Ambitieus? Dat woord drukt nauwelijks uit wat Ryan A. Walsh van de Amerikaanse band Hallelujah The Hills zich ten doel had gesteld. Hij liep 25 jaar geleden al met het idee rond om vier albums tegelijkertijd uit te brengen. De titel had hij al: Deck. Van deck of cards. Dat kaartspel realiseerde hij met Deck: Diamonds; Deck: Clubs; Deck: Hearts en Deck: Spades. Vier albums met telkens dertien liedjes, die stuk voor stuk gekoppeld zijn aan de 52 kaarten (van 2 tot en met 10 en verder boer, vrouw, heer en aas) van het kaartspel. Daarnaast verschenen nog twee extra nummers, de jokers.

Deck is verschenen als vier dubbelelpees en eveneens als vier cd’s. De jokers zijn digitale bestanden. De echte verzamelaar kan kiezen voor een box met de dubbelelpees. Er is ook een kaartspel te koop met illustraties van Walsh in de stijl van de hoezen. Bij alle opties hoort een digitale download van het complete project. 

Een monumentale release die aansluit bij de trend van alsmaar meer muziek. Door te streamen kun je vrijwel alles beluisteren. Blijkbaar motiveert het artiesten om dan ook maar heel veel uit te serveren. Denk aan Ryan Adams die het ene na het andere album uitbrengt. Denk aan Daniel Romano die er ook wat van kan. En aan Jesse Welles die ook van geen stoppen weet.

Alsof dat nog niet genoeg is releasen grote platenmaatschappijen albums van grote artiesten met heel veel bonusmateriaal. Zoals Nebraska van Bruce Springsteen dat opeens uit vier lp’s (of cd’s) bestaat. Waar halen we nog de tijd vandaan om dat alles te beluisteren? En dan hebben we het nog niet eens gehad over die andere albums met onuitgebracht materiaal. Van Bruce en veel meer artiesten

Natuurlijk is het lang niet allemaal de moeite waard. Maar Deck van Hallelujah The Hills is wel een geslaagde tour de force. De band uit Boston, Massachusetts, kan zonder meer spreken over een magnum opus. Naast songschrijver Walsh (zang, akoestische en elektrische gitaar, samples en andere elektronica) bestaat het collectief uit Ryan Connelly (drums, percussie, zang), David Michael Curry (viool, mondharmonica, zingende zaag, zang), Joseph Marrett (bas, zang), Brian Rutledge (trompet, synthesizer, zang) en Nicholas Giadone Ward (piano, orgel, elektrische gitaar, zang).

Hallelujah The Hills maakt indierock met invloeden uit rootsmuziek. Deck: Diamonds (ruiten) begint met samenzang op Gimme Midnight (Ace Of Diamonds) als een groot avontuur. Joke’s On You (2 Of Diamonds) is met knarsende gitaren en blazers opzwepende chaos. De band krijgt op enkele nummers bezoek van gasten. Op Diamonds zijn dat Cassie Berman, Ezra Furman, Lydia Loveless, Tanya Donelly en Titus Andronicus. De wat dwarse klanken herinneren op een nummer als This Is A Song (Jack Of Diamonds) aan een vergeten band als Colorblind James Experience.

Op Burn This Atlas Down (2 Of Clubs) horen we Craig Finn. Deck: Clubs (klaveren) begint met hamerende piano als eigenwijze indie op Burn This Atlas Down (2 Of Clubs) en brengt op I’m Your Meteorite (4 Of Clubs) western noir. Just Another Night On Planet Earth (Ace Of Hearts) waarmee Deck: Hearts (harten) begint doet wat denken aan Mark Eitzel. Er is weer veel variatie. Everest (6 Of Hearts) is een sprookjesachtig pianonummer in de stijl van Harry Nilsson. You Can Never Go Home (9 Of Hearts) speelt met klassiek. Deck: Spades (schoppen) gaat van knarsende indierock op It’s Undeniable (2 Of Spades), dat wel wat heeft van Railroad Jerk, naar veel meer freaky composities.

En niet te vergeten, want het moet in deze rubriek natuurlijk ook een beetje over de grafische vormgeving gaan, vier hoezen die duidelijk bij elkaar horen. De digitale bonus Deck: Jokers kreeg ook een hoes, die we ook bij dit verhaal helemaal onderin als bonus toevoegen. 

Hallelujah The Hills – Deck: Diamonds (2025)
Hallelujah The Hills – Deck: Clubs (2025)
Hallelujah The Hills – Deck: Hearts (2025)
Hallelujah The Hills – Deck: Spades (2025)