Americana kan wel een beetje Do Si Doh gebruiken. Oftewel, het mag zo af en toe wel een beetje lichter van toon. Want zelfs na de vaststelling She Loves Lyin’ is er altijd nog voldoende om te lachen. En als je zulke lekkere liedjes kunt schrijven nadat ze is weggelopen, dan kun je eigenlijk alleen maar blij zijn. Lonely Memories (eigen beheer) biedt in iets meer dan een half uur weer tien fijne stukjes pop met twang. Doug Collins & The Receptionists grossieren in luchtige melodietjes waarin ze hun smart relativeren. Natuurlijk gaat er tragiek schuil in een Invitation To A Wedding, dat begint als Daar Komt De Bruid. De blues wordt echter altijd verdreven door de overgave aan puntige pop. En country? Daar weten ze ook alles van. In First Country Song leggen ze uit dat het allereerste countryliedje ging over liegen en bedriegen. Met die wetenschap kun je alles wat gemakkelijker opvatten. De dingen zijn zoals ze zijn. Toch hebben deze mannen nog altijd dat lichte gevoel in het hoofd. It Might Be The Whiskey, maar het kan ook heel goed de liefde zijn.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie