Starry eyed and laughing is een strofe uit het laatste couplet van Bob Dylans ‘Chimes Of Freedom’ – en de naam van een Britse band die in de donkere nevelen van de rockhistorie gehuld is. Dat Starry Eyed And Laughing tot de obscuriteit is veroordeeld is eigenlijk vreemd. Want het viertal produceerde in zijn – weliswaar korte – bestaan kristalheldere popmuziek, sprankelende rock met een hang naar de laidback Westcoast-popcultuur.
Starry Eyed And Laughing werd echter opgericht in de kille Midlands van Groot-Brittanië en bestaat in eerste instantie uit een duo: de zanger/gitaristen Tony Poole en meer…
Chris Stapleton is een ster, zeker naar Americana-begrippen. Maar ook daarbuiten begint hij aan bekendheid te winnen. Hij won al 5 Grammy’s en zijn album Traveller werd zelfs genomineerd voor Album van het Jaar. Daardoor wordt ook de vraag: “waar komt deze man vandaan?” steeds vaker gesteld. Dat hij in het verleden veel hits heeft geschreven voor diverse country-artiesten was al wel bekend. En dat hij lid is geweest van het bluegrass-gezelschap The Steeldrivers ook. Maar wist u ook dat hij de dragende kracht is geweest van the Jompson Brothers? In 2007 ontstond deze band in een garage toen Stapleton aan 
Rotterdam Bluegrass Festival – Sugar Mountain Presents
De Ier 
Zet de volumeknop maar een streepje omhoog voor de twee trio’s en een duo in dit overzicht. Beechwood is een overdonderend bandje van drie hopeloze twintigers uit New York. Nou ja, vergeet dat hopeloze maar, want met Inside The Flesh Hotel (Alive Natural Sound/V2) hebben ze binnen een half jaar al een tweede album uit. En dat staat vol heerlijke rock-’n-roll die alle dwarsstraten van Manhattan inslaat. En 
Met Sparrow (Warner Bros) van 
Tom Russell is deze week voor concerten in Nederland. Daarom alsnog aandacht voor zijn vorig jaar verschenen album Folk Hotel (Frontera Records/Proper Records). Dat hotel wordt bevolkt door vogels van diverse pluimage. Up In The Old Hotel treffen we Joseph Mitchell, schrijver/journalist bij The New Yorker die dertig jaar lang in zijn kantoor zat met een writer’s block. Er komen nog meer schrijvers langs in de 14 liedjes met een speelduur van liefst 70 minuten. En andere artiesten, zoals Louis Armstrong, Lightnin’ Hopkins en Blind Lemon Jefferson. En 
Kent u dat, je loopt een paar uur door de hitte naar dat mooie afgelegen strand om er achter te komen dat het helemaal vol ligt met mensen die er met speedboten en waterscooters naar toe zijn gevaren. Niks geen idylle. En dan moet je ook dat hele stuk nog terug. Dat gevoel van teleurstelling overkwam me ook bij beluistering van Gran Pavo Real (Ropeadope) van 
Wie goede herinneringen heeft aan het VPRO-radioprogramma Stompin’ kan met een gerust hart Lonesome As A Shadow (Son Of Dave Records/Thirty Tigers) van 
Op Out From Under (Pauper Sky Records/Continental Record Services) is Michael McDermott uit het dal gekropen. Hij heeft een streep gezet onder een verleden vol drank en drugs. Begin jaren 90 leek de Amerikaan voorbestemd om de nieuwe Springsteen of Dylan te worden. Dat kwam er nooit van en wat is er dan makkelijker om jezelf kapot te maken met datgene waar het in de rock-’n-roll toch meestal om draait? Op Cal-Sag Road heeft hij het over die jaren. Prachtig door de beklemmende, atmosferische productie. Net zo donker is 
