Het is het geloof in de heer dat Randy Bachman wegdrijft van The Guess Who. De band uit Winnipeg, Canada heeft in 1965 al een monsterhit met Johnny Kidds ‘Shakin’ All Over’; in 1970 overtroffen door de klassieker ‘American Woman’. Datzelfde jaar verlaat gitarist en componist Randy Bachman tot ieders verrassing The Guess Who, om zich te wijden aan zijn familie en een devoot leven als mormoon. Maar het jaar is nog niet voorbij of Bachman heeft – nog verrassender – alweer de countryrockgroep Brave Belt geformeerd. Na twee lp’s gaat deze band meer…
Eind 1984 verscheen de dubbel-lp Beyond The Southern Cross, een actueel overzicht van jonge Australische bands in de periode 1979 tot 1984. De bedoeling was, aldus de samenstellers, om een compilatie samen te stellen voor de internationale markt en aldus het Australische popproduct onder de aandacht te brengen van Amerikanen en Europeanen. Eén van de participerende bands echter, The Triffids, maakten nog voordat de ambitieuze dubbelaar verscheen hun Europese lp-debuut met het intrigerende Treeless Plain. Boomloze vlakte, 
Een van de onbegrijpelijke dingen des levens is dat de Amerikaanse singer-songwriter Neal Casal zijn platen niet in eigen land uitgebracht krijgt. Alleen Casals debuut, Fade Away Diamond Time, beleefde een major release. Na drie jaar lang gevolgd te zijn door de talentjagers van major BMG tekende Neal een contract en nam in ’95 zijn debuut op. Vlak voor kerstmis van datzelfde jaar kwam tijdens een tournee het onverwachte telefoontje van BMG: het contract werd met onmiddellijke ingang beëindigd. Neal Casal is dan vogelvrij en Free To Go. 
Topgitarist Bill Frisell introduceert de cd met ijl gitaarspel – waar hij verderop op de plaat subtiel op voortborduurt in een tweetal sfeervolle intermezzo’s. Dan is het de beurt aan de de fluwelen stem van Paal Flaatu van Midnight Choir. De Noorse band zet een intense versie neer van An American Trilogy, waarmee de teller van het aantal covers van dit nummer op 100 (!) gezet wordt. Een keur van de huidige generatie singer-songwriters trekt dan voorbij. Dave Alvin, Michael Fracasso, Mark Olson, Chuck Prophet en ook de gekende folkrockers uit Seattle, 
Gezien het onmiddellijke succes van August And Everything After lijkt het of het alsof het allemaal van een leien dakje ging voor Adam Duritz en zijn band, Counting Crows. Niets is minder waar. Barstensvol zelfkwelling en ziekelijke twijfel lijkt Duritz nauwelijks opgetogen als Counting Crows – waarvan de leden allen de dertig al naderen – in het voorjaar van 1992 getekend worden door Geffen Records. Opnemen in een grote studio zit er niet in wat Duritz betreft. Op advies van Duritz’ held Robbie Robertson kiest de band voor de opnamen 
Robert Clark Seger is al meer dan tien jaar als muzikant onderweg, voordat hij zelf de touwtjes in handen neemt. Op Seven (1974) is Bob en alleen Bob de baas. In 1961 heeft Bob Seger zijn eerste bandje in Detroit, Michigan, stad van Motown en the home of rock & roll. Na The Decibels volgen The Town Criers, The Omens en de novelty-act The Beach Bums. Als solo-artiest scoort Seger bescheiden hits in het Midwesten, maar regie en repertoirekeuze zijn in handen van zijn platenlabel. Eind jaren zestig neemt Bob Seger de regie over en richt zijn eigen management op. 
In korte tijd zijn The Doobie Brothers een grote naam. Vanuit San Jose, Californië, en protegés van Moby Grape’s Skip Spence, trekken The Doobies – slang voor marihuanasigaret – langs de bikersfestivals van Noord Californië. Twee jaar later, in 1972, heeft de band – geleid door Tom Johnston en Pat Simmons – zijn eerste internationale hit: ‘Listen To The Music’. Wat wordt gevolgd door een serie succesvolle albums, waarvan vele singles worden getrokken die ook in Nederland in 1973 en 1974 hits en hitjes worden: ‘Jesus Is Just Allright’, 
Het zijn weer eens turbulente tijden voor de meest schandaleuze rock-‘n-rollband ter wereld. Halverwege 1968 liggen de live-optredens volledig stil; de Stones zullen veertien maandenlang niet optreden. Mick Jagger is vooral druk als acteur in de speelfilms Performance en Ned Kelly, Brian Jones is volkomen aan lager wal geraakt, aangeklaagd wegens drugsbezit en Bill Wyman is druk met financiering en productie van The End. De groep bevindt zich in een soort van vacuüm, temeer daar ze verstrengeld raken in een aantal rechtszaken en 
De muzikale carrière van Dave Mason begint in 1966 als roadie voor The Spencer Davis Group. Een kleine tien jaar later zal Mason in Amerika zijn grootste successen als solo-artiest vieren. Ergens daar tussenin bereikt Dave Mason de zanger en gitarist zijn grootste artistieke piek: Alone Together. In april 1967 promoveert de multi-instrumentalist Mason van de Spencer Davis Group naar Traffic, met wie hij twee reguliere – en legendarische – albums maakt. Vanwege muzikale meningsverschillen met Steve Winwood stapt Mason in de herfst van 1968 uit Traffic, waarna hij weer in Amerika opduikt 
Als een ware prins heerst Will Oldham al vanaf de begin jaren negentig soeverein over de muziekstroming die americana heet. Oldham, geboren in 1970 in Louisville, Kentucky, is een briljante singer-songwriter met een complexe persoonlijkheid en een bijna mystieke dwang om zich achter alter ego’s te verschuilen. Palace Brothers, Palace, Palace Music, Little Willy Bulgakow, Pushkin Will en sinds 1998 achter de ridicule naam – Oldhams eigen woorden – Bonnie ‘Prince’ Billy, een vreemde samentrekking van de achttiende-eeuwse Britse troonpretendent 
