowers (2015) deed hij een beroep op allerlei studiomuzikanten van naam. Nu wilde VanParys het heel anders doen. Hij trok zich met zijn vrouw terug in een caravan op het erf van een door hem gekochte vervallen boerderij op het platteland en begon te schrijven. Het lot wilde dat zijn jarenlange relatie met zijn echtgenote daar ook ten einde meer…
Vluchtstrook amerika
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
© Alt Country NL
