Het is een adequate beschrijving van het leven onderweg van een band die het nog moet maken: Sleazy. The Lowtimers is zo’n band en op het debuut Cracks (The Way She GoesRecord Co.) leggen ze op het nummer met die titel uit hoe dat er aan toe gaat: ‘Living on chicken fingers and tv-dinners / Out of my motel microwave / Spice ‘em up a little with the hot sauce that I’ve saved / From all the Taco Bells along the way’. De nacht brengen ze door in slaapzakken, want je weet nooit wat er allemaal voor ongedierte krioelt onder de lakens. De band uit Santa Cruz, Californië, nam het album op in Montgomery, Alabama, dus ze zullen wel spreken uit ervaring. ‘It ain’t easy… being sleazy’, maar erg onder de indruk zijn ze niet geraakt van de omstandigheden in vieze motels en zaaltjes waar de plafonds geel zijn van sigarettenrook en de luidsprekers opgeblazen. Want ja, alles beter dan werken in de fabriek, zelfs als je voor de zoveelste keer Free Bird van Lynyrd Skynyrd moet spelen van het publiek. De alt-country van The Lowtimers klinkt uitermate relaxed. Austin Smith en Mark Tegio schrijven de nummers, spelen gitaar en zingen. Om dat samen te doen moesten ze op en neer reizen langs de westkust tussen Portland en Santa Cruz. Na die periode als duo vormen The Lowtimers nu een vijf man sterke band (met bas, drums en steelgitaar) en zullen ze wel meer moeten reizen. Maar hoe zit dat? Gaan ze dat doen of niet? Op New Friends zeggen ze dit: ‘I don’t wanna make any new friends / I don’t wanna make any new friends / I don’t wanna make any new plans / Wanna roll home with you’. Maar op Lonely Company lijkt het er toch op dat ze het gaan proberen als band, want de liefde is wel over: ‘Kind of feel like my worries / Have been letting me down / Since I let go of that heartache / That you brought around / And the timing was just right / Cause I was almost to blind to see / That you never offered nothing / Except your loneliness of company’.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie