Met Here Again: A Retrospective, heruitgaven van enkele albums en een terugkeer na 21 jaar met No Time To Lose maakte de band Say Zuzu de afgelopen jaren vooral duidelijk dat ze in de hoogtijdagen van de alt-country onvoldoende aandacht hebben gekregen. Ze bereikten nooit de populariteit van Jayhawks, Whiskeytown of Uncle Tupelo (lees Wilco en Son Volt). Daarom was het vooral mooi om te constateren dat de band uit New Hampshire nog zo energiek uit de hoek kwam tijdens die comeback. Songschrijver Jon Nolan ging daarna door. Hij verzamelde een groep mensen (Jon Nolan & Good Co.) om zich heen en legt met Slow Cooker (Strolling Bones Records) een nieuw album voor. En dat willen ze vaker doen maken ze duidelijk op slotnummer Goodbye For Now: ‘Goodbye for now / We’ll see you again / We’ve come to the finish / But not the end’. Nolan schrijft over het leven in zijn woonplaats Newmarket. Het gaat daarbij vooral over leeftijdsgenoten; er wordt veel omgekeken naar het verleden. Zoals op Someone’s In The Driveway. Daarop klopt een buurman aan de deur die slecht nieuws heeft gehad. Hij heeft nog maar kort te leven en wil zijn platencollectie van de hand doen, zodat zijn vrouw die straks niet hoeft op te ruimen. On My Own gaat over een vrouw die teleurgesteld is hoe het in het leven en de liefde gelopen is. Steeds weer maakt ze dezelfde inschattingsfouten. Nolan weet hoe hij een pakkende song moet schrijven en instrumentaal zitten de nummers gedegen in elkaar. Maar dat energieke van die comeback en de oude platen is wel een beetje weg. Soms gaat het wat meer naar de stijl van Jack Tempchin of Fleetwood Mac, zoals op Hidden Glances. Ook een liedje met de titel Mad At Me klinkt meer als late countryrock toen het allemaal nogal soft werd dan als energieke alt-country.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie