Toen ik me aan het schrijven van deze recensie zette, dacht ik dat ik het vorige album van Cary Hudson nog maar een paar jaar geleden hier had besproken. Het blijkt toch al tien jaar geleden te zijn. How time flies… Enfin, Cary Hudson dus, de man die halverwege de jaren ’90 indruk maakte met de band Blue Mountain, is nog immer actief in de muziek. Ole Blue (Malaco Records) is zijn nieuwste werk, met daarop 10 nummers die hij opnam in de Malaco Studios in Jackson, Mississippi. Een studio waar vanaf de zestiger jaren veel, voornamelijk, soulplaten opgenomen zijn (waaronder het bekende meer…

Na het prachtige Settler maakt de Schotse musicus Malcolm MacWatt opnieuw diepe indruk met dit Dark Harvest (Need To Know Music). We sluiten ons met overtuiging aan bij de labelnaam: dit moet je echt kennen. Met Strong Is The North Wind opent het album ijzersterk. De mondharmonica blaast je zo naar het debuut van Peter Case. Op het titelnummer praatzingt MacWatt en dat levert een sterke vergelijking op met Luka Bloom. Halverwege begint gast Nathan Bell ook te praatzingen. Prachtig. De twee kunnen het vast goed vinden, want net als bij de Amerikaan hebben veel meer…

T Bone Burnett kun je gerust beschouwen als een van de aartsvaders van de altcountry. Sinds Bob Dylan hem in 1975 vroeg als gitarist in de Rolling Thunder Revue maakte de man uit St. Louis, Missouri naam als producer van (onder veel meer) Los Lobos’ How Will The Wolf Survive, Elvis Costello’s King of America, Robert Plant en Alison Krauss’ Raising Sand en Roy Orbisons Black & White Night. Ook was hij verantwoordelijk voor de filmmuziek van onder meer O Brother Where Art Thou?, Crazy Heart, The Big Lebowski en Walk The Line. Tussendoor vond Burnett ook nog tijd voor een (in omvang) bescheiden eigen platenoeuvre. Dát deel van zijn carrière leek al een tijdje uitgedoofd, tot hij ons onlangs na bijna twintig jaar verraste met toch nog een nieuw album: The Other Side (Verve Forcast). De meer…

William Alexander is geen koning, maar een cowboy uit de Australische staat New South Wales. Hij omschrijft zichzelf als een ‘cattle camp crooner and balladeer’ en ook wel als The Singing Stockman (eigen beheer). Hij schreef zes van de tien liedjes en zet het onmiddellijk op een jodelen op All You Need To Do. Wat klinkt de steelgitaar er heerlijk ouderwets, bijna alsof je teruggaat naar de hoogtijdagen van Hank Williams. Maar een vergelijking met Colter Wall is meer op zijn plaats. Fans van Theo Lawrence moeten dit trouwens ook maar eens beluisteren. De cowboyliedjes van Alexander wijken meer…

In 2021 verscheen Long Time Coming van Sierra Ferrell. Ik vond het maar matig. Nog steeds trouwens. Veel te oldtimey en vooral te jazzy naar mijn smaak. Dan luister(de) ik in hetzelfde genre liever naar het werk van Melissa Carper, die met een heel bijzondere stem gezegend is. Dat gezegd hebbende: het nieuwe album van Sierra Ferrell, Trail Of Flowers (Rounder), bevalt me daarentegen zeer goed. Zeker, het jazzy element is niet verdwenen en oldtimey klinkt het ook wel, maar dit nieuwe album is wat breder opgezet en daarmee een americana-album voor alle meer…

Het Joshua Tree National Park in Californië heeft een mythische status in de rockmuziek. Voor de massa door het album The Joshua Tree van U2, voor liefhebbers van americana door de mysterieuze omstandigheden rond de dood van Gram Parsons. Het Oostenrijkse echtpaar Georg Altziebler en Heike Binder woont er al een tijdje en blijkt als geen ander in staat het decor van de woestijn te vertalen naar passende klanken. Als Son Of The Velvet Rat doen ze dat op Ghost Ranch (Fluff and Gravy Records) niet voor het eerst. Ze slagen erin om een atmosferisch geluidsbeeld neer te zetten dat tegelijk ook zeer krachtig is. Direct vanaf meer…

Nefesh Mountain (ofwel het echtpaar Doni Zasloff en Eric Lindberg) onderscheidde zich tot nu toe vooral met een combinatie van progressieve bluegrass en traditionele joodse muziek, vermengd met jazz- en folkinvloeden, vaak met een prominente rol voor iconen als Jerry Douglas en Sam Bush. Met The Cabin Sessions (Eden Sky Records) slaan ze een paar nieuwe wegen in. Zo begint de EP (want zeven nummers, allemaal covers, hoewel in totaal gemakkelijk de lengte van een volwaardig album) met de optimistische Allman Brothers Band-hit Revival (hopelijk heeft Dicky Betts meer…

Al ruim een jaar uit, maar dat geeft niks. De muziek op The Rookie (Nine Mile Records) van The Push & Shove is namelijk tijdloos. The Push & Shove is de band van zanger en songschrijver Sean O’Connor (ook ondernemer en kok) en de broers Rob Bernard (gitaar, ex-The Damnations) en Claude Bernard (toetsen, ex-The Gourds), uit Austin. Ook de eigenaar van de plaatselijke club Hole In The Wall, bassist Will Tanner, en drummer Bill Coresano maken deel uit van het collectief. Op dit debuut staan 12 verrekt aanstekelijke nummers die evengoed in 1976, 2001 of in 2022 opgenomen meer…

Zeker, er komen op deze plek nogal eens ouden van dagen voorbij – die nochtans hun leeftijd aan hun laars lappen en net doen alsof er niks aan de hand is. Deze keer slaan we door naar de andere kant en presenteren we het behoorlijk briljante, veertienjarige mandolinetalent Wyatt Ellis. Ook dit piepkuiken, opgegroeid in de buurt van de Great Smoky Mountains, heeft maling aan zijn leeftijd en komt met een prachtig volwassen debuutalbum voor de dag. Happy Valley (Knee High) telt twaalf door Ellis zelf geschreven bluegrass-instrumentals, waarop hij begeleid wordt door grootheden als Marty Stuart, Sierra meer…

Op de website van Elliott Brood staat een biografie van slechts één regel. ‘Doing it the hard way for 20 years’, is alles wat de drie Canadezen kwijt willen. We volgen ze al sinds het begin, maar de laatste jaren schreven we niet meer zo dikwijls over het trio. In 2017 recenseerden we Ghost Gardens en vorig jaar kwamen ze aan bod in een verslag van het Blue Heart Festival in Alkmaar. Town And Country (Six Shooter Records) is een goede reden voor weer eens een recensie. Want wat een geweldig album is dit. Momenteel doet de band weer een rondje Nederland (zie agenda) en op basis van dit nieuwe werk meer…