Kaal en stekelig als het landschap van West Texas is Weather Codes (Fire Records/Konkurrent) van Georgia’s Horse, een band met Teresa Maldonado als spil. Van begin tot eind blijft dezelfde spookachtige sfeer hangen rond de veertien nummers op dit album. Piano, cello en een droevige viool op Fancy, een mondharmonica waar achteloos wat in geblazen wordt op The Millers. Als op Westlake de drummer zowaar iets van een beat onder de melodie weet te krijgen dan is dat al heel wat voor de doorgaans slaperige toestand meer…

Jank City Snakedown (eigen beheer) is het tweede album van het uit Dallas, Texas, afkomstige Somebody’s Darling. Het draait bij deze band vooral om de zang van Amber Farris en het gitaarspel van David Ponder. Farris is een rockchick met een ruige strot die energieke uithalen afwisselt met momenten waarop ze kan afdalen in bluesy liefdessmart. Denk aan Janis Joplin, Sass Jordan, Romi Mayes. En ook aan Star Anna trouwens. Met het prangende gitaarspel van Ponder is sprake van een powerhouse dat zijn weerga niet kent. Vooral Maybe is meer…

Dit is geen albumrecensie. Ook is het geen boekrecensie. Het boek Verdwaald in Ponoka (uitgeverij Brandaan) van Rick de Gier wordt vergezeld door een cd van Ponoka, getiteld Lost In Ponoka (Volkoren). En die twee horen bij elkaar, als één project. En wat is Ponoka dan? Ponoka is de band waarmee De Gier muziek maakt, genoemd naar een dorp in de provincie Alberta waar veel Canadezen van Nederlandse komaf wonen. Het is ook het dorp waarin De Gier in 1985 op jonge meer…

Zoals velen voor hem trok Mike Zito naar Texas om zijn problemen achter zich te laten. Weg bij zijn familie. Schoon schip maken in een nieuwe omgeving. Dealen met een drugsprobleem. Dankzij de vrouw die hij er ontmoette lukte dat. Gone To Texas (Ruf/Munich) is de weerslag van dit alles. En die reis van ruim een uur is warm aanbevolen voor een ieder die de blues het liefst zoekt in honky tonks en juke joints. Oftewel, een ieder die de blues graag consumeert met gelijke delen country en soul. Die mensen zullen blij worden als ze meer…

Wat kun je van een stelletje heidenen verwachten als ze komen aanzetten met een plaatje voor de zondagochtend? Een lofzang op de zonde wellicht? Om te plagen? Niets van dat alles op Sunday Morning Record van The Band Of Heathens (Blue Rose/Sonic Rendezvous). De band uit Texas komt met elf nummers waarop ze hun persoonlijke sores met ons delen. Een beetje navelstaarderig softrocken, dat is wat ze doen. Klinkt niet bepaald uitnodigend en het leek lange tijd dan ook uit te draaien op een waardering die zou worden uitgedrukt in een schamele meer…

An Introduction to… Kristofer Åström moet volgens bijgeleverde informatie niet gezien worden als een Best Of van de Zweedse singer-songwriter. Prima, maar ze zullen er toch geen slechte liedjes op hebben verzameld? Nee, slechte nummers staan er niet op An Introduction to (Tapete/Sonic Rendezvous). Ik ken niet zijn volledige oeuvre, maar denk wel dat met deze schijf een mooie dwarsdoorsnede van zijn solowerk is gemaakt. Ik zeg solowerk, daarmee bedoel ik zijn albums onder eigen naam vanaf 1998. In het begin combineerde hij die solocarrière meer…

Artiesten uit Scandinavië zijn meesters in het kopiëren. Meer dan eens weten ze ons compleet te verrassen met platen die uit een ander tijdperk lijken te komen. Prachtige westcoastproducties of knappe altcountry, het lijkt wel of die bands uit Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken altijd alles goed doen. Hoe zit dat met Jan Rørdam uit Denemarken? Extraordinary Heart And Soul (eigen beheer) werd opgenomen op de woonboot van Rørdam in de haven van Kopenhagen. De Deen maakte vijf jaar geleden een album in zijn eigen meer…

Raina Rose is een in Austin wonende countryfolk-zangeres die vrij ongemerkt een mooi oeuvre aan het opbouwen is. Het in eigen beheer uitgebrachte Caldera is de nieuwste mooie toevoeging aan dit levenswerk. Het is dan misschien niet alleszeggend, maar het betekent wel wat als Sam Baker, Danny Schmidt, Carrie Elkin en Matt Bauer in de achtergrondkoortjes meezingen. Het geeft in elk geval aan dat mevrouw Rose gewaardeerd wordt door door enkele belangrijke collega’s. En dat is niet voor niks, blijkt ook op dit nieuwe, door meer…

Het vierde nummer van Ghosts Of Your Charms (Kelp Records/Sonic Rendezvous) draagt de titel Lost Highway. Grapje van de mannen van New Country Rehab, want het is namelijk niet een cover van Hank Williams en dat zou je toch wel verwachten van de band die op het debuut de grootvader van de countrymuziek drie keer eerde met prachtige afwijkende versies van diens nummers. De van Hank Williams bekende Lost Highway diende trouwens wel als inspiratie, bovendien staat er met Too Many Parties And Too Many Pals ook op deze tweede plaat meer…

Iedereen die er maar een beetje toe doet in Nashville loopt met haar weg, dus hoe kan het toch dat Marshall Chapman zo onbekend gebleven is? Haar vorige album Big Lonesome (zie recensie) werd aanbevolen door Rodney Crowell, Kris Kristofferson, Todd Snider en Mary Gauthier. Voor Blaze Of Glory (TallGirl Records) zijn het Lucinda Williams en Scotty Moore die mooie woorden spreken. Beiden roemen vooral de productie van Mike Utley en de geweldige band. ”Fucking great”, volgens Lucinda. Scotty Moore, bekend geworden als de gitarist van Elvis: ”You can hear meer…