Het was, denk ik, afgelopen vrijdag in Paradiso voor het eerst dat Christian Kjellvander in Nederland optrad met een band. Eerder was ik wel al eerder bij  een bandoptreden, maar daar moest ik voor naar Keulen (met mijn vrouw, onder het voorwendsel van een stedentrip. “Hé, er speelt vanavond een leuk bandje in een café hier maar 4 km vandaan.”).
Als je Kjellvander op Instagram volgt kan je zien dat meer…

De weg naar het debuutalbum Half Mile Harvest was lang en begon alweer zo’n twaalf jaar geleden in de straten van Melbourne, Australië. Al ‘buskend’ vergaarden de gebroeders Samuel en Joshua Teskey daar de nodige ervaring. Met Liam Gough (drums) en Brendon Love (bass) vonden de Teskey’s kort daarna de gewenste ritmesectie. The Teskey Brothers waren daarmee een feit. Veel spelen, veel schaven meer…

Wie: Durand Jones & the Indications
Waar: Tolhuistuin, Amsterdam
Wanneer: 25 januari

“Dit is het allereerste nummer dat we ooit samen speelden”, zegt een bezwete en gelukkige Durand Jones. Het is de aankondiging van Giving Up. De setlist, inclusief toegiften, is meer…

Zitten op een bankje in de tuin met een kop koffie en niets anders doen dan kijken hoe de kraaien en de honden elkaar uitdagen. Een ideaal begin van de dag aldus Nathan Bell. Bell is een aantal jaren uit de muziek geweest maar pakte in 2007  de draad  op en staat vanavond in de kelder van het Amsterdamse Q-Factory. Voor het optreden loopt hij rustig door de zaal en schudt de handen van de trouwe volgers, een heerlijk relaxte sfeer vanavond bij het laatste optreden van zijn tour.
The Family Man Tour, zoals ook te lezen is op zijn gitaarband.
Bell schreef op zijn albums al veel over het leed en het onrecht in de wereld, maar vond het tijd worden om het onderwerp van zijn laatste album wat dichter bij huis te zoeken. Bij zijn familie en zijn naasten. Zo vertelt hij het verhaal meer…

Wat is americana? Father John Misty (foto onder) stelde de vraag tijdens zijn optreden op festival TakeRoot in Groningen. Hij wist het antwoord ook wel. ,,Americana is muziek die wordt gemaakt door Amerikanen waar ze alleen in Europa naar luisteren.’’

Met bijna 3000 bezoekers was het festival in De Oosterpoort zo goed als uitverkocht. De americana had er vele gezichten. Ga maar na, het contrast tussen meer…

Zo’n drie jaar geleden hoorde ik de naam The Bones Of J.R. Jones voor het eerst; tijdens een optreden van Michel Ebben (Gravel Town) werd een cover van The Bones Of J.R. Jones door Ebben gespeeld. Hoewel de interesse, een nieuwe naam immers, was opgewekt duurde het toch nog even voordat de research daadwerkelijk aanving. Dit gebeurde pas na een recensie op deze site (zie: link) van Bones’ album Spirit’s Furnace, zijn tweede worp. Van de beschrijving van dit album, blues met wat invloeden van folk en gospel, bleek na aanschaf geen woord gelogen. Inmiddels heeft Jonathon Linaberry a.k.a. The Bones Of J.R. Jones alweer een nieuw album uit: Ones To Keep Close (2018), en nog beter: hij was vrijdag 26 oktober voor het eerst in Nederland. Als onderdeel van een toertje door meer…

Garrett T. Capps

Het was op zaterdag 20 oktober al de vijfde maal dat Ramblin Roots in TivoliVredenburg werd georganiseerd. De eerste keer in 2014 waren we erbij, maar de edities daarna lieten we telkens aan ons voorbij gaan. Geen uitnodigende affiche of geen tijd. Maar maar deze jubileum editie viel alles weer op zijn plaats: een prachtige line-up en tijd! En we werden meer…

In Alkmaar begon de victorie. De stad hield in 1573 als eerste stand tegen het beleg van de Spanjaarden tijdens de tachtigjarige oorlog. Alkmaar heeft hun poppodium dan ook toepasselijk Victorie genoemd. Deze zondagavond zijn daar The Brandos te gast.
Langzaam druppelt de zaal vol, handen worden geschud en er wordt gezellig bij gepraat. De zaal met een laag podium oogt een beetje als een huiselijke zitkuil en dat draagt bij aan meer…

Voor het optreden van Brent Cobb hing Paradiso fantasievlaggen op die wel wat lijken op de vlag van de staat Georgia waar Cobb vandaan komt. Maar Cobb maakt in tegenstelling tot veel van zijn collega’s uit de Verenigde Staten vanavond geen politieke statements. Hij is hier om muziek te maken en verhalen te vertellen. Muziek uit het zuiden van Amerika, de ene keer lekker stevig, als bij staat-genoten Blackberry Smoke, dan weer ingetogen als bij Texaan Robert Earl Keen. Cobb zijn derde album, ‘Providence Canyon’ kwam eerder dit jaar uit en is steviger dan voorganger ‘Shine On Rainy Day’. Vanavond op he t podium klinkt het allemaal nog wat rauwer dan op het album, maar swingen doet het wel. En wat een uitstekende muzikanten heeft Cobb bij zich. ‘Diggin’ Holes’ begint driestemmig meer…

Het beste heb ik met u voor. En met mezelf. Daarom reis ik elk jaar af naar het niet te verre buitenland om een mooi country- folk- of americanafestival te bezoeken en onder jullie aandacht te brengen. Dit jaar kwam ik uit op het driedaagse The Long Road-festival, dat voor de eerste keer georganiseerd zou worden. In Lutterworth en meer in het bijzonder in Stanford on Avon, dat in de buurt van Leicester, op zo’n zevenenhalf meer…