Op 66-jarige leeftijd debuteert Rollo White met Highway 81 Revisited (Powerful Thirst Music) en dat is een echte aanrader, vooral voor mensen die het ook jammer vinden dat Ronny Elliott geen albums meer maakt. Hij komt oorspronkelijk uit het zuiden van de Verenigde Staten, maar woont al bijna 40 jaar in New York. In zijn jongere jaren studeerde hij klassieke gitaar, waarna hij zijn heil zocht in avant-gardistische jazz en punk. In Washington DC speelde hij in een band die zich richtte op no wave en daarnaast jamde hij met uiteenlopende artiesten zoals Bad Brains. Eenmaal in New York verloor hij de aansluiting met de muziekscene en stortte hij zich op poëzie en abstracte schilderkunst. Totdat hij zo’n tien jaar geleden zijn gitaar weer oppakte.
White (zang, elektrische en akoestische gitaar, mondharmonica) nam Highway 81 Revisited op in The Bomb Shelter in Nashville met toppers als Russ Pahl (pedal steel, akoestische gitaar), Dennis Crouch (staande bas), Fred Eltringham (drums) en anderen. The End Of June begint als western swing; op het einde klinken ook wat blazers. In het nummer rijdt de band in een truck de stad in, maar het wil maar niet donker worden in die tijd van het jaar en rock-’n-roll hoort toch een beetje bij de nacht. Met zijn donkere stem neigt Natural Born Artist naar Beat Farmers. Natuurlijk moet de geboren artiest allerlei moeilijkheden overwinnen. Zijn vader moet niets van zijn keuze hebben. ‘Some say I’m on the road, it’s more like I’m on the run’, aldus White. Zelfspot kenmerkt ook The Mozart Of Bad Ideas. Met een golvende melodie en een piano die bijna wat naar lichte klassiek neigt, zingt hij op een manier die Ronny Elliott in herinnering brengt.
Via praatzang maakt hij op Death Ain’t Nothin’ Brother duidelijk dat het leven moeilijker is dan de dood. Van allerlei kanten krijgt hij het advies om er dus wat van te maken. Dat heeft White dan ook gedaan met deze prachtplaat. Hij serveert levenswijsheden en humor, een uitstekende combinatie. Op Shoot A Hole In My Heart is White het slachtoffer van een fatale vrouw, zulks hoort nu eenmaal bij het leven. Op Do Me Wrong helpt de ellende van de liefde hem om een countrynummer te schrijven. Muzikaal brengt hij het met wat stijlcitaten uit de rockabilly. Op het titelnummer worden herinneringen opgehaald aan de tijd dat hij als een southern boy op zondagen met de familie naar de kerk ging. ‘Learned how to sit and then kneel and then stand / Wish I understood more about the human heart / Why we choose to worship and to curse.’ Niet alleen de praatzang, maar ook de tekst had van Ronny Elliott kunnen zijn.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie