Daniel Romano produceerde Pale Moon Kid (Pheromone Records/Sonic Rendezvous) van Jenny Berkel. Die speelt doorgaans in zijn band. Solo brengt deze dame geen mosey. Country kun je haar muziek ook niet noemen. De Canadese doet in dromerige klanken. Dit is nieuwe folk die in mistflarden gehuld is. Toch prikt de stem van Berkel als een mistlamp door de nevelen. De ruimtelijke ambiance is het werk van Romano. Op bas, drums, gitaren, orgel, piano en synthesizers schept hij het muzikale landschap waaruit Berkel kan opdoemen. In het fletse meer…

Session Americana is een collectief uit Boston dat de agenda’s moet trekken om een plaat te  kunnen maken. De zes Amerikanen zijn doorgaans druk als begeleiders van andere artiesten. Great Shakes (eigen beheer) zal geen aardverschuiving teweeg brengen in americana. De wortels van het gezelschap liggen duidelijk in de jaren zeventig. Het afwisselende album zal het vooral goed doen bij liefhebbers van melodieuze folkrock met heimwee naar de gloriejaren van Crosby, Stills & Nash. De samenzang op One Skinner en Bumbershoot strekt zich uit meer…

De Amerikaanse singer-songwriter Otis Gibbs besteedde zijn vijftigste verjaardag nuttig. Van feestjes houdt hij niet zo, dus nam hij die dag Mount Renraw (Wanamaker Recording Company/Lucky Dice) op. Dat gebeurde in zijn huiskamer in Nashville, waar Gibbs (zang, gitaar) aan de slag ging met Thomm Jutz (gitaar) en Justin Moses (fiddle). De van het platteland van Indiana afkomstige artiest, hij is tevens schilder en fotograaf, plukt de liedjes uit de vruchtbare Amerikaanse grond, nadat hij er al een halve eeuw zaadjes heeft rondgestrooid. Zijn liedjes belichten meer…

De omgevallen platenkast van Seth Goodman deel 3. Zo kan Sparks Rain Down From The Lights Of Love (Secret Candy Rock) van The Grand Undoing het best worden aangeduid. Zoek de recensies van de vorige albums van deze artiest uit Boston nog maar even op en ontdek welke namen we toen noemden. Deze keer komt daar in ieder geval die van David Bowie bij. Goodman vervalt nergens in puur epigonisme, daarvoor zijn zijn melodieën en arrangementen te eigen. Opener Sing Yourself Home is pulserende powerpop, net als Key Biscayne dat daarop volgt. Op Living In Amber doemt meer…

Vorig jaar zag ik in een Utrechtse huiskamer Glen Phillips optreden. Naast natuurlijk de hits die hij met Toad The Wet Sprocket had (Walk the Ocean, Nanci) speelde hij er een aantal nieuwe nummers. Die zijn terecht gekomen op het nieuwe solo-album van de man uit Santa Barbara, Swallowed By The New. Toad The Wet Spocket vormde in 1992 de soundtrack van mijn huwelijksreis en het bezoeken van dit optreden was daarom een vorm van een second honeymoon. Phillips zelf was in 2015 echter net gescheiden van zijn vrouw en de nummers die hij in die periode meer…

Requiem For The Lonely (eigen beheer) is het nieuwe album van Michael de Jong. De Jong, geboren in Frankrijk uit een Franse moeder en Nederlandse vader, opgegroeid in de VS, woont alweer vele jaren in Dordrecht. Blues is altijd het uitgangspunt geweest van de inmiddels 71-jarige De Jong. Dat is op dit nieuwe album niet anders. Geen standaard blueswerkjes echter. Het is eerder een vorm van vrij uitwaaierende blues met een akoestische basis. Het is De Jong zelf die de akoestische gitaar bespeelt en vaak Willem van Dullemen die daar een elektrische gitaar meer…