Tijd voor iets heel anders. En ook weer niet. Pablo Leira is een singer-songwriter, afkomstig uit het in Galicië gelegen Mugardos, in het uiterste noordwesten van Spanje. De Spanjaard toog op jonge leeftijd naar de VS om daar gitaar te studeren aan het Berklee College of Music. Na de succesvolle afronding daarvan kwam hij terug en nam in een studio in Ferrol Dirt, Wood & Grass (Ferror Records) op. En daar is waar het weer niet heel anders is want de songs op dit debuut klinken door en door Amerikaans. En toch, er komt geen Amerikaan aan te pas: het zijn Álvaro Lamas meer…

Countryrock, ouderwetse countryrock, dat is wat Andrew Gabbard te bieden heeft op zijn tweede soloplaat Cedar City Sweetheart (Colemine Records/Karma Chief/Konkurrent). Gabbard is in Ohio, waar hij vandaan komt, geen onbekende. Hij is onder meer betrokken bij de Buffalo Killers en de Gabbard Brothers (met zijn eh… broer natuurlijk). Daarnaast speelt hij in de liveband van The Black Keys. Maar voor dit album heeft hij  zijn mooiste nudiesuit aangetrokken en op verzoek van zijn countryminnende moeder een echte countryplaat gemaakt. De meeste instrumenten speelt meer…

Als alles een beetje heeft tegengezeten, dan valt er nog maar een ding te doen: Drinkin’ Again. Het nummer brengt een beetje oude rock-’n-roll met een toefje western swing. ‘Why o why can’t things stay the same’, vraagt Doug Collins zich af op Stay The Same. De Amerikaan bezit een heldere zangstem. Too Late At Night (eigen beheer) is een erg fijn plaatje van Doug Collins & The Receptionists. Verwacht pure pop in het verlengde van Nick Lowe en Ben Vaughn van deze Amerikanen. Beatmuziek op zijn Amerikaans schreven we in de recensie van Good Sad News. Op Mexico Mo gaan ze een beetje south of the border, met meer…

Met Lift You Up begint Suzie Vinnick haar album Fall Back Home (eigen beheer) zoals je mag verwachten met zo’n songtitel: opwekkend. Het nummer heeft soul en brengt een gospelgevoel teweeg. Met vocale steun van Samantha Martin en Delta Sugar. Colin Linden tekent voor het niet misselijke gitaarwerk. Talk To Me is een duet met Matt Andersen met wie ze het nummer schreef. Het neigt iets meer naar folk. Op Salt & Pepper is het wederom Linden die imponeert als slidegitarist. De Canadese Vinnick vervolgt met Raino en It Doesn’t Feel Like Spring Anymore, bluesnummers in een meer…

Het wordt tijd om Drayton Farley onder uw aandacht brengen. Voor zover dat nodig is; misschien hebben jullie hem zelf al lang ontdekt. Maar voor degenen die hem niet kennen het volgende. Farley komt uit Alabama en groeide op in de omgeving van Birmingham. Werkte bij de spoorwegen en in de auto-industrie, kreeg een gezin. In zijn jeugd speelde hij in een metalband totdat hij Southeastern van Jason Isbell hoorde. Via hem ontdekte hij John Prine, Sturgill Simpson, Tyler Childers. Nam zelf twee EP‘s op die niets, nada, niente deden en vervolgens een akoestisch meer…

Bijna in alle liedjes wil Angela Perley lekker los gaan. ‘Plug me in, turn me loose’, zoals ze op het titelnummer verkondigt. Ze wil op rollerskates door Hollywood, of beter nog, op een Honda-motor, een exemplaar uit 1985 of daaromtrent. Turn Me Loose (eigen beheer) is een volledige overgave aan voluit leven. Dus ook aan de liefde: ‘Aww you fill me up / You fill me up / Sha la la la la la la la sha la la’ (Star Dreamer). Het is muziek voor een kroegentocht door heel Amerika. Het is rootsrock met flinke inbreng van steelgitaar, bespeeld door producer Brandon Banks. Met lekker gitaarwerk van Perley zelf en meer…

Bij het verschijnen van de uitstekende compilatie Here Again: A Retrospective (zie recensie) werd al aangekondigd dat er ook een nieuw album zou verschijnen van Say Zuzu. Dat is er nu met dit No Time To Lose (Strolling Bones Records/V2 BeNeLux). De Amerikanen zijn het nog niet verleerd; ze maken nog steeds pure altcountry. De band rond de songschrijvers Jon Nolan (zang, gitaren, bas, lap steel, piano, orgel) en Cliff Murphy (zang, gitaren, banjo, mondharmonica) klinkt nog altijd gedreven. Het titelnummer is energiek als iets uit de beginperiode van The Long Ryders, die overigens ook een nieuw meer…

“Wat een plaat!”, dacht ik bij eerste beluistering van Paint Horse (Good People Record Co) van Benjamin Dakota Rogers. Dat denk ik nu, bij de zoveelste keer dat ik ‘m draai, nog steeds. Countryfolk op zijn best. Rogers is een Canadees die op een afgelegen boerderij in Ontario woont en daar ook de meeste van de liedjes van deze plaat heeft opgenomen. Van oorsprong is de fiddle Rogers’ instrument; hij kreeg ooit de viool van zijn overgrootvader en leerde daar als kind op spelen. Maar op deze plaat worden de fiddlepartijen ingespeeld door Sam Clark. De andere muzikant die op deze plaat meer…