Neil Bob Herd was naast Sid Griffin een van de bepalende mannen in The Coal Porters. Every Soul A Story (Cattlecall Music) is zijn solodebuut, maar wel met een band om zich heen. Als Neil Bob Herd & The Dirty Little Acoustic Band begeeft het gezelschap zich langs de uitspanningen van Londen en omgeving. Pubrock dus. Zoals wel vaker bij Engelse bands is er een lichte skatik te ontwaren in sommige nummers. Bad Land begint bijvoorbeeld ietwat Caribisch. Net als Book Inside Them zou je het een combinatie van roots en wereldmuziek kunnen meer…

Torgeir Waldemar’s debuut uit 2014 was overweldigend goed. No Offending Borders uit 2017 was wat harder maar ook prima. Met zijn derde, Love (Jansen Records/Suburban), keert hij weer een beetje terug naar de sfeer van het debuut. Love kent 8 nummers, maar daar zitten 2 korte instrumentale intermezzo’s en een intro bij. Slechts 5 echte liedjes dus. De kenner van Waldemar’s eerdere werk weet dat dat lange uitgesponnen nummers zijn (het kortste duurt altijd nog vijfenhalve minuut). Folkrock met de (vooral elektrische) gitaar als belangrijkste meer…

De vorige keer was het een plafondlampje, nu moeten acht kaarsen voor wat verlichting zorgen. Of voelt Gill Landry zich juist heel senang bij dat donkere gemoed sinds het schitterende Love Rides A Dark Horse uit 2017? Op dat album werd hij teruggeworpen in de werkelijkheid nadat zijn geliefde er vandoor ging, kort voordat ze zouden trouwen. Skeleton At The Banquet (Loose Music/Bertus) wekt de indruk dat de Amerikaan zich inmiddels totaal op zijn gemak voelt in deze nieuwe waarheid. Hij koestert de complexiteit van de teleurstelling. De meer…

Conceptuele kunst en countrymuziek, met die onwaarschijnlijke combinatie heeft de Texaan Terry Allen een oeuvre opgebouwd waar Just Like Moby Dick (Paradise Of Bachelors/Konkurrent) moeiteloos aan toegevoegd kan worden. Bijzonder als altijd. In het geval van Allen kun je altcountry ook omschrijven als artcountry. Een artistieke triomf met liedjes over onderwerpen die niet dikwijls behandeld worden door collega’s. Zoals het verhaal over boeienkoning Houdini die na zijn dood niet weet te ontsnappen uit zijn kist, dit tot groot verdriet meer…

Water and Sand is een samenwerking tussen de Amerikanen Todd Thibaud en Kim Taylor. Thibaud kennen we al jaren van zijn solowerk en gelegenheidsformaties als Hardpan, Parsons Thibaud. Hij begon al in de jaren 90 met zijn band Courage Brothers. Taylor werkte eerder samen met Ron Sexsmith en Over The Rhine en heeft ook solo al diverse albums gemaakt. Op Catching Light (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) bundelen Thibaud (zang, akoestische gitaar) en Taylor (zang, akoestische gitaar) de krachten, verder meer…

Of Black Lips op een volgend album nog steeds met country stoeien, valt te bezien, maar voor nu kan het genre de band uit Georgia in ieder geval omarmen, omdat ze de boel even flink komen opschudden. Dat begint met de zoektocht naar seks van Hooker Jon. Heerlijk nummertje. Op Sing In A World That’s Falling Apart (Fire Records/Konkurrent) zwalken ze als een dronken stel door de bermen van de altcountry. Alsof Doug Sahm op stap is met Deer Tick. Ze rijden op een Mustang op Angola Rodeo, voortgeblazen door de saxofoon van Zumi Rosow, de enige vrouw in meer…

De in het zuiden van Texas opgegroeide Bianca De Leon heeft meer street credibility dan menig outlaw met een grote mond. Als klein meisje smokkelde ze tequila mee uit Mexico. Onder haar petticoat… Ze verliet school en sprong op goederentreinen. Leefde overal aan beide kanten van de grens. Ze hing rond in cantina’s met bandieten. Dus als er iemand liedjes over outlaws mag zingen, dan is zij het wel. Op het titelnummer van Dangerous Endeavor (Lonesome Highway Music) heeft ze 50.000 dollar achterin haar laars en een pistool aan de meer…

Over Suzanne Jarvie schreven we al eens in een verslag van een concert toen ze in Nederland was. Vorig jaar was ze hier opnieuw, met In The Clear (Wolfe Island Records/CRS) in haar bagage. Ze borduurt voort op het indringende karakter van de ep Spiral Road waarmee ze in 2014 debuteerde. De val van een trap kostte haar zoon bijna het leven. Terwijl hij in het ziekenhuis lag, begon de Canadese Jarvie voor het eerst in haar leven liedjes te schrijven. Blijkbaar werkte het als een uitlaatklep. Op het wederom door Hugh Christopher Brown geproduceerde meer…

De moord op de Zweedse journaliste Kim Wall in een onderzeeër door de Deense uitvinder Peter Madsen is het onderwerp van Machine, waarmee Bror Gunnar Jansson zijn album They Found My Body In A Bag (Playground/Bertus) opent. De Zweedse musicus heeft meer van dit soort lugubere moorden in petto op zijn album. Het titelnummer handelt over de onopgeloste moord in 1984 van de straatprostituee Catrine da Costa. Delen van haar lichaam werden gevonden in plastic zakken ten noorden van Stockholm, maar haar hoofd is meer…

Sara Trunzo zette een voedselbank op die de arme inwoners van Maine voorzag van producten uit de streek. Een nobel streven, waaruit valt op te maken dat ze oog heeft voor de problemen van haar omgeving. Daarover zingt ze op Dirigo Attitude (eigen beheer). ‘I Believe in rural people / I believe in community’, zingt ze op I Believe In Unity. Dat Unity is een stadje met ruim 2000 inwoners, waarvan er 70 meezingen in het koor dat op de achtergrond te horen is op het slotnummer. Inmiddels woont Trunzo in Nashville, waar ze op haar eigen manier meer…