We hebben het hier vaak over singer-songwriters, maar ingeval van Paal Flaata spreken we toch vooral van een singer. De man was in het verre verleden voorman van de Noorse formatie Midnight Choir, maar heeft zich in de afgelopen jaren gespecialiseerd als vertolker van andermans werk. Zo maakte hij albums met liedjes van Townes van Zandt, Mickey Newbury en Chip Taylor. Op Love and Rain (The Athletic Sessions)(Blue Mood Records/PIAS) richt hij zich niet op een bepaalde songwriter maakt vertolkt hij werk van allerlei verschillende componisten. Dat meer…

De Californische Pi Jacobs begint eind deze maand aan een reeks optredens in Nederland. A Little Blue (Travianna Records) is haar nieuwste collectie liedjes waaruit ze kan putten. Het album begint met Dance Clean en All Love met twee nummers die vooral opvallen door de dobro van Jeff Partin. De bluesy rock van Jacobs heeft bluegrass als toegevoegde waarde dankzij de samenwerking met producer Aaron Ramsey. Weed And Wine is een fijn liedje met staande bas en wederom die dobro die krullen om haar woorden legt. Op The Moment kiest meer…

Met het anthropoceen wordt het tijdperk aangeduid waarin het Aardse klimaat en de atmosfeer de gevolgen ondervinden van menselijke activiteit (zo is te lezen op Wikipedia). Dat is voor het milieu geen positief tijdperk. De Amerikaanse singer-songwriter Peter Oren noemde zijn bijzonder indrukwekkende maar wel wat sombere, tweede album Anthropocene (Western Vinyl). How will we escape this hell we made, vraagt hij zich af in het titelnummer. En zelfs Elon Musk geeft aan dat het wel eens de verkeerde kant op kan gaan, horen we in meer…

HT Roberts is een Vlaamse singer-songwriter wiens naam hier toch inmiddels bekend verondersteld mag worden. We bespraken zijn vorige vier albums immers ook hier. Verrast zijn we dan ook niet door de liedjes op Stalemate Days (Lie Records). Je zou hoogstens kunnen zeggen dat Roberts hier nog wat ingetogener klinkt dan op het voorgaande werk. Net als op Old Lights laat hij zich begeleiden door zanger-gitarist en mede-Gentenaar Bruno Deneckenere. Ook violist Nils de Caster maakt zijn opwachting, zij het slechts in één nummer, Dripping Into Flood. De plaat begint meer…

Psychedelische countryrock voldoet bij lange na niet als omschrijving van het geluid van & I’m Fine Today (Rootsy/Sonic Rendezvous). De Amerikaanse band Susto gooit zoveel invloeden door elkaar, dat valt niet zomaar te labelen. Zo begint Far Out Feeling als verzorgde pop, waarna grote krullen van orkest het brengen bij Philly soul. Hard Drugs is een liedje waarmee Susto past naast labelgenoten Cordovas. Drums duwen Waves langs new wave, terwijl de zang van voorman Justin Osborne het hier houdt tussen Deer Tick en de gepijnigde grunge meer…

Een klaterende golf die beheerst zijn weg zoekt. Een cello opent Girl In Calico, het eerste nummer van Grey Fidelity (eigen beheer) van Tow’rs, en dat moment is direct al betoverend. Tow’rs is een band uit Flagstaff, Arizona, rond het echtpaar Kyle en Gretta Miller. De popliedjes van de band hebben een magische werking. Het is zachte popmuziek die hard aankomt. De gitaarsolo op Alright is hypnotisch. Liminal wordt gekenmerkt door knisperende drums over magische zanglijnen. Een slaggitaartje en cello brengen Consolations naar meer…

The Great Crusades zijn al twintig jaar samen. Al die tijd in dezelfde bezetting. De steevast in pakken met stropdas gestoken bandleden komen uit Chicago. Ze spelen rootsrock die een reflectie is van het leven in een grote stad. Ze schuimen door de straten en op Until The Night Turned To Day (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) zien ze die ontwaken. Zelf zijn ze hard aan het werk geweest in de studio. Dat is een kwestie van niet willen stoppen. Bijna alle platen verschenen op Duitse labels: Trocadero, Glitterhouse en Blue Rose. Groot zijn ze er meer…

Op het vorige album van Arlan Feiles dat we hier bespraken, Weeds Kill The Wild Flowers (zie recensie), werd hij begeleid door The Broken Hearted. Op het schitterende Stranger (Not-Pop Records) doet hij het alleen. Of, beter gezegd, praktisch alleen. Toch hoor je dat niet. De meeste liedjes zijn volledig aangekleed. De strijkers en blazers zullen wel uit een doosje komen, maar dat is helemaal niet erg. Feiles is een man die zijn hart ook spreekwoordelijk links heeft zitten. Hij zingt een nummer over de solidariteit van de arbeiders, Workers United, terwijl meer…

De foto van een butte in het kale landschap lijkt overbelicht. Alsof je in de zon hebt gekeken. Of misschien ziet de wereld er zo uit na het kauwen op een cactus. Nou nee, de trip van mescaline na het verorberen van wat peyote schijnt kleuren juist intenser te maken. Hoe dan ook, de coverfoto is een treffend beeld voor de klanken op Out Of Range (Paradise Of Bachelors/Konkurrent) van Gun Outfit. De Amerikaanse band die van Olympia, Washington, is afgezakt naar Los Angeles maakt woestijnmuziek waarbij je onderuitgezakt nog slechts wazige meer…

Net als Nick Lowe is Robyn Hitchcock een éminence grise van de Britse popmuziek. Op Robyn Hitchcock (Yep Roc/V2) komen alle sterke elementen uit zijn ruim twintig albums bevattende discografie naar voren. Hij woont al jaren in Nashville en ja, country bevat dit titelloze album dus ook. I Pray When I’m Drunk heeft zelfs een perfecte titel voor een countryliedje. Grant Lee Phillips zingt mee. Hitchcock liet eind jaren 70 voor het eerst van zich horen met The Soft Boys. Met Underwater Moonlight leverde die band een klassieker op en de door Beatles en Byrds meer…