Fernant Zeste had het eerste nummer van z’n nieuwe plaat, Drama (eigen beheer), ook wel gewoon ‘Het verkeerde been’ kunnen noemen in plaats van The Romp. De Gentse singer-songwriter laat het zingen hier over aan een van de achtergrondzangeressen en qua instrumentatie hoor je niets anders dan een elektrische gitaar en een bibberende zingende zaag (of iets dergelijks). Niet onaardig maar de plaat lijkt toch pas met het tweede nummer, In The Dark, echt van start te gaan. Maar dan is het ook gelijk goed. Vooral het daaropvolgende Blue is een meer…

Bluegrass uit Zweden. De band G2 beschikt over vijf zangers, waarvan Christoffer Ollsson de belangrijkste rol opeist. Ook als songschrijver drukt hij zijn stempel op Mind Over Matter (Rootsy/Sonic Rendezvous). Zoals de meeste frontmannen heeft hij gekozen voor de gitaar. De andere leden doen hun ding op banjo, dobro, mandoline en bas. Het album begint heel aardig met You Search You Find, waarop ze musiceren op het kantelpunt van bluegrass en countryrock. De positieve energie spat er vanaf. De band nam het album op in meer…

Lekker, zo’n nieuw jaar. Weer er met volle moed tegen aan om mooie platen onder jullie aandacht te brengen. Wat te denken b.v. van Letters Kept To Ourselves (eigen beheer) van The Native Sibling (overigens al van halverwege 2014). Echt een heerlijk plaatje van broer en zus Ryan en Kaylee Williams. Siblings inderdaad. Toen Kaylee een tijdje in Ierland woonde kwam Ryan bij haar op bezoek en begon spontaan de inspiratie in de vorm van liedjes uit beider pen te vloeien. Voorgaande zin is behoorlijk krom, maar dat geldt beslist niet voor de composities meer…

Namedropper (Continental Record Services/Munich) van Oh Susanna zou dienst kunnen doen als een who’s who van Canadese rootspop. Suzie Ungerleider liet haar collega’s speciaal voor haar liedjes schrijven. Een idee van producer Jim Bryson, zelf had ze gewoon willen kiezen uit bestaand materiaal. Ron Sexsmith, Royal Wood, Old Man Luedecke, Luke Doucet, Joel Plaskett en anderen leverden netjes op tijd een liedje af waarmee Oh Susanna en Jim Bryson aan de slag gingen. Het leverde een album op vol lieflijke folk. Verzorgd, netjes, meer…

Jack Grelle is onderweg. Onderweg naar roem? Dat zeker ook, maar in Steering Me Away, het onweerstaanbare titelnummer van zijn nieuwe plaat, is hij vooral onderweg naar, ja naar wat eigenlijk? Naar het nergens, zo lang hij maar weg is van haar. Zijn nieuwe huis is zijn wagen: Four doors and a wheel / That are steering me away from the heartache you made me feel. Grelle is een countrygrootheid in de dop, een echte, the real deal. Telecasters en fiddle, pedal steel en twangy guitars. De uit St Louis komende Grelle haalt zijn inspiratie meer…

9 Uplifting Songs And A (Happy) Sad Song, zo heet het in een prachtige hoes gestoken nieuwe album van Olav Larsen & The Alabama Rodeo Kings. De groep uit Sandnes (nabij Stavanger) vierde onlangs haar 10-jarig bestaan en heeft in die tien jaar al heel wat plaatwerk uitgebracht. Allemaal wel passend in het typische americana-straatje. Countryfolk met gospel- en soulondertonen. Nu is Larsen niet ’s werelds beste zanger, maar dat beseft hij zelf ook. Het is niet voor niets dat hij vaak de vocale hulp inroept van meer…

Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Hese stem. Kronkelende gitaren. Knisperende percussie. Lijnen van Arizona naar Florida en van New York naar Los Angeles. Curve And Shake (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van Walter Salas-Humara kenmerkt zich door dat bijzondere geluid van hem. Zijn songs volgen grillige lijnen, ongeveer zoals het schilderwerk van zijn hand dat de hoes siert. Verhalende liedjes die beginnen met een sfeertekening, maar waarin meer…