Mark Miller is geen naam waarmee je op Google onmiddellijk alle aandacht naar je toe trekt. Meer dan een miljoen Amerikanen heten Miller, bijna twee miljoen hebben de voornaam Mark. Degene over wie we het nu hebben is niet de acteur, niet de schrijver en zelfs niet de leadzanger van Sawyer Brown. Maar we komen in de buurt, want déze Mark Milller is de maker van This Bridge (Blue Betty Records). Het is, voor zover we kunnen overzien, zijn derde cd, na Standing On Shoulders (2022) en All For Love’s Sake, een akoestisch gospelalbum uit 2006. Toch is deze singer-songwriter/gitarist uit Georgia al meer dan een kwart eeuw actief op allerlei podia langs de Amerikaanse oostkust. This Bridge getuigt van puur muzikaal vakmanschap. Productie en begeleiding zijn om door een ringetje te halen, Miller heeft een prettige, soepele stem en zijn teksten graven dieper dan de gemiddelde country- en americanathematiek. Hij heeft het over de impact van een orkaan, de lessen van de oorlog in Vietnam, het verdwijnen van de kleine boerderijen en hoe is het om PTSS te hebben. Over de brug van de albumtitel en de nostalgische hoesfoto zingt hij: ‘Rusted steal, splintered pine / Poison ivy, old fishin’ line / Memories of a life gone by / Sadness stacked up to the sky’. In Lullaby of Fear zegt hij over zijn geliefde grootvader: ‘Granddaddy always smelled like gasoline / That Texaco star was his guide’. Dat werk. This Bridge blaast je niet meteen omver, maar let op: het album groeit langzaam maar zeker door naar minstens vier sterren.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie