Als er iemand is die een prachtige verpakking verdient, dan is het wel Kyla Brox met dit Throw Away Your Blues (Pigskin Records). Alles straalt klasse uit aan deze cd. Dus die in goudkleurige opdruk aangebrachte letters op de hoes zijn helemaal geen overbodige luxe. Op de voorkant staat naast een fraai portret slechts haar naam, binnenin staat eveneens in reliëf de titel op een foto van een canapé. De Britse Brox brengt blues. Maar je zou het net zo goed soul kunnen noemen. Luister maar naar If You See Him, het eerste nummer. Dat zou zomaar meer…

Mat D & the Profane Saints doen niet aan zwijmelmuziek. Zoveel was al duidelijk op het uit 2014 stammende Holyoak (hier besproken). Op het nieuwe album, The Mercy Road, doet het uit Sioux City, Iowa komende viertal er nog een schepje bovenop. Stevige kost dus. Nu gaat een substantieel deel van de nummers op deze plaat over het leven “on the road” en dat is ook een hard leven. Die stevige aanpak past daar dus wel bij. De gitaren van Mat DeRizo en Kurt Mullins leiden ons daarbij door het moeras van de ‘hard luck americana’, zoals ze hetzelf noemen. De meer…

Je treft hier niet vaak, zeg maar nooit, een recensie aan van iemand uit Argentinië. Nu spelen we bij deze bespreking van Careless (Continental) van Richard Shindell wel een beetje vals, want Shindell mag dan wel in Buenos Aires wonen, maar hij is natuurlijk gewoon een Amerikaan. Careless werd bovendien maar deels in Buenos Aires opgenomen. Een groot deel werd ook in upstate New York aan de band toevertrouwd. Vorig jaar imponeerde Shindell nog met een duoplaat onder de naam The Pine Hill Project (met Lucy Kaplansky). Dit Careless is meer…

Ontmoet de duivel, dat is de vertaling van Cumplir Con El Diablo (eigen beheer), het vierde album van King Of The Tramps. In tien liedjes komt de duivel in diverse gedaanten om de hoek kijken. Op het rootsrockende See You On The Other Side gaat het over iemand die in de jaren 80 tot levenslang werd veroordeeld wegens enkele drugsvergrijpen. Op Ain’t No God staat de eeuwige strijd tussen goed en kwaad centraal, bluesy met blazers. Nashville Line rekent af met countrypop, terwijl de band uit Auburn, Iowa, laat weten dat er met Elizabeth Cook en meer…

Het was, eerlijk gezegd, de naam van meestergitarist Neal Casal die me het eerst opviel aan dit ongetitelde album (eigen beheer) van Lonely Avenue. De voormalige begeleider (Cardinals) van Ryan Adams en tevens zelf begenadigd songschrijver, is als extra gitarist te horen op deze eersteling van dit kwartet. En dat dit een gitaarplaat is hoor je gelijk bij de eerste noten van het openingsnummer Heart Of Stone. Wat een heerlijke riff! En dan die massieve solo op 2/3 van het nummer. Gecombineerd met de lading strijkers en de pakkende melodie is dit gelijk meer…

De Dead Winter Carpenters komen uit Tahoe City dat ligt aan Lake Tahoe, een meer op de grens van de Amerikaanse staten Californië en Nevada. Het gebied is niet direct bekend als centrum van altcountry, maar de roots zijn natuurlijk wel dichtbij. Op Washoe (eigen beheer) gaan experiment en puurheid hand in hand. Daarmee volgen ze het ene moment het spoor van Rave-Ups (Love Amongst Thieves), terwijl ze elders zowaar herinneringen oproepen aan International Submarine Band. Dat laatste gebeurt op afsluiter Roland And Annalee, dat aanvangt als meer…

Een aangename lichtheid. Een liedje over zomeravonden (Fireflies). Honingzoet is I Melt, I Howl (eigen beheer) van de Amerikaan Billy Shaddox. En voor de duidelijkheid: honingzoet is heel wat anders dan mierzoet. Veel aangenamer van smaak. Niet overdadig zoet. Natuurllijker. Neem de lichtheid van I Believe, dat zweeft bijna boven het oppervlak met dat gitaartje dat lijkt te verwijzen naar Afrikaanse highlife. De zachtheid van Story Of You And I heeft wel wat weg van de stijl van Robert Ellis. Bij de van Californië naar Colorado verhuisde meer…

Conceptuele kunst en countrymuziek vormen een onwaarschijnlijke combinatie op Juarez (Paradise of Bachelors/Konkurrent) en Lubbock (On Everything) van Terry Allen. De albums uit 1975 en 1979 worden in luxe uitvoeringen op zowel lp als cd opnieuw uitgebracht. Terry Allen (1943) groeide op in Lubbock. Net als andere creatieve geesten wilde hij zo snel mogelijk weg uit de conservatieve Texaanse stad. In Los Angeles studeerde hij af aan de kunstacademie. Sindsdien worden zijn beelden, tekeningen, schilderijen, installaties, videokunst en nog veel meer meer…