Poëtisch taalgebruik waarvan de betekenis moeilijk te doorgronden is, kan nogal hoogdravend overkomen. Niet bij Jeff Finlin. Zijn woorden, uitgestoten met die stem van hem die scherp is als een zwaardvis, schetsen omstandigheden die veelal niet al te rooskleurig zijn. De onderliggende gevoelens maakt hij voelbaar zonder de emoties al te duidelijk te benoemen op Myth Of The Giver (Continental Song City). ‘Stumblin’ the path / To a new golden gate’, zoals op All Dolled Up Like Michigan. Hoop ondanks alles. ‘Knowing seems to take the place of doing / Since I done it all before / Show me how to meer…
In een recensie van Cry Alone (Excelsior Recordings) van 
