Het werd tijd, ook al lag het nou niet direct in de lijn der verwachting. David Rawlings zorgde er sinds halverwege de jaren negentig als muzikale partner van Gillian Welch en bandlid van Old Crow Medicine Show voor dat alternatieve countrymuziek teruggreep naar de een eeuw geleden in de Appalachen gelegde basis van ongepolijst snarenspel en liedjes met een kop en een staart. Met A Friend Of A Friend (Acony Records/Rough Trade) is hij voor het eerst helemaal alleen de baas. Rawlings bewijst dat hij veel meer is dan louter meer…

Jubal Lee Young had een drank- en drugsprobleem en rockte harder dan goed voor hem was. Met The Last Free Place In America (Reconstruction Records) probeert hij de problemen van zich af te schudden. Op deze derde cd wisselt de zoon van Steve Young bevlogen momenten af met niet geheel geslaagde liedjes. Boom Boom Boom is een flauw aftreksel van John Lee Hooker, ook al moet wel gezegd dat Young zingt als een gemene Dylan. Bloom, Lily, Bloom is wat al te sentimenteel en op Animal Farm wekt hij de indruk dat hij ook nog meer…

Audiotransparent slaat met Chekhov Guns (Katzwijm/V2)een nieuw hoofdstuk in het muzikale boek open. Twee jaar heeft de Groninger band gedaan over de opvolger van het goed ontvangen Nevland. Twee jaar van vallen en opstaan; twee jaar in scherven. Maar scherven brengen geluk, zo constateert de band zelf, trots als ze zijn op hun derde cd. Wat aan Chekhov Guns opvalt, is dat het album in tegenstelling tot Nevland minder op atmosfeer drijft maar meer op ritme en puls. Vervreemdende ritmes en industriële motoriek jagen de broeierige, donkere meer…

Net als het hier onlangs besproken Devil In A Boot van Federale is The Damnation Twist (Limefield Recordings) van The Wagon Train geheel instrumentaal. De elf nummers op dit album voeren langs diverse decors. Sommige nummers zouden goed beelden van een western kunnen ondersteunen, bij andere composities zie je beelden van een coole B-film uit de jaren vijftig. Met The Witchdoctor begint de plaat met vrij rustige surf. Zelfs als er spetterende gitaarlicks klinken, The Damnation Twist als geheel behoudt steeds de kracht van meer…

Een aangename lichtheid gaat er uit van Creature Of Bad Habits (Valve/Proper) van de Australiër Carus Thompson. Hij verstaat de kunst om frisse melodieën te componeren en die te verpakken in een dikwijls twinkelende setting. Australiërs slagen er voortdurend in om hun roots aan te stampen in pakkende popliedjes en Thompson is er ook weer zo eentje. Hij past daarmee in de traditie van Paul Kelly, Go-Betweens, Triffids en Crowded House. Die laatste band komt uit Nieuw-Zeeland en past dus meer…

Na de recensies van Vic Chesnutt en Lucas Paine hier nog een bespreking van een cd in een bruin/zwart hoesje met een vogel. Daarmee houdt elke overeenkomst ook wel op. Shutdowntown draait om Amanda Graves en Cari Smith, twee vrouwen die zingen alsof ze gehakt zullen maken van zielige mannetjes. Of misschien spoelen ze die kerels gewoon door, om de titel van het fantastische debuut Flush (eigen beheer) er bij te halen. Deze stoere chicks komen uit Edgewood, ten oosten van Dallas en werden opgepikt door meer…

Lucas Paine heeft pech. Hij moet de competitie aangaan met Vic Chesnutt die net een meesterlijk album heeft afgeleverd. Daarbij steek je al snel wat schraal af. Een beetje jammer is dat wel, want Sometimes You Fly (Park Bench Records) is eerlijk gezegd een heel behoorlijke cd, waar met name liefhebbers van Chesnutt veel plezier aan kunnen beleven. Paine verwoordt ook rauwe emoties en geeft die vorm in een kaal en ongepolijst klankbeeld. Op opener Misty Mountain Tryst heeft hij nog gezelschap van Katie Harris die meer…