Het leuke aan Bobby Bare Jr. is dat hij echt nergens bij hoort. Te country voor indierock. Te hardrock voor altcountry. Zoiets. Jim James van My Morning Jacket zegt het zo: ”Er is maar een Bobby Bare Jr.”. Die Bobby Bare Jr. doet wat hij wil en dat kan echt van alles zijn, zo blijkt maar weer op Undefeated (Bloodshot Records/Bertus). Bobby Bare Jr’s Young Criminals Starvation League stoeit met van alles en dan nog wat. Zo’n opener North Of Alabama By Mornin’ is een reis langs psychedelica, grunge en ijle hardrock. If She Cared is daarna bijna lieflijk. En neem meer…

Stoere southern rock is te vinden op A Reckoning Is Coming (eigen beheer) van Sweetkiss Momma. De tweede cd van de band uit het noordwesten van Amerika (Puyallup, Washington) werd geproduceerd door Ken Coomer, die destijds met Jeff Tweedy uit Uncle Tupelo stapte en Wilco begon. Gitaarsolo’s. Gitaarduels. Wah-wah. Slide. De liedjes deugen, ook al zijn dat de Same Old Stories. Ze vliegen er lekker in, aangevuurd door iets van binnenuit. Het hunkeren naar liefde bijvoorbeeld op Get Some Love. Sweetkiss Momma wordt meer…

De kano van Lake Superior wiebelt nogal. Onvaste zang. Een tweede stem die bijna vals te noemen is, terwijl de leadzang ook te wensen over laat. Weinig trefzekere instrumentatie bovendien. De peddels worden nogal scheef in het water gestoken. Komt de band uit Haarlem er mee vooruit of is het alleen maar nat worden? Nat gaan. Hoe zit dat met dat tochtje van die kano op Elsewhere (eigen beheer)? Tsja, euh, beweging zit er wel in. Het begint trouwens gewoon op de weg. Blue Truck Driving Man is een rit met slippende koppeling. Op I Am Flying gaat meer…

De best geklede protestzanger van de 60s, een Elvis-imitator, een dronkaard in de straten van New York: Phil Ochs maakte de nodige transformaties door in zijn korte leven. Uiteindelijk maakte hij in 1976 zelf een einde aan de waanzin. Een paar jaar daarvoor speelde hij nog een reeks akoestische concerten in Michigan. Eén van die optredens werd opgenomen en verschijnt nu als Live Again. Het is de zwanenzang van een groot maar tragisch talent.
Ochs speelt de klassiekers uit zijn protestperiode, zoals There But For Fortune, I Ain’t Marching Anymore en meer…

Brian Krumm van The Great Crusades heeft een stem als een straatveger. Niet de persoon, maar de machine. Zo’n voertuigje dat met veel lawaai langs de stoepranden rijdt om alle peuken, glasscherven, etensresten en gruis tot zich te nemen. This City Is A Shambles Tonight horen we Krumm uitstoten, dus wie weet wat daar allemaal nog meer tussen het afval te vinden valt. Thieves Of Chicago (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is het achtste album van de band uit die stad. Er staat met Vandalia trouwens ook een ode aan St. Louis op meer…

Het lijkt wel veteranendag. Chris Cacavas is er ook een. Was jarenlang toetsenist bij Green On Red, maar begon in 1988 al voor zichzelf. De al sinds lange tijd in Duitsland wonende Cacavas doet het op Me And The Devil (Harbour Song) met Edward Abbiati, de in Londen geboren en getogen voorman van de Italiaanse altcountryformatie Lowlands. De 10 nummers van deze schijf werden in vijf dagen opgenomen in een tot studio omgebouwde schuur in Pavia, met behulp van drummer Winston Watson en manusje van alles Mike ‘Slo Mo’ Brenner. Hier en daar klinkt het meer…

Cary Hudson is een veteraan van de altcountryscene. De groep Blue Mountain waarvan hij vanaf de jaren 90 deel uitmaakte was een grote naam in onze kringen. Hun Blue Canoe behoort in de canon van de alternatieve country. Maar begin vorig jaar werd Blue Mountain definitief opgedoekt. Met Town and Country zet Hudson zijn solocarrière, die overigens al in 2002 begon, voort. En hoe! Ik zeg het maar gewoon: dit is Hudsons sterkste plaat. Zoals vaker op ’s mans solowerk speelt de blues een belangrijke rol, maar op dit album meer…