Het sterkste nummer van Exit Wounds (New West Records/PIAS) komt bijna aan het eind. Daarop rockt Jakob Dylan met zijn band The Wallflowers als de Stones. Een koebel, een hamerende piano en een koortje. Ik zou denken een vrouwenkoortje, maar dan staan de namen niet bij de credits. Producer Butch Walker wellicht? Op een aantal nummers zingt overigens Shelby Lynne mee, maar beeldbepalend is haar rol niet. Wat opvalt is dat Jakob Dylan steeds meer als zijn vader is gaan zingen. Zoals Bob zingt sinds de dagen dat hij Daniel Lanois liet produceren. Een beetje meer…

Deze recensie bestaat uit een voorwoord, een lang citaat van de platenmaatschappij en een slotakkoord. Een beetje gemakzuchtig misschien, maar meer energie wil ik niet steken in Rosegold (Mountainrose Sparrow/Thirty Tigers/Bertus) van Ashley Monroe. De countryzangeres combineert een solocarrière met de gelegenheidsformatie Pistol Annies, samen met Miranda Lambert en Angaleena Presley. Van Lambert verscheen onlangs The Marfa Tapes, een album dat ze maakte met Jack Ingram en Jon Randall. Daarop verrast het trio met volslagen meer…

R.L. Burnside nam in de jaren 80 platen op voor het Groningse label Swingmaster, waarna hij met zijn rauwe blues een legendarische status verwierf met platen op Fat Possum. Zijn kleinzoon Cedric Burnside zet de familietraditie voort. I Be Trying (Single Lock Records) is niet het eerste kunstje van de 42-jarige artiest. Op zijn dertiende zat hij al achter het drumstel bij zijn opa. Daar nam hij dan de rol over van zijn vader Calvin Jackson. Drummen doet Cedric nog steeds, maar net als zijn opa destijds is hij vooral gitarist. Met eerdere albums was hij al goed voor twee Grammy-nominaties. De toekomst van meer…

Elke vrijdagmiddag positioneerden Rob Waller en Paul Lacques van I See Hawks In L.A. zich achter de computer om middels FaceTime samen liedjes te componeren. Ook het opnemen van On Our Way (Western Seeds Record Company) ging met behulp van alternatieve technieken. Gewoon thuis. Een opname met een iPhone? Moet kunnen. De band uit Californië houdt al ruim twintig jaar de lijn vast tussen countryrock en altcountry. Met een lekkere partij steelgitaar van gast Dave Zirbel op Might’ve Been Me. Het stel overjarige hippies vliegt op het titelnummer als The Byrds aangevoerd door meer…

Adam en Blake Williamson spelen bas en drums bij Lee Bains III & The Glory Fires; ze zijn al van jongs af aan samen actief. Voor The Williamson Brothers (Dial Back Sound/Sonic Rendezvous) schreven ze negen liedjes. Als Williamson Brothers zijn ze voor het eerst samen helemaal de baas op dit door Matt Patton (Drive-By Truckers, Dexateens) geproduceerde album. De indierock lijkt geworteld in de jaren 90. Take Back The Summer begint als The Lemonheads. Andere namen ter referentie zijn Dinosaur Jr., Buffalo Tom en Drivin N Cryin. De piano op Pass The Blame trekt het geluid iets meer…

Competent is een rotwoord in een recensie. Bekwaam. Toereikend. Het zijn kwalificaties die een gebrek aan geestdrift verhullen. Goed gedaan, maar niets om je over op te winden. Dat is het overheersende gevoel dat Go By Feel (eigen beheer) van de Canadese formatie The Hello Darlins achterlaat. De band bestaat uit musici die hun sporen hebben verdiend bij andere artiesten. Vocaliste Candace Lacina en toetsenist Mike Little begonnen de band waarin we onder anderen Dave en Joey Landreth (The Landreth Bros.) tegenkomen. Joey neemt de zang waar op Aberdeen, vooral fraai als meer…

The Squirrel Nut Zippers waren in de jaren 90 succesvol met het opnieuw onder de aandacht brengen van de vooroorlogse muziekstijlen swing en hot jazz. De band van de uit Mississippi afkomstige Jimbo Mathus piekte in 1996 met Hot, waarop violist Andrew Bird uit Chicago voor het eerst te gast was. Mathus sprong daarna op zijn solo-albums van country naar blues naar rock-’n-roll. Altijd lekker rauw. Bird bleef nog even in de retro, waarna hij opzien baarde als kunstfluiter met gelaagde folkpop. De hernieuwde samenwerking op These 13 (Wegawam/Thirty Tigers/Bertus) levert een uiterst meer…

Musici uit Oklahoma blazen zelden hoog van de toren. Van sterallures hebben ze geen last. Ze hoeven niet zo nodig naar Los Angeles of New York om het te maken. Austin of Memphis dan? Ook niet nodig, Pilgrim nam No Offense, Nevermind, Sorry (Horton Records) gewoon op in Oklahoma, in de voormalige studio van Leon Russell in het aan het Grand Lake gelegen plaatsje Tia Juana. Beau Roberson is de songschrijver en frontman van de band. In Pilgrim treffen we verder mensen als John Fullbright en Jesse Aycock. De meeste liedjes van Roberson komen rustig op gang. De drummer tikt, de gitarist verkent wat meer…

Laat ik maar beginnen met te zeggen dat Joe Bourdet een Californische neo-hippie is. Het strand, de ondergaande zon, Sunset Strip, Laurel Canyon: Bourdets habitat. Bourdet is vooral een gitarist, een veelgevraagde sessiegitarist. Hij was zo’n tien jaar geleden gitarist in countrygroep Whispering Pines, speelde mee op de kosmisch-americana debuutplaat van Painted Hills en ook op Gospelbeach’s Let It Burn. Joe Bourdet is een soort van Neal Casal, hij ruste in vrede, een side-man. Nu komt Joe Bourdet met een solo-album: Meadow Rock. De sfeer op de meer…