Het zijn totaal onbekende mannen, Rick Dinsmore en Ernie Payne, die niettemin in 1973 een tamelijk prestigieus album uitbrengen. Rick Dinsmore is in 1941 geboren in Brooklyn, New York, verhuist in zijn jeugd naar San Francisco, Californië, studeert daar af als historicus en, nu singer-songwriter, zoekt de muziekindustrie op in Los Angeles. Ook Ernie Payne, geboren in 1945 in Acadia Parish, Louisiana, bevindt zich begin jaren zeventig in Los Angeles. Als singer-songwriters komen Dinsmore en Payne onder contract bij het gerenommeerde United Artists Records, welk label maar besluit om van hen een duo te maken, eenvoudigweg: Dinsmore Payne.
En dan bijzonder: United Artists laat de twee hun debuutelpee opnemen in zowel L.A. als Nashville, Tennessee – en met uitgelezen gezelschappen. Kosten, zo lijkt het, noch moeite worden gespaard, gezien de bezettingen. In de Soundshop-studio in Nashville zijn het Eddie Hinton (gitaar), Kelso Herston (gitaar), David Briggs (keyboards), Tommy Cogbill (bas), Kenny Buttrey (drums), Ken Lauber (keyboards) en Charlie McCoy (mondharmonica) die het duo begeleiden; in de Sound City-studio in L.A. Waddy Wachtel (gitaar), Mike Utley (keyboards), Joe Osborne (bas) en Jim Keltner (drums).
Ja, en dan is Dinsmore Payne zomaar zo’n plaat die in de platenkast de nabijheid verdient van het werk van The Band. Want: een tint gospel, een toef countrysoul en meer dan een gepeperde vleug countryrock: backroads America. Nauwelijks te onderscheiden van het Band-geluid is dan ook het ijzersterke Oh Me, maar de overige songs – alle Payne-composities – doen daar heel weinig voor onder. Prachtige liedjes als Pearl, Dancer, Temperance en het schitterende Highways, evenals het dito Power Failure worden door Dinsmore en Payne – en hun exquise begeleiders – moeiteloos als paarlen aan een snoer geregen. Zodoende is Payne Dinsmore een coherente en ook voortreffelijke plaat, niet alleen The Band concurrentie aandoend, maar bijvoorbeeld ook Derek And The Dominos en Joe Cockers Mad Dogs & Englishmen. Dat werk.
Dinsmore Payne is in 1973 een totaal commerciële mislukking; dat was het wat het duo betreft. Beiden proberen nog op eigen kracht een carrière als singer-songwriter van de grond te tillen, maar het is met wisselend c.q. afnemend succes. Het speelt zich allemaal af in eigen kring; een kring die veelal geen benul heeft van de pracht van dat duo-album uit 1973, van Dinsmore Payne.
Dinsmore Payne. United Artists Records, 1973. Pearl│Dancer│Temperance│ Highways│Oh Me│Power Failure│Party Lights (Charlie’s Dilemma)
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie