In 2021 verscheen Long Time Coming van Sierra Ferrell. Ik vond het maar matig. Nog steeds trouwens. Veel te oldtimey en vooral te jazzy naar mijn smaak. Dan luister(de) ik in hetzelfde genre liever naar het werk van Melissa Carper, die met een heel bijzondere stem gezegend is. Dat gezegd hebbende: het nieuwe album van Sierra Ferrell, Trail Of Flowers (Rounder), bevalt me daarentegen zeer goed. Zeker, het jazzy element is niet verdwenen en oldtimey klinkt het ook wel, maar dit nieuwe album is wat breder opgezet en daarmee een americana-album voor alle meer…

Het Joshua Tree National Park in Californië heeft een mythische status in de rockmuziek. Voor de massa door het album The Joshua Tree van U2, voor liefhebbers van americana door de mysterieuze omstandigheden rond de dood van Gram Parsons. Het Oostenrijkse echtpaar Georg Altziebler en Heike Binder woont er al een tijdje en blijkt als geen ander in staat het decor van de woestijn te vertalen naar passende klanken. Als Son Of The Velvet Rat doen ze dat op Ghost Ranch (Fluff and Gravy Records) niet voor het eerst. Ze slagen erin om een atmosferisch geluidsbeeld neer te zetten dat tegelijk ook zeer krachtig is. Direct vanaf meer…

Nefesh Mountain (ofwel het echtpaar Doni Zasloff en Eric Lindberg) onderscheidde zich tot nu toe vooral met een combinatie van progressieve bluegrass en traditionele joodse muziek, vermengd met jazz- en folkinvloeden, vaak met een prominente rol voor iconen als Jerry Douglas en Sam Bush. Met The Cabin Sessions (Eden Sky Records) slaan ze een paar nieuwe wegen in. Zo begint de EP (want zeven nummers, allemaal covers, hoewel in totaal gemakkelijk de lengte van een volwaardig album) met de optimistische Allman Brothers Band-hit Revival (hopelijk heeft Dicky Betts meer…

Al ruim een jaar uit, maar dat geeft niks. De muziek op The Rookie (Nine Mile Records) van The Push & Shove is namelijk tijdloos. The Push & Shove is de band van zanger en songschrijver Sean O’Connor (ook ondernemer en kok) en de broers Rob Bernard (gitaar, ex-The Damnations) en Claude Bernard (toetsen, ex-The Gourds), uit Austin. Ook de eigenaar van de plaatselijke club Hole In The Wall, bassist Will Tanner, en drummer Bill Coresano maken deel uit van het collectief. Op dit debuut staan 12 verrekt aanstekelijke nummers die evengoed in 1976, 2001 of in 2022 opgenomen meer…

Zeker, er komen op deze plek nogal eens ouden van dagen voorbij – die nochtans hun leeftijd aan hun laars lappen en net doen alsof er niks aan de hand is. Deze keer slaan we door naar de andere kant en presenteren we het behoorlijk briljante, veertienjarige mandolinetalent Wyatt Ellis. Ook dit piepkuiken, opgegroeid in de buurt van de Great Smoky Mountains, heeft maling aan zijn leeftijd en komt met een prachtig volwassen debuutalbum voor de dag. Happy Valley (Knee High) telt twaalf door Ellis zelf geschreven bluegrass-instrumentals, waarop hij begeleid wordt door grootheden als Marty Stuart, Sierra meer…

Op de website van Elliott Brood staat een biografie van slechts één regel. ‘Doing it the hard way for 20 years’, is alles wat de drie Canadezen kwijt willen. We volgen ze al sinds het begin, maar de laatste jaren schreven we niet meer zo dikwijls over het trio. In 2017 recenseerden we Ghost Gardens en vorig jaar kwamen ze aan bod in een verslag van het Blue Heart Festival in Alkmaar. Town And Country (Six Shooter Records) is een goede reden voor weer eens een recensie. Want wat een geweldig album is dit. Momenteel doet de band weer een rondje Nederland (zie agenda) en op basis van dit nieuwe werk meer…

De hoes van Sinseerly Yours (Colemine Records/Konkurrent) van Thee Sinseers is een duidelijke verwijzing naar het titelloze album van Thee Midniters, die zestig jaar geleden ook gegroepeerd stonden onder een theaterluifel met daarop de bandnaam. Net als toen gaat het hier om chicano soul. Dat is weliswaar niet de meest bekende vorm van soul, maar wel een ongelooflijk lekkere. De latino’s uit East L.A. kunnen niet alleen geweldig zingen, ze slepen je ook muzikaal mee door de straten van hun stad. Op een schitterende voorjaarsdag is er geen betere muziek denkbaar om onderuitgezakt in meer…

Jaren hebben we het niet gehad over Grey DeLisle en nu, vanaf september 2022, is het om de haverklap raak. Alweer een nieuw album:  Driftless Girl (Hummingbird). En deze keer is het een schot in de roos. Het album werd geproduceerd door Jolie Holland – zelf ook weer nadrukkelijk aan het releasefront– en dat hoor je. Het geluid is ietsje ruwer, mede door de bijdragen van Holland op elektrische gitaar. Delisle heeft natuurlijk die soepele stem waarmee ze haar country- en folknummers een eigen twist geeft. Elf nummers staan er op dit Driftless Girl, die zo’n beetje de meer…