Op Good Luck (eigen beheer), het vijfde album van Girls, Guns & Glory, valt eindelijk alles op zijn plaats. Zou dat dan toch de “magic touch” van producent Eric Ambel zijn geweest? Of is het vakmanschap van songwriter Ward Hayden tot volle wasdom gekomen? In elk geval is dit album van het uit Boston afkomstige kwartet wat steviger van de voorgangers. Nog steeds zijn de wortels en invloeden (klassieke country, rockabilly, Hank & Elvis) goed te horen maar het geheel is hier wat rockender neergezet meer…

Een beetje vreemd is het wel dat Ken Will Morton hier te lande weinig aandacht krijgt. En dan bedoel in natuurlijk: “Hier te lande in de americanawereld.” Slow Burn (Rara Avis Records) is namelijk al het zevende album van de rootsy singer-songwriter uit Athens, Georgia, dat om aandacht schreeuwt. In dit geval gevuld met 9 aangenaam rockende nummers, die ergens passen tussen het werk van Bruce Springsteen, Dave Alvin en, jawel, Will Hoge. De meeste nummers hebben de outcasts van deze tijd, degenen die niet keurig meelopen, als onderwerp. In tegenstelling tot meer…

Van Beachwood Sparks verscheen in 1998 de single Desert Skies op het vermaarde Bomp-label, waarna de band uit Californië werd opgepikt door Sub Pop. Het eerste titelloze album vol westcoastrock uit de Laurel Canyon-school verscheen daarna in 2000. Een in 1997 opgenomen album bleef al die jaren op de plank liggen. Gelukkig is het daar nu vanaf gehaald. Desert Skies (Alive Records/Sonic Rendezvous) is namelijk een heerlijke cd waaraan alles klopt. Dat begint al bij de hoes met al die fraaie kleuren. Let ook op de aangebrachte versierselen meer…

Verwacht geen machtige brul van de koning van het dierenrijk op Lions (Groenland Records/Munich). Nou ja, op track 8 schreeuwt een luide elektrische gitaar even om aandacht, maar dat is na het korte intro ook al weer voorbij. William Fitzsimmons is een bedeesde singer-songwriter die gelooft in het harmoniemodel. De Amerikaan vraagt zich af hoe om te gaan met alles dat op ons pad komt. Wat moet je als mens met al die zaken waar je eigenlijk niets mee te maken wilt hebben, maar waar toch iets van je wordt verwacht? Voor Fitzsimmons is meer…

De Amerikaanse band FM359 wordt aangevoerd door enkele ex-leden van Dropkick Murphys. Op Truth, Love And Liberty (Pirates Press Records/Bertus) varen deze mannen zo ongeveer dezelfde Ierse koers dan in hun vorige band. Aan de folkpunk is wel het een en ander toegevoegd. Americana en classic rock zijn ook duidelijke invloeden. Het gitaarloopje waarmee I Saw The Light wordt ingezet is vooral rockabilly. Het liedje is overigens niet een cover van Hank Williams, maar een eigen compositie. Songtitels als Bring It On en Restless Man maken meer…

Bob Woodruff mag het niet allemaal zelf uitgevonden hebben, zijn soepele countryrock luistert heerlijk weg. Met The Year We Tried To Kill The Pain (Rootsy/Sonic Rendezvous) komt hij terug nadat hij in de jaren negentig enkele albums maakte waarmee hij aansluiting zocht bij de new country van dat moment. De countrystations negeerden hem echter. Nu is hij opnieuw begonnen. In Zweden. Met Zweedse begeleiders. En met verder onder anderen Benmont Tench (toetsen) in de gelederen. Woodruff schrijft uitstekende nummers die toch wel degelijk meer…

Uit Chicago komen deze Henhouse Prowlers. En nee, dat is dus geen bluesband, maar een klassieke bluegrassband, met een lichtruig randje. Klassiek qua samenstelling: 4 mannen, die banjo, fiddle, akoestische gitaar en staande bas spelen. En samenzingen. En zoals een goede bluegrass groep betaamt beheersen deze mannen hun instrumenten als waren zij ermee vergroeid. Dat is goed te horen op Breaking Ground, hun vijfde album alweer. Er wordt behoorlijk gesoleerd en geëxcelleerd, regelmatig na ekaar in een en hetzelfde liedje. Op meer…

Even het geheugen opfrissen met betrekking tot Chris Mills, de Amerikaanse singer-songwriter uit Chicago die sinds de tweede helft van de jaren 90 de wereld verblijdde met albums vol heftige en intense songs. Vooral Every Night Fight For Your Life uit 1998 imponeerde. Met het latere werk kon hij het altcountrypubliek minder goed bereiken, wellicht vanwege een labelwisseling. Zijn nieuwe album, Alexandria (Loud Romantic Records), verdient zeker weer een groter publiek. De nummers zijn ditmaal (in Chicago en Oslo) opgenomen met meer…

Er was een tijd dat Ryan Adams drie albums per jaar uitbracht.  Nu is het alweer ruim twee jaar geleden dat we nieuw materiaal van hem ten gehore kregen. Is dat erg? Ja en nee. Ja vanwege, nou ja gewoon. Je gaat het missen. En nee, omdat er genoeg anderen zijn die dat gemis aan nieuw Adams-materiaal opvangen. Zoals Widower, een groep rond singer-songwriter Kevin Large. Fool Moon (Mama Bird Recording Co) werd nog opgenomen in de vorige standplaats Portland, maar inmiddels is Large verkast naar Los Angeles. Widower maakt van meer…

Terwijl de wereld stil staat bij het overlijden van Pete Seeger behandelen we hier een album dat geheel gewijd is aan die andere Amerikaanse folkicoon. America Through The Eyes Of Woody heet die en hij is, in opdracht van het Roosevelt Study Centre te Middelburg, gemaakt door de Zeeuwse zesmansformatie Champagne Charlie. Die Woody is natuurlijk Woody Guthrie en de 15 nummers op de plaat zijn allen van diens hand (behalve Little Black Train maar die is ‘adapted by Woody Guthrie’). De mannen van Champagne Charlie kiezen meer…