Met The HawtThorns heeft de alternatieve country er weer een fijn duo (m/v) bij. Het echtpaar Johnny en KP Hawthorn brengt op Morning Sun (Forty Below Records) Californische klanken die wortel hebben geschoten in de jaren 90. Johnny Hawthorn heeft een verleden in Toad The Wet Sprocket en Everclear, terwijl KP met Jaime Wyatt en Manda Mosher samenwerkte in het trio Calico. De ochtendzon brengt opgeruimde pop met felle gitaar. Op de Rebel Road blijven ze overigens toch redelijk braaf de door vele voorgangers gebaande paden volgen. Ze meer…

Een roestige gitaar. Een Diddley-beat. Of is het meer Ronnie Hawkins? Een mondharmonica. Een zanger die problemen aanhaalt, moeilijke beslissingen moet nemen. Het titelnummer waarmee Existential Frontiers (Hush Mouse Records) van White Owl Red aanvangt is het begin van iets speciaals. Er staan namelijk in totaal 14 intrigerende nummers op dit sterke album. White Owl Red is een project van de Amerikaan Josef McManus. Pas op wat latere leeftijd begon hij met het maken van muziek. In 1992 kocht hij een gitaar, aangestoken door meer…

Kan je het leven met een reis vergelijken? Het is een vraag die zomaar opkomt bij het beluisteren van het avontuurlijke Inertia | Incidental Meetings & Other Short Stories. Een album gemaakt door Michel Ebben uit Rotterdam. Een bijzondere album, bijzonder op diverse manieren. Ten eerste is het een album met een boek. In dat boek staan de teksten van de liedjes en foto’s die Ebben tijdens vier reizen naar de Verenigde Staten maakte. Het is ook bijzonder omdat Ebben er 10 jaar over deed om dit album te maken. Ebben is al lange tijd bezig in de muziek, als meer…

Verkenningen van de luchtige zijde van droefheid (en andersom) zijn de specialiteit van Nicholas Altobelli. Deze singer-songwriter kon daarmee op enkele door Salim Nourallah geproduceerde albums op bijval rekenen van No Depression, Exclaim en Blurt. Na een pijnlijke scheiding dacht de Texaan uit Dallas erover om te stoppen met de muziek – hij ging literatuur studeren en geeft Engelse les op een middelbare school – , maar de drang om zijn wel en wee te delen was te groot. Vertigo (Dalton Records) is een fijne popplaat, deze keer geproduceerd door meer…

Op het titelnummer Heart Is A Tower (eigen beheer) bevrijdt de Canadese singer-songwriter Genevieve Charbonneau zichzelf uit een relatie die niet meer goed voor haar was. Het is het eerste nummer van dit album vol countryfolk. Het laatste liedje heet simpelweg Thank You en is geadresseerd aan haar ex. Want ook al spreekt ze van een ongezonde relatie, ze bedankt hem toch, want de vader van haar kinderen zorgde er wel voor dat de was en vaat werden gedaan. Ondertussen haalde Charbonneau veel inspiratie uit haar leven. Ze wilde de liedjes meer…

De bas dreunt nogal door op Speakeasy, het eerste nummer op Stillwater (Loose Records/Bertus) van Frankie Lee. Die dreun aan de bodem verhindert niet dat je op een open laadbak van een truck wilt springen om een reis door het Amerikaanse landschap mee te maken. En al direct op datzelfde nummer word je totaal verrast door een nieuw vergezicht als een dwarsfluit klinkt. Dat is fijn, zo’n onverwacht instrument in het decor van americana. Immers, het genre heeft ook wel eens last van voorspelbaarheid. Vaststellen dat Only She Knows fans meer…

Dupas heeft een aardig album afgeleverd, maar hij zou iets minder frequent Guitar Town moeten aandoen. Dat was twee jaar geleden de slotzin van de recensie van Tennessee Night van Ed Dupas. Op The Lonesome Side Of Town (Road Trip Songs) valt echter opnieuw niet te ontkomen aan de vergelijking met Steve Earle. Niet alleen de stem en de manier van zingen, maar ook de composities zijn verwant aan het werk van de singer-songwriter die zo vaak The Hard Way volgde. It All Sounds Like Leaving heet een van de liedjes. En zo is het, want op het meer…