Nogal wat oude bekenden, een behoorlijke hoeveelheid bluegrass, betrekkelijk veel ouden van dagen en wéér te weinig vrouwen. De lijst is alfabetisch op voornaam.

1. Alison Brown & Steve Martin – Sensible And Sane
Samen met een aantal prominente gasten (Tim O’Brien, Della Mae, Aoife O’Donovan, Sarah Jarosz, Jackson Browne, Vince Gill) pluizen bluegrass-iconen Brown en Martin alle hoeken van de moderne bluegrass uit en zoeken ze raakvlakken met americana, folk, jazz en wereldmuziek.

2. Craig Finn – Always Been
Na tien seconden weet je genoeg: dit is iets bijzonders. Het zal geen toeval zijn dat de hoesfoto van Craig Finns meesterwerk een kopie lijkt van die van Randy Newmans Little Criminals, wellicht bedoeld als eerbetoon aan de meester van de superieure, knipogende observaties.

3. Daryl Mosley – Long Days & Short Stories
Zijn warme, comfortabele stem doet denken aan die van Don Williams en George Strait. Zijn liedjes liggen prettig in het gehoor en laveren tussen country, bluegrass, gospel en een soort lichtvoetige western swing. Het lijkt allemaal niet wereldschokkend, maar toch.

4. Fastball – Sonic Ranch
De oerversie stamt uit 2024; de Deluxe Edition uit 2025 rechtvaardigt de aanwezigheid op deze jaarlijst. De band is niet meer zo goed als op All The Pain Money Can Buy uit 1998, geen wonder, maar Sonic Ranch komt in de buurt. Pakkende, aanstekelijke rock- en popsongs, fantastisch gitaarwerk en imposante gebundelde vocale kracht.
 
5. Joe Wunderle – Here To Stay
Gitaar, pedal steel, fiddle, mondharmonica, hier en daar een banjo en een mandoline, simpele percussie en bas. Joe Wunderle maakte zo’n album dat er altijd al geweest lijkt te zijn. Een stem die doet denken aan John Prine, misschien wat onvaster, of laconieker, en songs uit alle hoofdstukken van het Amerikaanse liedboek.

6. John McCutcheon – Field Of Stars
Multi-instrumentalist, zanger en liedjesschrijver McCutcheon (72) is al decennia lang bescheiden maar krachtig actief in de Amerikaanse folkmuziek. De vriendelijkheid van de composities spoort niet altijd met de soms venijnige strekking van de teksten, handelend over armoede, discriminatie, werkloosheid en verloren liefdes.

7. Kinky Friedman – Poet Of Motel 6
De vorig jaar overleden Kinky Friedman verrast met Poet Of Motel 6: een overtuigende finale van zijn indrukwekkende carrière. Het zijn de laatste opnames van de legendarische Texas Jewboy en het is een waardig afscheid. Zijn muzikale verhalen laveren als vanouds tussen milde ironie, bijtend sarcasme en liefdevolle romantiek.

8. Larkin Poe – Bloom
Rebecca en Megan Lovell timmeren onder de naam Larkin Poe al een jaar of vijftien flink aan de weg met stevige, in blues en soul gedrenkte rootsrock. Met Bloom lijkt hun samenwerking tot volle bloei gekomen te zijn. Hun zuidelijke herkomst (Atlanta, Georgia) klinkt duidelijk door in hun schroeiende gitaarwerk en de slepende sound van de Megans lapsteel.

9. Little Feat – Strike Up The Band
Misschien wel hun meest Lowell George-ish album sinds Lowell George. Vet gelardeerd met de aloude Tower Of Power-toeters lijkt Strike Up The Band rechtstreeks op te bruisen uit de jaren zeventig. En Bayou Mama, New Orleans Cries When She Sings en Too High To Cut My Hair rocken en funken in de beste traditie van het zuiden van de VS.

10. Mavis Staples – Sad And Beautiful World
Als iemand recht van spreken heeft over de toestand in de wereld, is het Mavis Staples. Haar geëngageerdheid stamt al uit de tijd van de Civil Rights Movement, vele decennia geleden. Sindsdien is de wereld er alleen maar grimmiger op geworden, getuige de activistische strekking van dit album.

11. Mike Reid & Joe Henry – Life And Time
Dit stemmige, poëtische album is het resultaat van een creatieve kortsluiting tussen songwriter Reid en producent Henry, die elkaar toevallig tegen het lijf liepen. De begeleiding is spaarzaam: piano, gitaar en bas, hier en daar aangevuld met een banjo, orgel, mandoline, pedal steel en klarinet.

12. Nefesh Mountain – Beacons
Vorig jaar waren we al enthousiast over The Cabin Sessions, waarop Eric Lindberg en Doni Zasloff hun brede, verfrissende benadering van het verschijnsel rootsmuziek naar voren brachten. Die lijn zetten ze door op de gevarieerde eerste schijf van het dubbelalbum Beacons: ‘Americana’. Deel twee, ‘Bluegrass’ is stijlvaster.

13. Ron Sexsmith – Hangover Terrace
Britse, Canadese en Amerikaans invloeden: Ron Sexsmith is van alle markten thuis. We horen het terug op dit album, dat zoals gebruikelijk bij deze ongebreidelde troubadour een kaleidoscopische staalkaart van stijlen, stromingen en stemmingen is. Een voor een nestelen de liedjes zich in je hoofd. Alweer een meesterwerk.

14. Terry Klein – Hill Country Folk Music
Bepaald niet de frontporchbluegrass die je op grond van de albumtitel zou verwachten, al is het lastig precies aan te geven in welke hoek we Terry Klein dan wél moeten plaatsen. Nou ja, altcountry in elk geval. Hill Country Folk Music is een album waar werkelijk niets op aan te merken valt.

15. Turnpike Troubadours – Price Of Admission
Wat een dynamiek, wat een drive! Evan Felker is (nog) beter bij stem dan ooit – maakt niet uit of het country, bluegrass, Ierse folk, pop, rock of countryrock is. Meer nog dan vroeger kiezen de troubadours in al die verschillende stijlen voor een sappige saus van twang en honky tonk.