Jimmy Rankin vond dat hij lang genoeg in Nashville had verbleven. Het was tijd om weer naar huis te gaan. Moving East (True North Records) markeert die ommekeer. Verder oostwaarts dan Nova Scotia kan de Canadees niet gaan. En wat is hij blij dat hij gegaan is. Weg uit dat gekke land waar Trump het voor het zeggen heeft. ‘It feels so good to be home’, zingt hij op Been Away. Met Joel Plaskett (productie en diverse instrumenten) en musici van het Canadese schiereiland leverde hij een album af dat diep doordringt in folk, maar tegelijkertijd de sprankelende meer…
‘I’m not bitter, I’m just mad / I’m not broken, but you know I’m sad / What good’s a dream if it won’t come true / Well I ain’t done yet, but I’m damn sure blue.’ Boos. Verdrietig. Blijven dromen. Nog lang niet verslagen. Damn Sure Blue (Large River Music) is americana met soul van 
Er kan veel gebeuren in 10 jaar. In januari 2009 werd Obama voor de eerste maal ingezworen als president van de VS. Zo lang is dat al geleden. In 2009 bracht 
Nee, nee, nee, Ad. Nu niet liegen. Jij was Neil Young. Punt. Dus nu geen onzin verkopen met je nieuwe album. I Was Hank Williams (Blue Rose Records) vertel je ons nu. Maar beste 
Behalve in soul doen ze bij Daptone ook in garagerock en nog wat andere al of niet aanverwante genres. Op het sublabel Wick gaat het vooral om artiesten die teruggrijpen naar de sixties. Toch kozen 
We zijn hier onder elkaar als kenners. Of in ieder geval als liefhebbers van americana en (alternatieve) country. Dus de meest van ons zullen wel van Blaze Foley gehoord hebben. Al is het maar omdat Lucinda Williams een prachtig nummer, Drunken Angel, over hem heeft opgenomen. Of omdat Townes van Zandt Blaze Blues over hem schreef. Maar zeg eens eerlijk: wie kent het werk van Blaze Foley werkelijk? Wie kende hem b.v. bij zijn leven al? Dat zullen er niet veel zijn. Blaze Foley, die dertig jaar geleden tragisch overleed, bleef voor velen van ons een mysterie. Daar komt deze week, met het in roulatie gaan van de film Blaze, verandering in.
De website van 
Een sitarsolo opent de debuutplaat van 
Producer Guy Sternberg luisterde in zijn studio in Berlijn naar de demo’s die de Noorse singer-songwriter Rune Simonsen hem had gestuurd. Hij was onder de indruk van de sound en het materiaal van de voormalige voorman van de band Washington (later Mount Washington). Rond die tijd werkte hij met trompettist Tom Arthurs van het experimentele trio Pedesis. Diens spel was een perfecte combinatie voor de stem van Simonsen, zo bedacht hij. Het geheel analoge resultaat staat op Port Almond (LowSwing Records), dat alleen als 
Schrijf je een keer dat de stroom van Scandinavische americana-releases opgedroogd lijkt, liggen er binnen de kortste keren 7 interessante albums uit dat deel van Europa in je brievenbus. Waaronder Horseman Pass By (Stargazer Records) van het Zweedse duo 
