Geheel over het hoofd gezien in december 2023, maar Earth Tones (Bottom Shelf Records) van Timo van Lierop verdient beslist aandacht op deze site. Ik bedoel; we gaan de Nederlandse Jeff Tweedy hier toch niet veronachtzamen? Niet dat Van Lierop zichzelf zo noemt, maar zo staat de jonge dertiger bij zijn platenmaatschappij bekend. En helemaal onbegrijpelijk is dat niet. De nummers van Van Lierop zouden zomaar op een Wilco-album kunnen staan. Of op een album van Kurt Vile. Dit Earth Tones is in het geheel door Van Lierop zelf ingespeeld. Gitaar, toetsen, bas en meer…

Tylor & The Train Robbers komen uit Idaho. Voor het eerst namen ze een album op in een andere staat. Voor Hum Of The Road (eigen beheer) togen ze naar Texas. Daar troffen ze een bekende, want Cody Braun (Reckless Kelly) komt ook uit Idaho. Tegenwoordig is hij vooral actief in de Lone Star State en daar had hij de leiding in de Yellow Dog Studios in Wimberley. Tylor Ketchum (zang, gitaar, mondharmonica) en zijn broers Jason Bushman (bas, zang) en Tommy Bushman (drums, zang) lasten een wat langere stop in tijdens een tournee om het album in zes dagen op te nemen. Samen met schoonvader Johnny ‘Shoes’ meer…

De Canadese singer-songwriter Ruth Moody maakt op Wanderer (Blue Muse Records) muziek met wortels in de bluegrass die zich verheft tot klanken die boven het aardse uitstijgen. Op de hoes torent ze uit boven de omgeving; om haar arm is een lang doek gedrapeerd waarop de maan schijnt en de lucht naar beneden overgaat in bergen, bos, water en een stadje. Een fraai tafereel dat goed past bij dit album, gemaakt door Roberta Landreth, die getrouwd is met David Landreth van The Bros. Landreth. Diens broer Joey Landreth zingt mee op The Spell Of The Lilac Bloom en speelt op resonator gitaar. Er komt meer…

Lynne Hanson trekt op haar tiende studioalbum Just A Poet (Panda Cave Records) meteen flink van leer met het stoere, jazzy Outlaw Lover, aangepleisterd met een robuuste, smerige gitaarsolo. Vervolgens de meer bluesy kant op in Just A Little Bit, ook hier een hoog wie-doet-me-wat-gehalte: ‘A heartbreak hurts, but never killed anyone’. Maar dan de onzekerheid – in The Princess and Her Pea, waarin een verloren liefde iemand met de neus op de feiten drukt: er is geen redden aan. In Just A Poet horen we dat je misschien wel mooie songteksten kunt schrijven, maar dat je daar weinig aan hebt als je met pech langs de weg staat. Lynne Hanson uit Ottawa, Canada laat zich meer…

Op Mariposa Gold (recensie) brachten Tommy & the Ohs een soort Californische psychedelische countryrock. Voor het nieuwe tweede album keerde het gezelchap meer landinwaarts. Op Box Truck Boogie (Perpetual Doom) hoor je voornamelijk klassieke country. Voor de goede orde: Tommy & the Ohs is het geesteskind van de in Nashville gevestigde platenproducent Tommy Oliverio en The Ohs zijn voornamelijk studiomuzikanten die hand– en spandiensten verlenen op de albums van Oliverio. De bekendste daarvan op dit nieuwe album zijn Billy Contreras op viool en meer…

Een tijdelijk baantje On The Ranch maakte van Emily Nenni nog geen echte cowgirl. Maar na dat debuut had ze de smaak van het leven als artiest wel te pakken. Op Drive & Cry (New West Records/V2 Benelux) gaat ze dus voort op die weg. Ze dompelt zich onder in het leven van de honky tonks. En aan zelfvertrouwen heeft ze geen gebrek. I Don’t Have To Like You laat ze weten. Ze wil het spelletje van veroveren best meespelen, maar wel op haar voorwaarden. Er is maar één iemand die weet wat het beste voor ze is en dat is ze dus zelf, dat is de boodschap van I Don’t Need You. En als ze toch eens, al of niet door eigen meer…

Ja, nu is het moment dat ook Nederland eens kennis gaat nemen van Matt Joe Gow. In korte tijd presenteerde hij drie albums die allemaal de moeite (meer dan) waard zijn. De in Australië gevestigde Nieuw-Zeelander is al een tijdje bezig. Eerst met/als The Dead Leaves, maar tegenwoordig vooral onder eigen naam. We beginnen met de oudste van de drie platen, Between Tonight & Tomorrow, uit maart vorig jaar. Het is een verkenning van rootsrock en americana die de luisteraar meeneemt op een emotionele reis door meer…

Afkomstig uit het Britse graafschap Norfolk zou je van het zeskoppige Brown Horse verwachten dat ze folkmuziek zouden spelen, maar nee, het debuut Reservoir (Loose Music) staat boordevol met zware Crazy Horse-countryrock. Neem alleen al de loeiende opener Stealing Horses, waarin de zwierige accordeon het moet afleggen tegen Patrick Turners logge, donkere gitaargeluid. Voeg daar Turners huiverende zang aan toe en je hebt een fantastische countryrocksong. Brown Horse bestaat uit jonge muzikanten die tezamen met gebruikmaking van accordeon, lapsteel, meer…

De eerste week van juni doet de Western AF European Tour Nederland (en België) aan met de artiesten Pat Reedy, Kristina Murray en Todd Day Wait. Western AF staat voor western as fuck, oftewel het echte werk; ze maken er video’s voor authentieke singer-songwriters die daarna op YouTube te zien zijn. Het soort artiesten dat we hier op deze site ook volgen dus. Denk aan Willi Carlisle, Benjamin Tod, Colter Wall, Charley Crockett, Kassi Valazza, Sierra Ferrell en ga zo nog maar even door. Van Pat Reedy verscheen Make It Back Home (eigen beheer), een nogal traditioneel countryalbum dat werd geproduceerd meer…

Hij was een veteraan in de rockscene van San Francisco, maar nu woont Bart Moore weer in Lansing, Michigan, waar hij opgroeide. De singer-songwriter schrijft liedjes waarin hij niet al te moeilijk wil doen. ‘Er zijn al genoeg navelstaarders die zoeken naar zelfbevestiging in folkmuziek’, meent hij. Dus zingt hij op Molly Bloom met de tong in de wang over een vrouw in Dublin die het niet zo nauw neemt met de zeden. Op de voorkant van de hoes van Wild Flora (eigen beheer) staat een jonge vrouw, op de achterkant staat Bart Moore in een vergelijkbare pose op het zelfde stukje land, maar dan zijn meer…