“Straight up hardcore country through and through.” Zo omschrijft Fiftymen de muziek die ze spelen. Het zeskoppige gezelschap komt uit Wakefield (in de buurt van Ottawa) en bestaat al veertien jaar. Hun nieuwe, inmiddels derde in eigen beheer uitgebrachte studio-album is ongetiteld, maar zou als de Nude Album omschreven kunnen worden, gelet op de prachtige foto van de naakte jonge vrouw op de cover. Dat is echter niet de enige blikvanger want de muziek mag er ook zijn. Fiftymen speelt greasy country zoals je dat van een meer…

De waarheid verkopen. Dat is wel zo ongeveer het ergste wat een mens kan doen. Truth Be Sold (Blue Rose/Sonic Rendezvous) heet de nieuwste cd van Leeroy Stagger. De Canadees streed op zijn vorige album Radiant Land tegen kernenergie en kapitalisme en ook deze keer laat hij het niet om zijn onbehagen te ventileren. Zoals in het hoekige punkliedje Cities On Fire. De tekst op het inlegvel is afgedrukt op de achtergrond van een vuist. Problemen met de hypotheek en ander menselijk leed worden opgelost met luisteren naar Willie Nelson op de jukebox. De beschrijvingen meer…

The Frog Pond is een niet al te groot openluchtpodium achter de Blue Moon Farm ergens in het zuiden van de Amerikaanse staat Alabama. Singer-songwriter Grayson Capps runt er de boel samen met zijn vriendin. Tijdens de concerten die er elk weekend worden gehouden ontstond het samenwerkingsproject Willie Sugarcapps. Naast Capps bestaat dat uit Will Kimbrough, Anthony Crawford en Savana Lee (samen Sugarcane Jane) en Corky Hughes. Het titelloze debuut Willie Sugarcapps (The Royal Potato Family/Bertus) bevat een meer…

Er is best wat aan te merken op The Arcade van het Noorse Seven Doors Hotel. De dunne stem van Alexander Lindbäck is niet gelijk een trekker, soms zijn de teksten wat knullig (Dead Man’s Car b.v.) en als je niet tegen dialecten kan is dit album ook niks. Aan de andere kant, bij tijd en wijlen schiet het vijftal uit Oslo wel enorm raak. Opener Go With You is een heerlijke kruising tussen een jaren 80 pophit en rootsy powerpop. En in That Day huilt de gitaar van Bjørn Harald Tveråli Winge wel erg mooi tegen het toetsenspel van Kenneth Bjørdal aan. Het prachtige en meer…

Met die Ray Ban op zijn neus heeft Colin Gilmore wel wat van een jonge Joe Ely. Op The Wild And Hollow (Woobietown Records) kan die vergelijking worden doorgetrokken. Niet zo vreemd natuurlijk, want Colin is de zoon van Jimmie Dale Gilmore. Hij is dus een nazaat van een van de prominente leden van de Lubbock-maffia. Op een nummer als Wait gaat Gilmore junior nog verder terug in de rijke muziekgeschiedenis van de Texaanse stad. Want hier is duidelijk de invloed van Buddy Holly te ontwaren. In de zang vooral. Alsof een nerd de meer…

Excuses. Druk. Druk. Plaatjes blijven wel eens liggen. Recensies verschijnen veel te laat. Van dit What Else Is Left? (Mystery Egg Records) stond heel lang geleden al een nummer op onze Spotify-playlist. Nu dan eindelijk een stukje over het debuut van The Will Callers. Dat zijn de jongemannen Jake Murphy (zang, gitaar) en Daniel Slatton (drums, zang) met als ritmesectie de veteranen Scrappy Jud Newcomb (bas) en Brad Rice (drums). Een andere veteraan produceerde het album en wel Ray Wylie Hubbard. De sound van meer…

In de Bros. Landreth zitten voor de verandering eens echt twee broers. Die bovendien ook echt Landreth heten: Joey (gitaar, zang) en David (van alles en zang). Beiden verdienden de afgelopen 10 jaar afzonderlijk de kost als sidemannen in de Canadese muziekscene (David o.a. als bassist bij Romi Mayes). Op dit debuut, Let It Lie (eigen beheer), zijn ze voor het eerst samen te horen. De vanuit Winnipeg opererende Bros. Landreth worden gecompleteerd door drummer Ryan Voth en toetsenist Alex Campbell. Hoewel opgenomen tijdens een van de meer…

John Paul Keith, dat is nog eens een artiestennaam! Het gaat hier niet om twee Beatles en een Stone, maar om een vent uit de hoofdstad van de rock-‘n-roll. Memphis dus. Met Memphis Circa 3AM (Big Legal Mess/Fat Possum/Pias) levert hij een heerlijke plaat af vol pure pop waarbij je niet stil kunt blijven zitten. Van mooie samenzang in Everything’s Different Now gaat het naar een snerpende countrygitaar in Ninety Proof Kiss en een roetsjende piano in het Jerry Lee Lewis-achtige True Hard Money. Die verwijzing is niet toevallig. Roland meer…