Het jaar nadert zijn einde. Op heel veel sites staan al jaarlijstjes. Veel te vroeg als je het mij vraagt. Tellen al die albums die deze maand worden uitgebracht niet mee? Maar ach, ik moet niet zeuren. Zelf maak ik er ook een potje van. Op een andere manier valt namelijk niet te verkopen dat pas nu de recensie van Dori Freeman (Free Dirt Records/Music & Words) op deze site verschijnt. Elders werd het album al in de eerste maanden van dit jaar besproken. Dat we niet alles kunnen bespreken is logisch, maar een stukje over deze cd mag toch meer…

Voor het verhaal over The Opposite Of Time (Sunnyside Communications) dienen we terug te gaan in de tijd. Naar de periode dat Brian Cullman als tiener rondhing in de rockclubs van New York. Daar ontmoette hij Danny Fields, die diverse rollen vervulde in de muziekbusiness. Die bracht hem in contact met mensen als Iggy Pop, Nico en vele anderen. De jonge Cullman trok naar Londen om te zien wat daar gebeurde en raakte er bevriend met Nick Drake, Sandy Denny en John Martyn. Terug in New York speelde hij in OK Savant, waarin ook meer…

‘So I headed West / And I hopped a train / Traded my old dirt plow / For a prospecting claim.’ Onderweg, altijd maar onderweg. De troubadour wil niet anders. Van West naar elders. Hij is ergens en hij gaat weer weg. Net zo makkelijk. One Fast Move en hij is verdwenen. A World Without (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van Stephen Simmons staat weer vol met dat soort liedjes. ‘With my Cowboy Ways / And my Puritan Roots / I set out each day / And I seek to live true’, klinkt het op Puritan Cowboys. Simmons brengt waardigheid. Hij zoekt meer…

Americana van het bijzondere soort. Dat was de slotregel van de recensie van het in 2013 verschenen album Wilderness van The Handsome Family. Het echtpaar Brett en Jennie Sparks gaat op dezelfde wijze door op Unseen (Loose Music/Bertus). Jennie schrijft de donkere verhaaltjes en Brett kruipt onder de melodie door. Traag tot midtempo. Een steelgitaar die even glimt op Gold. Bij het als een echt countryliedje beginnende The Silver Light verwacht je dat blazers zullen invallen, maar dat gebeurt dan natuurlijk niet. Op Back In My Day wordt teruggekeken meer…

Riddle & the Stars is een samenwerking tussen de Australiër Ben Riddle en het Amerikaanse echtpaar Bobbo en Tracy Byrnes, oftewel The Fallen Stars. New Coastline (eigen beheer) is een coherent album waarop alle drie als zanger aan bod komen. Opener Running Back To You is een countryrockdeun met een gitaar die paaltjes slaat tussen de refreinen. I May Never Know neigt door het gitaarspel en een orgeltje naar Jayhawks. Op het door Tracy gezongen Apples & Knives valt te denken aan Throwing Muses en Fleetwood Mac. Ze meer…

Een bijzondere figuur toch, die Todd Snider. Want van een feestbeest zou je niet verwachten dat hij de samenwerking aangaat met een stel musici dat zich Hard Working Americans noemt. Doet hij dus wel. Rest In Chaos (Melvin Records /Thirty Tigers/Bertus) klokt over een uur. Dit bijzondere collectief bestaat dus echt uit harde werkers. Naast Snider komen we in de formatie gitarist Neal Casal tegen, van wie we wel wisten dat hij een extreem harde werker is die werkelijk op allerlei platen opduikt, en verder Duane Trucks (drums en percussie), Dave meer…

Binnen een half uur ramt Todd Snider er tien onzinnige nummers uit op Eastside Bulldog (Thirty Tigers/Bertus). Onzinnig? Ja, natuurlijk. Rock-’n-roll is onzinnig! Daarom is het zo lekker. Hey Pretty Boy is een liedje over chicks, cars and partying hard. En eigenlijk gaan alle nummers daarover. Ook 37206 kan niet zonder kicks. The Funky Tomato klinkt alsof Rufus Thomas er bemoeienis mee heeft gehad. Eastside Bulldog gaat over East Nashville, maar zou net zo goed zijn oorsprong kunnen hebben in de eastside van New York, waar net meer…

Come With Me (eigen beheer) is een uitnodigende titel. Maar pas op. Dana Immanuel & the Stolen Band zijn vijf grofgebekte wijven die het het liefst op een zuipen zetten. Banjo’s en gierende gitaren op het titelnummer. Snelle nummers die worden gebracht met dezelfde instelling als Hackensaw Boys. Of The Pogues. Vooral niet te netjes dus. Dana en haar band komen uit Londen, maar de blues en bluegrass is geworteld in het zuiden van Amerika. Erg diep gaan die wortels niet, ze schudden flink aan de bomen. Op Achilles Heel surft een meer…