Net als het vorig jaar verschenen The Long Haul begint Rocket Fuel Logic (eigen beheer) van The Mike Jacoby Electric Trio met een nummer dat klinkt als een jonge John Hiatt. There Oughta Be A Law heeft namelijk dat puntige met een beetje snerende zang. Dat Stomp The Gas een lekkere drive heeft hoeft geen verrassing te zijn met zo’n titel. Rootsrock en powerpop raken elkaar op het nummer. Dat past bij een triobezetting, een constatering die we ook al eerder deden. Als bassist Don Read en drummer Mike Levin meezingen met Mike Jacoby (zang, gitaren en nog meer) dan kan dat op een nummer meer…

Binnenkort op enkele podia in de Lage Landen: Jenny Don’t & The Spurs. Gaat dat zien, want het nieuwe album Broken Hearted Blue (Fluff & Gravy Records) is heerlijk. Met die lekker brutale stem geeft Jenny haar band flink de sporen. Noem het honky tonk, noem het cowpunk. Geen moment vervalt de band uit Portland, Oregon, in nostalgie, daarvoor is dit veel te levendig. Bij hedendaagse honky tonk ligt het gevaar op de loer dat artiesten iets te veel hun best doen om oude tijden te laten herleven. Met als gevolg dat het al snel gekunsteld gaat klinken, precies het tegenovergestelde van wat wordt meer…

Het zijn waanzinnige cijfers die Zach Bryan kan overleggen. Vijf albums (waarvan één live) in vijf jaar en nog een trits singles en ep’s, uitverkochte tournees, een nummer 1-hit (duet met Kacey Musgraves). Er lijkt geen eind aan  te komen. Je zou zeggen dat er zo langzamerhand een Zach Bryan-moeheid zou optreden die een rustperiode zou rechtvaardigen. Maar nee, The Great American Bar Scene (Warner) is alweer het volgende album van de ex-marineman. En net als de ongetitelde voorganger en de driedubbelaar American Heartbreak is het weer een bomvolle meer…

Na hun succesvolle debuutalbum Bummer Year (2022) leek de zon niet meer onder te gaan voor Good Looks. Maar al snel sloeg het noodlot toe: leadgitarist Jake Ames werd op straat aangereden door een passerende auto, met als gevolg onder meer een schedelbreuk. Lang was het de vraag of en hoe Ames zou herstellen – waarmee ook de toekomst van de band op het spel stond. Dat alles goed afliep, bewijst Lived Here For A While (Keeles Scales). Nog feller en intenser dan op Bummer Year verhaalt de indierockband uit Austin over het leven onderweg, van het ene podium meer…

De mannen van Blitzen Trapper uit Portland was ik eerlijk gezegd de laatste jaren een beetje uit het oog verloren. Maar er ligt een nieuw album, 100’s of 1000’s, Millions Of Billions (Yep Roc, V2), dat me zeker kan bekoren, hoewel het echt anders klinkt dan de albums uit de periode 2008-2015. Misschien komt dat ook wel omdat een deel van de songs voortborduren op liedjes die voorman Eric Earley terugvond op een oude verloren gewaande tape van hem. Het is meer dan ooit psychedelisch folkrock die het midden houdt tussen The Pernice Brothers, Midlake en The Rain Parade. Oh, en zeker meer…

Voor veel artiesten is de lockdown van 2020 als gevolg van corona extra hard aangekomen; opeens niet meer reizen, niet meer optreden en als gevolg daarvan nauwelijks inkomsten. Keegan McInroe heeft het op het titelnummer van Dusty Passports And Empty Beds (eigen beheer) over die periode. De Texaan laat de namen van Billy Joe (Shaver) en Jerry Jeff (Walker) vallen, collega’s waar hij afscheid van moest nemen. Net als van John Prine en Paul English. En met nog drie weken te gaan in 2020 stierf Charley Pride ook nog. Na die moeilijke periode herpakte McInroe zich en schreef acht liedjes voor meer…

Grant Langston stelde de release van aLAbama (eigen beheer) uit nadat meerdere nummers van het album ‘gestolen’ waren. De digitale bestanden stonden onder een valse artiestennaam op de streamingplatforms. Waar het lek zat is onduidelijk. Het lukte Langston daarna niet om zelf zijn album te uploaden. Met heel veel moeite wist hij met behulp van enkele invloedrijke personen de platforms te overtuigen dat de liedjes toch echt van hem waren. Toch staan op Spotify op dit moment van schrijven slechts acht songtitels, terwijl de cd er twaalf bevat. aLAbama maakt duidelijk waar hij vandaan komt (Alabama) en waar meer…

Begin jaren negentig lag de carrière van Johnny Cash op z’n gat. Voor het eerst sinds 1958 zat hij zonder platenmmaatschappij. Voor zijn hardgekookte outlawcountry was geen plaats meer in de wereld van gladgepolijste saloncowboys als Garth Brooks, Alan Jackson en Toby Keith. Geplaagd door geldzorgen en moedeloos wachtend op betere tijden (die spoedig zouden aanbreken toen Rick Rubin hem benaderde voor American Recordings) begroef Cash zich in het onaanzienlijke Branson, Missouri en doodde de tijd met het schrijven van liedjes en het meer…

Jubal Lee Young begint zijn zesde album Wild Birds Warble (7Bridges Entertainment) met vijf liedjes van zijn vader Steve Young. Seven Bridges Road is daarvan de bekendste. Het werd door velen gecoverd waaronder The Eagles. Na die vijf liedjes van zijn vader doet Jubal Lee zijn eigen compositie Angel With A Broken Heart. Daarna volgen covers van Richard Dobson, Warren Zevon, David Olney, Townes Van Zandt, Utah Phillips, David Olney en Mickey Newbury alsmede een traditional. Het zijn stuk voor stuk met hart en ziel gebrachte uitvoeringen. Het met accordeon gebrachte Carmelita van Zevon gaat meer…

Ook alweer bijna zeven jaar dood: Tom Petty. Nu pas verschijnt het eerste in memoriam, in de vorm van Petty Country (A Country Music Celebration Of Tom Petty) (Big Machine Records). Lekker lang, twintig nummers – zoals Petty zelf ook niet op een liedje of minuutje meer of minder keek. Er is flink geplunderd in het verzameld werk van Tom Petty; solo, samen met zijn Heartbreakers, Traveling Wilbury’s en Mudcrutch. Het begrip ‘country’ mag ruim opgevat worden: de enige pure countrybijdrage is van Dolly Parton. Zoals het op een tributealbum betaamt, geven alle eerbetoners hun eigen draai aan het Petty-origineel, zonder dat de signatuur van de grote twangmeester meer…