De rondreizende troubadour pikt overal verhalen op die kunnen leiden tot liedjes. De Amerikaan Tim Grimm hoorde tijdens een concert in ’t Keerpunt in het Drentse Spijkerboor het verhaal over de predikant Johannes Ledeboer die in 1780 werd vermoord door de gedeserteerde soldaat Anton Link. Nadat de moordenaar was gegrepen, werd hij vastgezet in de herberg te Spijkerboor. Deze geschiedenis is onderwerp van de titelsong The Turning Point (Cavalier/Bertus). In de moordballade komt ook de terechtstelling van Link in Assen aan meer…

De Amerikaanse singer-songwriter Rod Picott strooit met mooie zinnetjes in zijn liedjes. De titel van zijn nieuwste album is er zo een. Hang Your Hopes On A Crooked Nail (Welding Rod Records) is de eerste regel van het nummer Dreams. Veel van die dromen komen niet uit. Picott speelde eerst met het idee om deze plaat Rod Picott’s Circus Of Misery And Heartbreak te noemen, maar besloot uiteindelijk anders. Zijn verbroken relatie moest niet alles beheersen, als songschrijver wenst hij niet te vluchten in zelfbeklag. En als hij dat toch meer…

De omgekeerde route, zo kun je het toch wel noemen als iemand van Texas naar upstate New York verhuist om daar muziek te maken. Danny Whitecotton deed het. Wie naar Love, War And Other Mistakes (eigen beheer) luistert, moet bekennen dat het helemaal zo’n rare weg nog niet is. Want Whitecotton past met zijn folky aanpak goed tussen zijn collega’s uit het noordoosten van de Verenigde Staten. Ondertussen heeft hij nog voldoende bagage uit Texas in zijn koffer, want de invloed van mensen als Townes Van Zandt en Jerry Jeff Walker – die de meer…

Goeie zet van de Amerikaanse singer-songwriter Graham MacRae om zijn liedjes in te laten kleuren door de Britse producer David Newton. Dundrearies (eigen beheer) is daardoor meer dan zomaar een album van een liedjesschrijver met akoestische gitaar. De lichtjes melancholische liedjes van de uit Los Angeles afkomstige MacRae worden opgetild door de fijne popaccenten van Newton (Mighty Lemon Drops) op elektrische gitaar, bas, toetsen en percussie. De uitgerekte golfjes uit de keyboards van Game Changer dobberen meer…

Zeven prachtige nummers. Meer heeft Will Courtney niet nodig om te overtuigen. Die zeven nummers staan op A Century Behind, een mini-album met een totale speelduur van toch nog ruim 28 minuten. Voor mij de ideale lengte voor een album, maar dat is natuurlijk geheel subjectief. Wie is Will Courtney? Een singer-songwriter die geboren werd in Nashville, eenmaal volwassen naar Californië verhuisde, weer oostwaarts keerde naar Austin en daar met zijn zus Lily de band Brothers & Sisters begon (die in elk geval in de VS best veel meer…

Toen ik een paar maanden geleden hier een album besprak van Jack River Kings moest ik onwillekeurig denken aan die andere altcountry-band uit Alaska, The Whipsaws. Wat hadden we daar al lang niks meer gehoord. En ook niet van Evan Phillips trouwens, zanger van de groep, die ook nog wel eens solo-albums uitbracht of participeerde in een trio met Tim Easton en Leeroy Stagger. Was dit ’n eindeverhaal-geval? Nee hoor, zo bleek bij een klein Google-onderzoekje. The Whipsaws hebben onlangs nog een nieuw ongetiteld album uitgebracht en de in meer…

Not Before Time (Slammer) is het eerste album van Foghorn Leghorn, een bluegrass-sextet uit  Londen. Dat ze in de Engelse hoofdstad ook prima bluegrass kunnen spelen bewijst deze plaat. Banjo, mandoline, dobro, fiddle, gitaar en bas zijn de gebruikte instrumenten en de mannen zingen alle zes. Daar zit wel een klein minpuntje in, want niet iedere leadzanger is even sterk. Maar afgezien daarvan is dit gewoon een prima plaat. De 12 nummers, op een na allemaal van eigen hand, zitten uitstekend in elkaar. En ook muzikaal zit het helemaal snor, zoals meer…

De herfst nadert. De bladeren verschieten van kleur. Groen verandert in oranje. Tijd om de natuur in te trekken en je te verwonderen over al die pracht. Voor Israel Nash (de naam Gripka laat hij tegenwoordig weg) vormde zijn nieuwe omgeving in de heuvels rond Austin, Texas, de inspiratie voor zijn sublieme derde plaat Rain Plans (Continental Song City/Munich). Op Woman At The Well is het heel even weer John Fogerty die dient als referentie, maar voor de rest is het veeleer Neil Young op zijn allerbest (Everybody Knows This Is Nowhere) waar meer…

Geen rechtgeaarde rocker kan heen om Elvis Club (Blue Rose/Sonic Rendezvous) van The Del-Lords. En nee, dit is geen slap eerbetoon aan Elvis Presley, maar rock-‘n-roll van de straat uit New York. In de jaren tachtig maakten deze mannen al platen. Scott Kempner, gitarist in de legendarische punkband Dictators, richtte de band op. Met Eric Ambel, voorheen gitarist bij Joan Jett, had de band twee frontmannen. Nadat The Del-Lords er in 1990 de brui aan gaven, bleef Ambel actief als producer van vele altcountryplaten en was hij meer…

Toen bekend werd dat Jeff Tweedy en Pat Sansone van Wilco de nieuwe plaat van de Amerikaanse folkies Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion zouden produceren waren onze verwachtingen hooggespannen. En inderdaad, bij de eerste draaibeurten van Wassaic Way (Rte. 8 Records) waren we heel enthousiast. Dit is een plaat waarop Guthrie en echtgenoot Irion zo poppy als zij maar kunnen zijn, klinken. Een meedeun-plaat bovendien. Na verloop van tijd begon er echter ook wat ergernis te ontstaan. Dat openingsnummer Chairman Meow is toch wel erg meer…