In 2012 schreef deze site al lovend over David Luning; zijn debuutalbum Just Drop On By verkreeg zelfs het volle pond aan sterren. En hoewel het tot 2017 duurde eer Luning met een opvolger op de proppen kwam, het eveneens bewierookte Restless (4 sterren, deze keer), zit Luning tijdens de overbrugging tussen zijn albums zeker niet stil. Hij bracht wat singletjes uit, was druk met optredens in zijn thuisland én ‘moeide’ zich muzikaal in functie van TV-series en films, zoals All This Time voor de film 57 Seconds (2023). Luning volgde dan ooit aan Berklee College het vak filmmuziek. Tevens werkte hij aan materiaal voor een derde album, een album wat in 2024 het levenslicht zag: Lessons. Dit album, een album wat tussen de vele releases in het singer/songwriters- gilde the cut bij Altcountry.nl (nog) niet heeft gehaald, was dan ook mede aanleiding voor Luning -dit samen met zijn vaste kompaan Ben Dubin- om maar weer ‘ns de oversteek te maken. En wel om na 2018 voor een 2e keer Ramblin’ Roots ‘onveilig’ te maken, dit naast een 8- tal optredens in het circuit der luisterpodia. De laatste in deze reeks was zondagmiddag 26 oktober in Vlaardingen, bij de bierbrouwers van Vulcaan dit op initiatief van de nog prille concertorganisatie EastHarborSessions.

Om met Vulcaan te beginnen: een fijne, sfeervolle locatie waar ook deze keer iets meer dan 60 toehoorders zich hadden verzameld (om derhalve Feyenoord vs PSV, om maar eens een andere, belangrijke bijzaak des levens te noemen, te negeren). Terecht, zo bleek. Luning & Dubin waren namelijk in topvorm.
Maar eerst diende de locatie watervrij gemaakt te worden; de dag en nacht voordien was er weer eens sprake van hoog water in Vlaardingen en de ligging van o.a. Vulcaan is dan op zijn zachtst gezegd ongunstig, erg nat.
Op een nog nauwelijks droge vloer zorgden Luning & Dubin echter vanaf seconde één voor de nodige warmte. Met een prettige selectie uit het oeuvre van Luning zette deze heren uit California een geweldig optreden neer. Met inderdaad songs van Lessons, zoals Every Day I Am, het fraaie Ain’t Easy To Love Me en de titeltrack, maar ook met ouder werk met als uitschieters Danger; Whiskey Bottle en Ain’t Life A Beautiful Thing, dit alles af en toe afgewisseld met een fijne cover. Uit die laatste categorie een song van een van Luning’s inspiratiebronnen, namelijk John Prine’s In The Speed Of Loneliness. Maar ook een ogenschijnlijk vreemde eend in de bijt met Judas Priest’s You’ve Got Another Thing Comin‘, het paste echter perfect op de setlist.

Naast de sterke songs heeft de olijke Luning nog een ander wapen: de verbindende praatjes zijn namelijk eveneens van niveau en ook vaak van humor als ook van zelfspot voorzien. En ook hierbij heeft hij in Dubin (upright bass; mouthharp; kick- drum en backing vocals) een kompaan met een lach op het gewenste moment. Perfect ingespeeld duo, dus. Die praatjes storend? Geenszins, dit ook afmetend aan de reacties vanuit het publiek. Gewoon een afwisselend -over 2 sets verdeeld- optreden met mooie ingetogen songs, maar ook een aantal met een wat stevigere aanpak; zeg maar: van folky tot rockend. Soms ook lekker bluesy.

Kortom, gelijk eerdere optredens de voorbije jaren in ons land bewees dit duo opnieuw een surplus aan kwaliteit te bezitten, en wel om een uitstekend optreden te verzorgen. Zo rond half zes -na de toegift- zat dit laatste optreden van deze tour er echter op.
Met een inmiddels opgedroogde vloer was het echter wel tijd om op een andere manier wat nattigheid op te zoeken: in de nazit was er immers bier in overvloed.

Foto’s: Erik de Wit