Een eindeloze cyclus van onderverhuurde appartementen en vluchtige vriendschappen, dat is het leven wat Philippe Bronchtein verkozen heeft, zo houdt hij zichzelf voor op het titelnummer van Me And The Moon (eigen beheer). Altijd maar onderweg. Jarenlang trok hij door de Verenigde Staten met Esme Patterson, War & Treaty en Quiet Life. Als Hip Hatchet leverde hij al drie solo-albums af. Dit nieuwe album onder zijn eigen naam is een soort nieuwe start. Hij verhuisde van Portland naar Nashville. Toch nam hij Me And The Moon gewoon op in meer…
Met Jeff Tweedy geeft Jay Farrar al vanaf 1987 vorm aan de opkomst van alt.country. Hun band Uncle Tupelo breekt in Amerika in 1990 door met het inmiddels legendarische No Depression (waar een muziekblad zichzelf later naar vernoemt). Op 1 mei 1994 gebeurt het onvermijdelijke: na vier platen en intensief toeren door Amerika en Europa gooit Jay Farrar het bijltje erbij neer. Achteraf was het aan te zien komen: er is duidelijk sprake van twee kapiteins op één schip; sprake van een scheiding der geesten. Jay Farrar zegt er dit van: ‘It just kind of ran out of gas’; Jeff Tweedy is bondiger: ‘Jay quit.’ Zo eindigt 
Na het onlangs heruitgebrachte Empire is I Got No Place Remembers Me (Cornelius Chapel Records/Bertus) de tweede soloplaat van 
Wow & Flutter is de omschrijving van een platenspeler die niet constant op het juiste aantal toeren draait. Zodat de klanken een beetje gaan rondzingen. Aan die term moest ik denken bij de eerste nummers op Amateur Revolution (eigen beheer) van 
Het zal menig lezer bevreemden om namen als Kanye West, Drake en Frank Ocean op deze site voorbij te zien komen. Al helemaal wanneer dat ook nog eens op een positieve wijze gebeurt. Maar om This (Is What I Wanted to Tell You) (Merge/City Slang) te kunnen recenseren moeten we het toch over de invloed van deze artiesten op Kurt Wagner (Mr. 
Dan Navarro
De multimediale kunst van 
Twee jaar geleden gaven we drie sterren aan het debuut van 
De driejarige dochter van 
