In de recensie van Existential Frontiers wezen we al op de gelijkenis qua stem van White Owl Red met Robert Forster en Grant McLennan van Go-Betweens, zonder nog te weten op wie van die beiden het meest. Het titelnummer van Afterglow (Hush Mouse Records) heeft dat wederom. En daar blijft het niet bij. Ook qua opbouw en melodie zijn er overeenkomsten met de band uit Australië. Het met mondharmonica opgetuigde Hell And The Blues heeft een snelle melodie en in weerwil van de titel is het een licht werkje, met een soort humoristische meer…

Het is sluitingstijd, je drinkt je laatste slok, trekt je jas aan, zet je Stetson op en verlaat de bar. Niet dus, das war einmal. Nu drink je je laatste slok en beëindig je je telefoongesprek of Zoom-meeting. Hoe dan ook, dan staat Logan Ledger op je te wachten om zijn zielenroerselen met je te delen. Zoals hij doet op zijn titelloze debuutplaat (Rounder Records). Ledger heeft het niet makkelijk met de liefde, lijkt het. Hij zingt over het Invisible Blue (een ‘blue you can’t see’). Niemand weet waar de eenzamen gaan na hun laatste slok wijn (Nobody Knows). Hij heeft geen dromen meer…

Local Honey (Lesser Known Records/Thirty Tigers/Bertus) is de derde soloplaat van Brian Fallon. Volgens de blurb op het promo-exemplaar presenteert de voormalige voorman van The Gaslight Anthem een vorm van uitgeklede americana. De eerste woorden ‘In this life there will be trouble / But you shall overcome’ doen echter onmiddellijk de wenkbrauwen fronsen. De boodschap van When You’re Ready is atypisch voor americana, een muziekvorm waarin doorgaans de nadruk wordt gelegd op het onoverkomelijke van de problemen. Nou is afwijken meer…

Het kan u als lezer nauwelijks ontgaan zijn dat we hier een zwak hebben voor Tami Neilson. Een innemend artiest met een aantal heerlijke platen op haar naam. Maar elk album kende wel 1 of 2 flauwe nummers. Wel, op Chickaboom! (Outside Music/V2) ontbreken dergelijke liedjes. Dit is van de eerste tot de laatste noot genieten. De in Nieuw Zeeland woonachtige Canadese laveert in 10 nieuwe liedjes ergens tussen rockabilly, soul en country door.  Je hoort een eerbetoon aan Mavis Staples (in Sister Mavis), nummers met een sterk feministische boodschap (zoals in meer…

Rock-’n-roll draait om opwinding, niet om perfectie. Dat wordt maar weer eens duidelijk met It’s Later Than You Think (Dial Back Sound/Sonic Rendezvous) van Teardrop City. Dat zijn Tyler Keith, George Sheldon, Wallace Lester en Laurie Stirratt uit Oxford, Mississippi. Bekend van bands als Blue Mountain en Neckbones. Twaalf nummers die klinken als opnamen uit het oefenhok. Gammel en vals is de van Louvin Brothers bekende opener You’re Running Wild. Maar o zo fijn gezongen door Stirratt. Denk aan Hellcats en Freakwater. I’m A Sinner is een heerlijk meer…

Zwervers zijn het, al die artiesten die met gitaar langs de podia trekken. Op Drifters (Rootsy/Sonic Rendezvous) volgt Joe Nolan het treinspoor naar Rose Marie’s House. Hij drinkt er goedkope rode wijn, daar aan de rand van de stad. Hij blijft de hele nacht op. De Canadees zingt het een beetje als Joe Henry op diens debuut. Al die zwervers zitten nu noodgedwongen thuis door de coronacrisis. Ze zetten een camera neer in de huiskamer en nodigen fans online toch nog iets van een concertervaring te delen. Akoestisch veelal. Zo’n album is dit in de zomer van meer…