Zes veteranen uit San Antonio, Texas, telt de band Cedarsqueezers. Vijf stoere mannen en een fiddelende vrouw bieden op El Chupacabra (eigen beheer) een breed amalgaan aan americana, maar de wegens groepsnaam en lokatie te verwachten tex-mex is er niet bij. Teleurstellend is dat allerminst, want ook zonder accordeon is er volop couleur locale. Daarvoor werden gasten als Lloyd Maines (steelgitaar, lap slide en dobro), Michael Ramos (piano, B3) en Richard Hardy (saxofoon) uitgenodigd. De vier songschrijvers meer…
De ergens in het noorden van de staat New York woonachtige 
Eind deze maand verschijnt het nieuwe album van Tony Joe White. Tien nieuwe nummers van de swampfox komen daar op te staan. Voordat die nieuwe cd met de titel The Shine verschijnt, is er eerst nog dit Live In Amsterdam (Munich), een registratie (op cd en dvd in een dubbelverpakking) van een concert in Paradiso op 6 november 2008. White was 
Born To Run betekent voor Bruce Springsteen, in Amerika althans, in 1975 een grootse doorbraak. Een jaar daarvoor is de arbeiderszoon uit New Jersey door journalist Jon Landau uitgeroepen tot de toekomst van de rock-‘n’-roll – ‘I saw rock and roll future, and its name is Bruce Springsteen’ – een reputatie die Springsteen en zijn E Street Band gestand doen, getuige de eindeloze reeksen marathon-concerten door het land. Aan het opnemen van een nieuwe plaat komt Springsteen echter niet toe omdat Mike Appel, zijn aan de dijk gezette ontdekker en manager, 
Misschien moet er bij een cd-titel als Reading Books About How It’s Done (eigen beheer) eerder over hoofdstukken worden gesproken dan over nummers. Hoofdstukken die soms ruim tien minuten duren brengt het uit Minneapolis, Minnesota, afkomstige 
Zelden slagen musici er in op zo’n overtuigende manier de glorietijden van de klassieke honky tonk nieuw leven in te blazen als het geval is op DANGEROUS MEs & POISONOUS YOUs van 
Niemand weet me met muziek zo diep te raken als Gram Parsons. Nog altijd als de naald neerdaalt in de groef van Gilded Palace Of Sin of GP weet ik dat de komende pakweg twintig minuten me niet onberoerd zullen laten. Rillingen. Bijna opwellende tranen. En toch ook een onbeschrijfelijk geluksgevoel dat ik alweer zo lang geleden zulke waardevolle muziek heb leren kennen. Dieper kan muziek niet gaan. En ja, meestal wordt de elpee dan omgedraaid om dat gevoel nog even vast te houden. De betekenis van de veel te vroeg 
Een mondharmonica en vervolgens een traag op gang komende ritmesectie en dan een zanger die begint met de woorden It seems like everyone in this town has walked in the same dirty shoes; direct vanaf het begin is duidelijk dat iets bijzonders gaat volgen. Beter kun je een cd niet beginnen. 
Als een Nederlandse band zich 
Dit Hallelujahland van 
